Republic of the Philippines Republika ng Pilipinas
SUPREME COURT Kataas-taasang hukuman
Manila Manila EN BANC EN BANC GR No. L-24796 June 28, 1968 GR No. L-24796 Hunyo 28, 1968 DIRECTOR OF FORESTRY, FOREST STATION WARDEN, DISTRICT 13, BUREAU OF FORESTRY, BOARD OF DIRECTORS, NATIONAL WATERWORKS AND SEWERAGE AUTHORITY 1 and CHIEF OF STAFF, ARMED FORCES OF THE PHILIPPINES, petitioners, DIREKTOR NG gugubat, Forest Station bantay, DISTRITO 13, Bureau of gugubat, Board of Directors, PAMBANSANG patubigan alkantarilya AT KAPANGYARIHAN 1 at Chief of Staff, armadong pwersa NG PILIPINAS, petitioners,
vs. kumpara sa
HON. HON. EMMANUEL M. MUÑOZ, as Judge of the Court of First Instance of Bulacan, Branch I, the SHERIFF OF THE PROVINCE of BULACAN, and PINAGCAMALIGAN INDO-AGRO DEVELOPMENT CORPORATION, INC., respondents. Emmanuel M. MUÑOZ, bilang Judge ng hukumang unang dulugan ng Bulacan, Branch ko, ang serip NG lalawigan ng Bulacan, at PINAGCAMALIGAN Indo-Agro Development Corporation, Inc, respondents. ----------------------------- ----------------------------- GR No. L-25459 June 28, 1968 GR No. L-25459 Hunyo 28, 1968 PINAGCAMALIGAN INDO-AGRO DEVELOPMENT CORPORATION, INC., petitioner, PINAGCAMALIGAN Indo-Agro Development Corporation, Inc, mampepetisyon,
vs. kumpara sa
HON. HON. MACARIO PERALTA, JR., in his capacity as the Secretary of National Defense; MACARIO Peralta, JR., Sa kanyang kakayahan bilang ng Kalihim ng National Defense;
HON. HON. ENETERIO DE JESUS, in his capacity as Undersecretary of National Defense; ENETERIO DE Jesus, sa kanyang kakayahan bilang pandalawang ministro ng National Defense;
GENERAL RIGOBERTO ATIENZA, in his capacity as the Chief of Staff; 2 Armed Forces of the Philippines, PANGKALAHATANG RIGOBERTO ATIENZA, sa kanyang kakayahan bilang Chief of Staff; 2 armadong Forces of the Philippines,
COLONEL MANUEL V. REYES, in his capacity as the Judge Advocate General, Armed Forces of the Philippines; Koronel Manuel V. Reyes, sa kanyang kakayahan bilang Judge tagataguyod General, armadong Forces of the Philippines;
and the TASK FORCES COMMANDER, Task Force Preserve (Tabak Division), 1st Infantry Division, Fort Magsaysay, Nueva Ecija, respondents. at ang gawain Forces komandante, Task Force Panatilihin (Tabak Division), 1st impanterya Division, Fort Magsaysay, Nueva Ecija, respondents. Office of the Solicitor General for petitioner Director of Forestry, et al. Opisina ng mga abogado para sa mampepetisyon Pangkalahatang Direktor ng gugubat, et al.
Gualberto Cruz for respondent Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation. Gualberto Cruz para sa mga sumasagot Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation. SANCHEZ, J.: SANCHEZ, J.: Two original actions involving divers legal questions are now before this Court. Dalawang mga orihinal na may kinalaman sa iba't iba aksyon legal na katanungan ay ngayon bago ito Hukuman. In the first, L-24796, the corresponding government officials seek — on certiorari and prohibition — to annul the order and writ of execution issued by the Court of First Instance of Bulacan in its Civil Case 3035-M allowing Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc. (Piadeco, for short) to haul its logs in the area hereinafter to be mentioned. Sa una, L-24796, ang mga nararapat na humingi ng mga opisyal ng gobyerno - sa certiorari at pagbabawal - upang bisa ang kautusan at ang utos na inisyu ng pagpapatupad ng mga hukumang unang dulugan ng Bulacan sa kanyang Civil Case 3035-M na nagpapahintulot sa Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation , Inc (Piadeco, para sa mga maikling) sa paghatak nito logs sa lugar simula dito na nabanggit. In the second, L-25459, it was Piadeco's turn to ask — on prohibition and injunction — for a ruling that respondent government officials are "without authority and jurisdiction to stop logging operations, construction of the roads, cutting, gathering and removing of timber and other forest products" from said corporation's private woodland area. Sa pangalawa, L-25459, ito ay Piadeco ng mag-umpisa ng magtanong - sa pagbabawal at atas ng hukuman - para sa isang pasya na sumasagot mga opisyal ng pamahalaan ang mga "walang kapangyarihan at hurisdiksyon na huminto sa pag-log operasyon, konstruksiyon ng daan, pagputol, pagtitipon at pagtanggal ng troso at iba pang mga produkto ng gubat "mula sa sinabi ng mga pribadong korporasyon sa gubat lugar. Because of their interrelation, the two case are here jointly considered. Dahil sa kani-kanilang mga pakikipag-ugnayan, ang dalawang mga kaso ay sama-sama dito isinasaalang-alang. The following undisputed facts control: Ang mga sumusunod na mga katotohanan na hindi mapag-aalinlanganan control: Piadeco claims to be the owner of Some 72,000 hectares of land 3 located in the municipalities of Angat, Norzagaray and San Jose del Monte, province of Bulacan, and in Antipolo and Montalban, province of Rizal. Piadeco claims na ang may-ari ng ilang 72,000 hectares ng lupa 3 matatagpuan sa mga munisipyo ng Angat, Norzagaray at San Jose del Monte, lalawigan ng Bulacan, at sa Antipolo at Montalban, lalawigan ng Rizal. Piadeco's evidence of ownership consists of Titulo de Propiedad No. Piadeco ng katibayan ng pagmamay-ari ay binubuo ng Titulo de Propiedad No. 4136, dated April 25, 1894, 4 and a deed of absolute sale of July 12, 1962, in its favor. 4136, may petsang Abril 25, 1894, 4 at isang kasulatan ng absolute sale ng Hulyo 12, 1962, sa kanyang pabor. Piadeco applied for registration as private woodland some 10,000 hectares of this land. Piadeco-apply para sa rehistrasyon bilang pribadong gubat ilang 10,000 hectares ng lupa. The Bureau of Forestry, on December 4, 1963, issued in Piadeco's name Certificate of Private Woodland Registration No. PWR 2065-New, covering but a portion of the land an aggregate area of 4,400 hectares and an average stand of 87.20 cubic meters, situated in the municipalities of Angat, Norzagaray, and San Jose del Monte, all of the province of Bulacan, and Montalban, in Rizal. Ang Bureau of gugubat, sa Disyembre 4, 1963, na inisyu sa Piadeco pangalan ng Sertipiko ng Pribadong Woodland Registration No. PWR 2065-Bagong, ngunit ang takip ng isang bahagi ng lupa sa isang lugar na pinagsasama-sama ng 4,400 hectares at isang average tumayo ng 87.20 kubiko metro, nakatayo sa munisipyo ng Angat, Norzagaray, at San Jose del Monte, ang lahat ng mga lalawigan ng Bulacan, at Montalban, sa Rizal. It was to expire on December 31, 1964. Ito ay mawawalan ng bisa para sa Disyembre 31, 1964. By virtue of the registration certificate, Piadeco conducted logging operations.. Dahil sa ang registration certificate, Piadeco isinasagawa ang pag-log in operasyon .. The controversy in the these cases began on April 11, 1964, when Acting Director of Forestry Apolonio F. Rivera issued an order cancelling PWR No. 2065-New. Ang kontrobersiya sa mga kasong ito ay nagsimula noong Abril 11, 1964, kapag ang acting Director ng gugubat Apolonio F. Rivera na inisyu ng isang order kinakansela PWR No. 2065-New. He required Piadeco to surrender the original certificate to him. Siya na kinakailangan Piadeco sa pahuli ang orihinal na sertipiko para sa kanya. Ground for this cancellation was that Piadeco had violated forestry rules and regulations for cutting trees within the Angat and Marikina Watershed Reservations, expressly excluded from the said certificate. 5 Lupa para sa mga ito na pawalang-bisa ay Piadeco had gugubat lumabag sa mga tuntunin at mga regulasyon para sa pagputol mga puno sa loob ng Angat at Manila Watershed Reservations, malinaw na ibinukod mula sa sinabi certificate. 5 On April 14, 1964, Forest Station Warden Reinaldo B. Marquez, District 13, Bureau of Forestry, wrote Piadeco requesting the latter to desist, effective the same day, April 14, 1964, from conducting its logging operation inside or outside the area covered by PWR 2065-New, and to refrain from removing logs already cut unless they have been scaled and properly invoiced by forestry officers. Noong Abril 14, 1964, Forest Station bastonero Reinaldo B. Marquez, Distrito 13, Bureau of gugubat, wrote Piadeco humihiling sa huli na tigilan, mabisa ang parehong araw, April 14, 1964, mula sa pagsasagawa nito sa pag-log operasyon sa loob o sa labas ng lugar na sakop sa sa pamamagitan ng PWR 2065-Bagong, at upang pigilin ang sarili mula sa pagtanggal ng logs na hiwa maliban na lamang kung sila ay na-kinaliskisan at maayos-invoice sa pamamagitan ng gugubat opisyales. Previously, on April 10, 1964, Nawasa's board of directors advised Piadeco, by letter, of the revocation of the 1964 grant to Piadeco, of a right of way from a barrio in Bosoboso, Antipolo, to Montalban, Rizal, as an access road to its logging concession under PWR 2061. Noon, noong Abril 10, 1964, Nawasa ng lupon ng mga direktor ipinapayo Piadeco, sa pamamagitan ng sulat, na ang pagbawi ng 1964 upang bigyan ng Piadeco, ng isang karapatan ng mga paraan mula sa isang baryo sa Bosoboso, Antipolo, sa Montalban, Rizal, bilang isang ma-access ang kalye sa kanyang pag-log sa ilalim ng concession PWR 2061. Offshot of the foregoing is Piadeco's petition for certiorari and prohibition with preliminary injunction, lodged on April 17, 1964 with the Court of First Instance of Bulacan. 6 This petition was directed against the Director of Forestry, Forest Station Warden Marquez and Nawasa, essentially upon the averment that their acts heretofore narrated were "all precipitate, arbitrary, whimsical and capricious." Offshot sa mga naunang nabanggit ay Piadeco ng petisyon para sa certiorari at pagbabawal sa mga paunang atas, lodged noong Abril 17, 1964 sa pamamagitan ng hukumang unang dulugan ng Bulacan. 6 Ito ay itutungo petisyon laban sa mga Direktor ng gugubat, Forest Station bastonero Marquez at Nawasa, mahalagang sa ang averment na ang kanilang mga gawaing dati narrated ay "lahat makadali, arbitrary, kakaiba at paiba-iba." On the same day, April 17, 1964, Judge Emmanuel M. Muñoz of the Bulacan court directed the government authorities to show cause why preliminary injunction should not issue. Sa parehong araw, April 17, 1964, Judge Emmanuel M. Muñoz ng Bulacan hukuman itutungo sa pamahalaan na awtoridad upang ipakita na dahilan kung bakit ang paunang atas ng hukuman ay hindi dapat isyu. On May 4, 1964, over the Director of Forestry's opposition, the judge ordered the issuance — upon a P10,000-bond — of a writ of preliminary injunction restraining the Director of Forestry, the Forest Station Warden and Nawasa from carrying out and executing the April 10, 1964 revocation by Nawasa of Piadeco's right of way, the April 11, 1964 order of the Director of Forestry, and the April 14, 1964 directive of the Forest Station Warden, heretofore mentioned. Noong Mayo 4, 1964, sa loob ng mga Direktor ng gugubat ang pagsalungat, ang hukom-order ang labas - sa isang P10 ,000-bono - ng isang kasulatan ng paunang atas restraining ang Director ng gugubat, ang Forest Station bantay at Nawasa mula sa pagdala out at Isinasagawa ang Abril 10, 1964-bisa sa pamamagitan ng Nawasa ng Piadeco karapatan ng mga paraan, ang Abril 11, 1964-order ng mga Direktor ng gugubat, at sa Abril 14, 1964 direktiba ng Forest Station bantay, noong araw na nabanggit. On May 5, 1964, Piadeco moved to declare the forestry officials in default for failure to answer its petition on time. Sa May 5, 1964, Piadeco inilipat na idedeklara ang gugubat opisyal sa default para sa mga kabiguan upang sagutin ang kanyang petisyon sa oras. On May 6, 1964, unaware of Piadeco's May 5 motion, the forestry officials, upon a motion dated April 29, 1964, asked the Bulacan court to dismiss Piadeco's petition upon the averments that said court had no jurisdiction over their persons or the subject matter of the petition, and that administrative remedies have not yet been exhausted by Piadeco. Sa May 6, 1964, hindi alam ng Piadeco ng Mayo 5 kilos, ang gugubat mga opisyal, sa pamamagitan ng isang mosyon napetsahan Abril 29, 1964, tinanong ang Bulacan hukuman upang bale-walain ang Piadeco ng petisyon sa averments na sinabi hukuman ay walang kapangyarihan sa ibabaw ng kanilang mga tao o ang mga paksa ng mga petisyon, at administratibo na panglunas hindi pa pagod sa pamamagitan ng Piadeco. On the same date, too, but in a separate motion, said forestry official asked for a reconsideration of the lower court's order granting preliminary injunction, bottomed upon their charge that the illegal cutting of trees by Piadeco inside the Angat and Marikina Watershed Reservations — which are the main source of water supply of the City of Manila and its surrounding towns and cities — poses a grave danger of causing them to dry up to the prejudice and irreparable injury of the inhabitants thereof. Sa parehong petsa, masyadong, ngunit sa isang hiwalay na kilos, sinabi gugubat opisyal na hiniling para sa isang muling pagsasaalang-alang ng mas mababang hukuman ng order kagulkol paunang atas ng hukuman, sa ilalim ng kanilang mga bayad na ang mga iligal na pagputol ng mga puno ng Piadeco loob ng Angat at Manila Watershed Reservations - na kung saan ay ang pangunahing pinagkukunan ng tubig ng Lungsod ng Maynila at mga kalapit bayan at lungsod - poses malubha panganib ng magdulot sa kanila na matuyo sa pinsala at hindi na mapananauli pinsala sa katawan ng mga naninirahan dito. Piadeco file written opposition on May 13, 1964. Piadeco file nakasulat na pagsalungat sa May 13, 1964. On May 14, 1964, acting on the aforesaid motion for reconsideration and opposition thereto, the judge below ruled that although Piadeco is entitled to injunction, the continuance thereof would cause great damage to the government, while Piadeco can be fully compensated for any damages Piadeco may suffer because of the dissolution thereof. Sa May 14, 1964, pagkilos sa aforesaid na kilos para sa muling pagsasaalang-alang at pagsalungat dito, ang mga hukom sa ibaba pinasiyahan na bagama't Piadeco ay may karapatan sa atas ng hukuman, ang pagpapatuloy ng mga iyon ay maging sanhi ng malaki pinsala sa pamahalaan, habang Piadeco ay maaaring maging ganap na bayad para sa anumang danyos Piadeco May magtiis dahil sa pagbuwag nito. That bond, however, was not filed by the forestry officials. Na bono, gayunpaman, ay hindi na-file ng gugubat opisyal. On July 13, 1964, upon Piadeco's May 5 motion earlier adverted to, the forestry officials were declared in default. Sa Hulyo 13, 1964, sa Piadeco ng May 5 kilos mas maaga adverted na, ang mga opisyal ng gugubat ay ipinahayag sa default. On July 24, 1964, said forestry officials filed a verified motion to set aside the default order and to admit their answer thereto attached. Sa Hulyo 24, 1964, sinabi gugubat mga opisyal ng file ng napatunayan na kilos na magtabi ang default na kaayusan at sa aminin ang kanilang mga sagot dito kalakip. They pleaded excusable neglect and/or oversight of the clerk of the records of the Records section of the Bureau of Forestry. Sila pleaded maipagpapaumanhin pagpapabaya at / o pangangasiwa ng klerk ng mga talaan ng mga Talaang seksyon ng Bureau of gugubat. On July 29, 1964, the court shunted aside the foregoing motion for the reason that their six days' delay was not excusable and their answer was prepared only after three days from their receipt of the order of default. Sa Hulyo 29, 1964, ang hukuman shunted muna ang mga naunang nabanggit na kilos para sa dahilan na ang kanilang mga anim na araw 'pagkaantala ay hindi mapatatawad at ang kanilang mga kasagutan ay handa lamang pagkatapos ng tatlong araw mula sa kani-kanilang mga resibo ng order ng default. A motion for reconsideration registered by the forestry officials on August 12, 1964 was unavailing. Ang isang mosyon para sa muling pagsasaalang-alang na nakarehistro sa pamamagitan ng gugubat mga opisyal noong Agosto 12, 1964 ay hindi nagtagumpay. The court below struck down that motion on September 4, 1964. Ang hukuman sa ibaba struck down na ang kilos sa Setyembre 4, 1964. Thus it is, that Piadeco submitted evidence ex parte to the court below against the Director of Forestry and the Forest Station Warden. Kaya ito ay, na Piadeco naisumite na katibayan ex parte sa hukuman sa ibaba laban sa Direktor ng gugubat at ang Forest Station bantay. Piadeco had, in the meantime, entered into an amicable settlement with Nawasa whereby Piadeco's case against Nawasa was withdrawn, the right of way granted by Nawasa to Piadeco remaining revoked and cancelled; and Nawasa's counterclaim against Piadeco was also withdrawn in consideration of P1,651.59 paid by Piadeco to Nawasa, representing the former's liabilities to the latter. Piadeco had, sa habang panahon, ipinasok sa isang amicable settlement sa Nawasa kung saan Piadeco ng kaso laban sa Nawasa ay na-withdraw, ang mga karapatan ng mga paraan na ipinagkaloob sa pamamagitan ng Nawasa na Piadeco naiiwan na pawalang-bisa at kinansela; at Nawasa's counterclaim laban Piadeco ay na-withdraw din sa pagsasaalang-alang ng mga P1, 651.59 binabayaran ng Piadeco sa Nawasa, kumakatawan ang dating ng liabilities sa huli. On December 29, 1964, the court below rendered judgment. Sa December 29, 1964, ang hukuman sa ibaba nai-render na paghuhusga. It approved Piadeco's compromise agreement with Nawasa. Ito naaprubahan Piadeco ng kompromiso kasunduan sa Nawasa. It held that Piadeco was the owner of the land in question; that its operation was not in violation of forestry rules and regulations; that aside from its regulation certificate, Piadeco was permitted by Nawasa thru the latter's Resolution 1050, Section of 1963, to conduct selective logging within the Angat-Marikina Watershed upon payment of P2.00 for every cubic meter of timber classified in the first group and P1.75 belonging to the second group; that similar permits were issued to other individuals by the Director of Forestry with the acquiescence of Nawasa; that Piadeco's logging under Resolution 1050 aforesaid could not be contrary to forestry rules and regulations; and that, upon the doctrine laid down in Santiago vs. Basilan Lumber Co ., L-15532, October 31, 1963, even if Piadeco's private woodland was unregistered, it still retains its inherent "rights of ownership, among which are (its) rights to the fruits of the land and to exclude any persons from the enjoyment and disposal thereof", its only liability being the payment of surcharges on the timber severed from the land. Ito ay gaganapin na Piadeco ay ang may-ari ng lupa sa tanong; na operasyon nito ay hindi gugubat sa paglabag sa mga alituntunin at regulasyon; na sa tabi nito mula sa mga regulasyon na sertipiko, Piadeco ay pinahintulutan ng Nawasa sa pamamagitan ng huli's Resolution 1050, Section ng 1963, na magsagawa ng pumipili ang pag-log in sa loob ng Angat-Manila Watershed sa pagbabayad ng P2.00 para sa bawat metro kubiko ng troso-uri-uri sa unang grupo at P1.75-aari sa ikalawang grupo; na katulad permit ay ibinigay sa ibang mga indibidwal sa pamamagitan ng mga Direktor ng gugubat sa pagpayag ng Nawasa; na Piadeco ang pag-log sa ilalim ng Resolusyon 1050 aforesaid ay hindi mai-gugubat laban sa mga patakaran at regulasyon; at na, sa mga doktrina inilatag sa Santiago kumpara sa Basilan tabla Co., L-15532, Oktubre 31, 1963, kahit Piadeco's pribadong kakahuyan ay hindi nagpatala, ito pa rin Taglay nito likas "karapatan ng pagmamay-ari, bukod sa kung saan ay (nito) karapatan ng mga bunga ng lupa at upang huwag isama ang anumang mga taong mula sa kasiyahan at pagtatapon ng mga iyon", ang tanging pananagutan ay ang pagbabayad ng surcharges sa ang troso severed mula sa lupa. Thereupon, the court reinstated the writ of preliminary injunction earlier issued and made it permanent, with costs.. Sa ibabaw nito, ang hukuman reinstated ang kasulatan ng paunang atas ng mas maaga na inisyu at ginawa ito permanenteng, sa gastos .. Meanwhile, on December 28, 1964, one day before the rendition of the judgment just mentioned, Piadeco applied for the renewal of its Certificate of Private Woodland Registration PWR 2065-New, which would expire on the last day of that month. Samantala, sa Disyembre 28, 1964, isang araw bago ang pagkakaganap ng paghuhusga lamang nabanggit, Piadeco-apply para sa pagpapanibago ng kanyang Certificate of Pribadong Woodland Registration PWR 2065-Bagong, na kung saan ay mawawalan ng bisa sa huling araw ng buwan. On January 12, 1965, in reply thereto, Assistant Director of Forestry JL Utleg denied the renewal requested. Sa January 12, 1965, sa reply dito, Assistant Director ng gugubat JL Utleg pagkakaitan ng pagkakabago hiniling. He informed Piadeco that its Titulo de Propiedad 4136 was not registerable under Forestry Administrative Order No. 12-2 which took effect on January 1, 1963. Siya kaalamang Piadeco na nito Titulo de Propiedad 4136 ay hindi registerable gugubat sa ilalim ng Administrative Order No. 12-2 na kinuha epekto sa ika-1 ng Enero, 1963. The expiration of its registration certificate and the non-renewal thereof notwithstanding, Piadeco continued logging operations. Ang bisa ng kanyang registration certificate at ang mga di-uulit ng mga iyon sa kabila nito, ang patuloy na pag-log Piadeco operasyon. It was about this time that illegal logging was denounced by some members of Congress thereby attracting national attention. Ito ay tungkol sa mga oras na ito na labag sa batas ang pag-log in ay denunsyado sa pamamagitan ng ilang mga miyembro ng Kongreso sa ganyang-akit sa pambansang pansin. This led to a directive by the President of the Philippines on March 8, 1965 to stop all illegal logging operations. Na ito na humantong sa isang direktiba ng Pangulo ng Pilipinas sa March 8, 1965 na huminto sa pag-log ang lahat ng mga iligal na operasyon. Complying therewith, the Secretary of Agriculture and Natural Resources wrote the Secretary of National Defense with the request that units of the Armed Forces of the Philippines be detailed at the areas involved, deputizing them agents of the Bureau of Forestry to assist in the enforcement of forest laws, rules and regulations, and the protection of the forests. Sumusunod niyon, ang Kalihim ng Agrikultura at Natural Resources wrote ng Kalihim ng National Defense sa kahilingan na yunit ng armadong Forces ng Pilipinas ay detalyadong sa mga lugar na kasangkot, deputizing sila ng mga ahente ng Bureau of gugubat sa pagtulong sa pagpapatupad ng gubat na batas, patakaran at regulasyon, at ang pangangalaga ng kagubatan. The Secretary of National Defense, in turn, direct the Chief of Staff of the Armed Forces to implement the request. Ng Kalihim ng National Defense, sa turn, direktang ang Chief of Staff ng armadong Forces upang ipatupad ang kahilingan. And, the Chief of Staff dispatched at ask force of the army into the Angat area, which impounded and seized all logs cut by Piadeco and other loggers which were purportedly conducting illegal operations. At, ang mga Chief of Staff despatsado sa hilingin na puwersa ng mga hukbo sa Angat na lugar, na impounded at seized lahat ng logs sa pamamagitan ng hiwa Piadeco at iba pang mga loggers na purportedly pagsasagawa ng mga iligal na operasyon. On May 11, 1965, Piadeco sought from the Bulacan court an ex parte writ of execution of the December 29, 1964 decision. Sa May 11, 1965, Piadeco na hinahangad mula sa Bulacan hukuman ng isang ex parte utos ng pagpapatupad ng Disyembre 29, 1964 desisyon. That decision had by then become final for failure of the forestry officials to appeal therefrom . Na ang desisyon ay sa pamamagitan ng pangwakas na pagkatapos ay maging para sa kabiguan ng mga opisyal ng gugubat sa apila roon. Piadeco prayed that it be not molested in its logging operations including the hauling of about 600 pieces (unscaled) and 1,000 pieces of mixed (scaled and unscaled) timber from the log ponds. Piadeco prayed na ito ay hindi molested sa kanyang pag-log operations kasama na ang hatak ng tungkol sa mga 600 piraso (unscaled) at 1,000 piraso ng sama-sama (kinaliskisan at unscaled) troso mula sa mga mag-log ponds. On May 12, 1965, the Bulacan court presided over temporarily by Judge Ricardo C. Puno set Piadeco's motion for execution for hearing on May 27, 1965. Sa May 12, 1965, ang Bulacan hukuman presided over sa pamamagitan ng pansamantalang Judge Ricardo C. Puno set Piadeco ng mosyon para sa pagpapatupad ng pagdinig para sa May 27, 1965. Before the day of the hearing arrived, however, Piadeco withdrew its ex parte motion for execution with the manifestation that it would look for a more expeditious way or a more appropriate remedy to enable it to haul the logs before the rains set in. But on May 27, 1965, Piadeco refiled its motion for execution with Judge Muñoz, who had meanwhile resumed his duties. Bago ang araw ng pagdinig dating, gayunpaman, Piadeco withdrew kanyang ex parte mosyon para sa pagpapatupad sa paghahayag na ito ay hitsura para sa isang mas mabilis na paraan o ang isang mas nararapat na lunas upang paganahin ang mga ito sa paghatak ng logs bago ang rains set in Ngunit sa May 27, 1965, Piadeco refiled nito mosyon para sa pagpapatupad sa Judge Muñoz, na nagkaroon samantala resumed kanyang tungkulin. On June 1, 1965, Judge Muñoz granted Piadeco's motion. Sa Hunyo 1, 1965, Judge Muñoz na ipinagkaloob sa Piadeco's galaw. In line therewith, on June 3, 1965, the corresponding writ of execution was issued, directing a special sheriff to make effective and execute the aforesaid lower court's decision of December 29, 1964. Sa linya niyon, sa June 3, 1965, ang mga nararapat na kautusan ng pagbitay ay inisyu, na nagtuturo sa isang espesyal na serip upang makagawa ng epektibo at execute ang aforesaid mas mababang hukuman desisyon ng Disyembre 29, 1964. Execution notwithstanding, the forestry officials still refused to permit Piadeco to haul its logs. Pagbitay sa kabila, ang mga opisyal ng gugubat pa rin tumanggi sa permit Piadeco sa paghatak nito logs. Because of this, on June 11, 1965, Piadeco asked the court below to declare the forestry officials and those acting under them in contempt. Dahil dito, noong Hunyo 11, 1965, Piadeco nagtanong ang hukuman sa ibaba upang mag-ulat ng gugubat mga opisyal at sa mga pagkilos sa ilalim ng mga ito sa pagsuway sa hukuman. On June 30, 1965, the forestry officials opposed. Sa Hunyo 30, 1965, ang mga opisyal ng gugubat tutol. They averred that Piadeco's registration certificate already expired on December 31, 1964; that despite this expiration, Piadeco continued illegal logging operations, which resulted in the seizure of its logs: that after December 31, 1964, the December 29, 1964 decision of the court below became functus officio and could no longer be executed. Sila averred na Piadeco ng registration certificate na napaso sa Disyembre 31, 1964; na ito sa kabila ng expiration, Piadeco patuloy na operasyon ng iligal na pag-log in, na nagresulta sa pag-agaw ng kanyang logs: na pagkatapos ng Disyembre 31, 1964, ang Disyembre 29, 1964 desisyon ng korte sa ibaba ay naging functus opisyo at maaaring hindi na maisasakatuparan. Piadeco's rejoinder of July 1, 1965 was that its registration certificate is not expirable and that it is not a license. Piadeco ang sagot sa sagot ng Hulyo 1, 1965 ay na kanyang registration certificate na ito ay hindi expirable at na ito ay hindi isang lisensiya. On July 8, 1965, the judge came out with an order declaring that notwithstanding "the expiration of petitioner's [Piadeco's] license (?) on December 31, 1964, their said property remains registered with the Bureau of Forestry subject only to renewal, in which case it can still pursue its logging operations, conditioned upon the payment by it of forest charges." Sa Hulyo 8, 1965, ang hukom ay nagmula sa labas ng isang order ng deklarasyon na sa kabila ng "ang expiration ng mampepetisyon's [Piadeco's] lisensiya (?) Sa Disyembre 31, 1964, sinabi ng kanilang mga ari-arian ay nananatiling na nakarehistro sa Bureau of gugubat paksa lamang sa pagpapanibago, sa kaso na ito ay maaari pa ring ipagpatuloy ang kanyang pag-log operasyon, nakakondisyon sa pagbabayad ng mga singil na ito ng kagubatan. " The judge took into consideration a certificate issued on May 4, 1965 by Assistant Director of Forestry JL Utleg, as officer-in-charge, that "all the timber cut ... during the lifetime" of the registration certificate "may be transported by" Piadeco "provided they are properly documented." Ang mga hukom ay naganap sa pagsasaalang-alang ng isang sertipiko na inisyu noong Mayo 4, 1965 sa pamamagitan ng Assistant Director ng gugubat JL Utleg, bilang opisyal na-in-charge, na "ang lahat ng mga troso-cut ... sa panahon ng buhay" ng registration certificate "ay maaaring transported sa pamamagitan ng "Piadeco" ibinigay sila ay maayos dokumentado. " Finding that Piadeco "complied with all the requirements of the Bureau of Forestry and the Bureau of Internal Revenue as regards the proper documentation of the logs in question," the judge thereupon directed the forestry officials "and all members of the Armed Forces stationed along the way" to allow Piadeco "to haul its logs which have already been properly documented." Sa paghahanap na Piadeco "complied sa lahat ng mga pangangailangan ng Bureau of gugubat at ang Bureau of Internal Revenue tungkol sa tamang babasahin ng logs sa katanungan," ang hukom sa ibabaw nito itutungo ang gugubat opisyal "at ang lahat ng mga miyembro ng armadong Forces stationed kasama ang paraan "upang payagan ang Piadeco" sa paghatak nito logs na kung saan ay may na-dokumentado ng maayos. " This precipitated the filing on July 28, 1965 by the Director of Forestry, the Forest Station Warden, the Armed Forces Chief of Staff 7 of an original petition with this Court (L-24796, now at bar) for certiorari and prohibition with preliminary injunction to annul the June 1,1965 order of execution, the June 3, 1965 writ of execution and the July 8, 1965 order allowing Piadeco to haul its logs. Ito precipitated ang file sa Hulyo 28, 1965 sa pamamagitan ng mga Direktor ng gugubat, ang Forest Station bantay, ang mga armadong Forces Chief of Staff 7 ng isang orihinal na petisyon sa Court (L-24796, ngayon sa bar) para sa certiorari at pagbabawal sa mga paunang-uutos sa bisa ng Hunyo 1,1965 order ng pagpapatupad, ang June 3, 1965 kasulatan ng pagpapatupad at ang Hulyo 8, 1965-order na nagpapahintulot sa Piadeco na bumatak sa kanyang logs. Named respondents were Piacedo, Judge Emmanuel M. Muñoz of the Bulacan court, and the Provincial Sheriff of Bulacan.. Pinangalanan respondents ay Piacedo, Judge Emmanuel M. Muñoz ng Bulacan hukuman, at ang panlalawigang serip ng Bulacan .. On July 30, 1965, this Court issued a writ of preliminary injunction, as prayed for by the aforenamed government officials. Sa Hulyo 30, 1965, ang Korte na inisyu ng isang kasulatan ng paunang atas, bilang prayed ng aforenamed mga opisyal ng pamahalaan. On August 3, 1965, Piadeco sought the dissolution thereof for the reason, amongst others, that Mr. JL Utleg, Assistant Director of Forestry and Officer-in-Charge of the Bureau of Forestry, was already agreeable mentioned, as per his letter of June 7, 1965 to Piadeco informing the latter that the writ of execution was being referred to the Forest Station Warden for compliance. Noong Agosto 3, 1965, Piadeco na hinahangad ang pagbuwag nito para sa mga dahilan, sa gitna ng iba, na G. JL Utleg, Assistant Director ng gugubat at Officer-in-charge ng Bureau of gugubat, ay bagay na nabanggit, gaya ng bawat titik ng kanyang mga June 7, 1965 sa Piadeco pagpapabatid sa huli na ang kautusan ng pagbitay ay ini-refer sa Forest Station bastonero para sa pagtupad. On August 9, 1965, the Solicitor General blocked Piadeco's motion to dissolve, with an allegation, amongst others, that the June 7, 1965 letter just mentioned was deemed recalled when the Director Forestry — realizing that the said writ would allow Piadeco to continue logging after the expiration and non-renewal of its certificate in a public forest area or in an area excluded from the expired permit — did not give effect to the said letter. Noong Agosto 9, 1965, ang General abogado hinarangan Piadeco ng mosyon upang matunaw, gamit ang isang allegation, sa gitna ng iba, na ang June 7, 1965 sulat lamang nabanggit ay itinuturing nagunitang muli kapag ang Director gugubat - realizing na ang mga sinabi kasulatan ay magpapahintulot sa Piadeco upang magpatuloy ang pag-log in matapos ang bisa at hindi-uulit ng mga sertipiko sa isang pampublikong kagubatan lugar o sa isang lugar na ibinukod mula sa napaso permit - ay hindi magbibigay sa epekto sa sinabi sulat. On August 18, 1965, manifestation was made by the Solicitor General to this Court thru a motion dated August 17, 1965, that the logs seized and imposed by the armed forces were being exposed to the elements; that the rainy season having set in, there was grave danger that the said logs might deteriorate and become useless. Noong Agosto 18, 1965, paghahayag ay ginawa sa pamamagitan ng abogado General sa Hukuman sa pamamagitan ng isang mosyon petsang Agosto 17, 1965, na ang logs seized at ipataw sa pamamagitan ng armadong pwersa ay hilantad sa mga elemento; na ang tag-ulan na may naka-set sa, may libingan panganib na ang mga sinabi logs maaaring lumubha at maging walang silbi. He thus prayed that the forestry officials be authorized to turn the logs over to the engineer corps of the Armed Forces for the construction of prefabricated schoolhouses pursuant to General Circular V-337, series of 1961, of the Bureau of Internal Revenue. Siya kaya prayed na ang gugubat opisyal ay awtorisadong upang buksan ang mga logs sa engineer pulutong ng mga armadong Forces para sa konstruksiyon ng mga gawa na schoolhouses alinsunod sa Pangkalahatang Circular V-337, serye ng 1961, ang Bureau of Internal Revenue. On August 31, 1965, Piadeco objected upon the ground that the said logs are still its private property; and that there is no law empowering the State to seize, confiscate and turn over the cut logs to the Armed Forces. Noong Agosto 31, 1965, Piadeco objected sa lupa na ang mga sinabi logs ay pa rin ang kanyang mga pribadong ari-arian; at na walang batas empowering ang Estado upang sakupin, masamsam at baligtarin ang hiwa logs sa armadong Forces. On September 29, 1965, Piadeco, in turn, petitioned for preliminary injunction and moved again to dissolve this Court's writ of preliminary injunction of July 30, 1965. Noong Setyembre 29, 1965, Piadeco, sa turn, petitioned para sa paunang atas ng hukuman at inilipat muli upang lansagin ito Hukuman ng utos ng paunang atas ng Hulyo 30, 1965. It called attention to the fact that the writ of preliminary injunction issued by the court below on May 4, 1964 in Civil Case 3035-M is still enforceable and has not yet been dissolved because the forestry officials have not filed their P10,000.00-bond as required by the trial court in its order of May 14, 1964. Ito ay tinatawag na ng pansin sa ang katunayan na ang mga utos ng paunang atas ng hukuman na inisyu ng hukuman sa ibaba sa May 4, 1964 sa Civil Case 3035-M pa rin ang maaaring gawin at ito ay hindi pa na-dissolved dahil ang gugubat mga opisyal ay hindi-file ng kanilang P10 ,000.00-bono gaya ng iniaatas ng paglilitis sa hukuman sa kanyang order ng May 14, 1964. On October 8, 1965, this Court denied the two motions of Piadeco, declared that the writ of preliminary injunction it issued stands enforced and is effective until otherwise lifted, and authorized the Solicitor General to effect the removal of all the logs subject of his motion of August 17, 1965 from the log ponds but only for the purpose of turning them over to the Armed Forces for safekeeping and custody pending final resolution of the case. Sa Oktubre 8, 1965, ang Korte pagkakaitan ng dalawang motions ng Piadeco, ipinahayag na ang mga kasulatan ng mga paunang-uutos na ito na inisyu stands enforced at ito ay epektibo hanggang sa kabilang banda lifted, at awtorisadong ang abogado General sa epekto ng pagtanggal ng lahat ng mga logs paksa ng kanyang mga galaw ng Agosto 17, 1965 mula sa mga mag-log ponds ngunit para lamang sa layunin ng pagpalit nito sa armadong Forces-aalaga para sa mga nakabilanggo at naghihintay ng pangwakas na paglutas ng kaso. On October 14, 1965, Piadeco traversed the averments of the forestry officials' petition before this Court, thru an answer dated October 12, admission of which was however denied for being late. Sa Oktubre 14, 1965, Piadeco traversed ang averments ng gugubat opisyal ng 'petisyon bago ito Hukuman, sa pamamagitan ng isang sagot na may petsang Oktubre 12, na kung saan ay pagpasok subalit tinanggihan para sa pagiging huli. The case was submitted without further memoranda. Ang mga kaso ay naisumite nang walang karagdagang memoranda. Meanwhile, a companion case (L-25459, also at bar)emerged from subsequent events hereunder related. Samantala, ang isang kapares kaso (L-25459, din sa bar) lumitaw mula sa mga sumusunod na mga pangyayari na may kinalaman dito. On October 20, 1965, pending this Court's resolution of the foregoing petition of the forestry officials (L-24796), Piadeco wrote the Director of Forestry with a request to grant it " AUTHORITY to cut, gather and remove timber" from its alleged private woodland. Sa Oktubre 20, 1965, habang hinihintay na ito Court's resolution ng mga naunang nabanggit petisyon ng mga opisyal ng gugubat (L-24796), Piadeco wrote ang Director ng gugubat sa isang kahilingan upang bigyan ito "KAPANGYARIHAN sa hiwa, magtipon at tanggalin ang troso" mula sa kanyang mga di-umano'y pribadong kagubatan. At the same time, it advised the Director of Forestry that "in the absence of such authority or permit", it "shall cut, gather and remove timber from the said area subject to the payment of regular forest charge and 300% surcharge for unlawful cutting in accordance with the penal provisions" of Section 266 of the Tax Code. At sa parehong oras na ito, ipinapayo ang Director ng gugubat na "sa kawalan ng kapangyarihan o permit", ito "ay hiwa, magtipon at tanggalin ang troso mula sa nasabing lugar na napapailalim sa pagbabayad ng mga regular na singil na kagubatan at 300% patong na singil para sa labag sa batas pagputol alinsunod sa mga probisyon ng parusa "ng Seksyon 266 ng Tax Code. On November 4, 1965, Acting Director JL Utleg replied. Sa November 4, 1965, acting Director JL Utleg tumugon. He told Piadeco that "pending meticulous study" of its application for renewal of PWR 2065-New, his "[o]ffice is not now in a position to grant" the desired authority and "will consider any cutting, gathering and removal of timber" from the land "to be illegal, hence, subject to the provisions of Section 266 of the National Internal Revenue Code." Siya na sinasabi sa Piadeco na "pending maselang pag-aaral" ng kanyang aplikasyon para sa pagpapanibago ng PWR 2065-Bagong, ang kanyang "[o] ffice na ito ay hindi na ngayon sa posisyon upang bigyan ng" ang nais na kapangyarihan at ang "ay isaalang-alang ang anumang pagputol, pagtitipon at pagtanggal ng mga troso "mula sa lupa" sa mga iligal, kaya, na napapailalim sa mga tadhana ng Seksyon 266 ng National Internal Revenue Code. " Obviously taking the foregoing letter as a case, Piadeco, on December 6, 1965, advised the Director that immediately upon receipt of said letter, it (Piadeco) resumed logging operations within its private woodland area in the municipality of Montalban, Rizal, "thereby subjecting all timber cut therefrom to the payment of 300% penalty, plus regular forest charges." Obviously paglaan ng sinusundan titik bilang isang kaso, Piadeco, sa Disyembre 6, 1965, ipinapayo ang Director na kaagad sa pagtanggap ng nasabing mga sulat na ito, (Piadeco) resumed ang pag-log in sa loob ng mga operasyon nito sa mga pribadong kakahuyan na lugar sa munisipalidad ng Montalban, Rizal, "sa ganyan subjecting lahat ng troso hiwa roon sa pagbabayad ng 300% parusa, kasama ang mga regular na singil na kagubatan. " Piadeco also requested the Director to inform the Task Force Commander that it "can be allowed to continue its logging operation within their private woodland" subject to Section 266 of the Tax Code. Piadeco din hiniling ng Direktor upang ipaalam ang Task Force kumander na ito "ay maaaring pinahihintulutan na magpatuloy sa kanyang pag-log operasyon sa loob ng kanilang mga pribadong kakahuyan" paksa sa Seksyon 266 ng Tax Code. So, on December 7, 1965, Acting Director JL Utleg notified the Task Force Commander, through the Undersecretary of National Defense, that Piadeco "can conduct logging operations within its private woodland, as it is a constitutional right on its part to use and enjoy its own property and the fruits thereof" but that whatever timber cut therefrom "should be subject to the payment not only of the regular charges but also of the surcharges imposed by Section 166" of the Tax Code. Kaya, sa Disyembre 7, 1965, acting Director JL Utleg Ipaalam ang Task Force komandante, sa pamamagitan ng pandalawang ministro ng National Defense, na Piadeco "ay maaaring magsagawa ng pag-log operasyon sa loob ng pribadong kagubatan, dahil sa ito ay isang paglalakbay sa ikalulusog ng karapatan sa kanyang bahagi na gumamit at mag-enjoy kanyang sariling ari-arian at ang mga bunga nito "ngunit na anuman ang troso hiwa roon" ay dapat na napapailalim sa pagbabayad ay hindi lamang ng mga regular na singil kundi pati na rin ng surcharges ipataw sa pamamagitan ng Seksyon 166 "ng Tax Code. This notwithstanding, the army authorities refused to heed Utleg's December 7, 1965 letter and stood pat on its posture not to allow Piadeco to conduct logging operations. Sa kabila ng ito, ang mga hukbo awtoridad tumanggi sa pag-iintindi Utleg ng Disyembre 7, 1965 sulat at stood tumapik sa kanyang tindig na hindi pinapayagan ang pag-log Piadeco na magsagawa ng mga operasyon. Hence, it was Piadeco's turn to come to this Court on December 22, 1965 on an original petition for injunction and prohibition (L-25459 aforesaid) against respondents Secretary of National Defense, the Undersecretary of National Defense, the Chief of Staff, the Judge Advocate General and the Task Force Commander (Task Force Preserve, Tabak Division). Kaya, ito ay Piadeco's turn na dumating sa Hukuman na ito sa Disyembre 22, 1965 sa isang orihinal na petisyon para sa mga atas ng hukuman at mga pagbabawal (L-25459 aforesaid) laban sa respondents Kalihim ng National Defense, ang pandalawang ministro ng National Defense, ang mga Chief of Staff, ang Judge tagataguyod General at ang Task Force kumander (Task Force Panatilihin, Tabak Division). Specifically, Piadeco charges as follows: On December 17, 1965, army men [Capt. Partikular, Piadeco singil tulad ng sumusunod: Sa December 17, 1965, hukbo lalaki [Capt. Zamuco, Lt. Oresque, Sgts. Zamuco, Lt. Oresque, Sgts. Albino, Gutierrez, Ramirez, and Sawada, and Cpl. Albino, Gutierrez, Ramirez, at Sawada, at Cpl. Manlapus], boisterously, unlawfully, wilfully, and feloniously entered — upon orders of a certain Major Elfano — Piadeco's land at Barrio Anginan, Montalban, Rizal, outside the watershed reservations. Manlapus], boisterously, unlawfully, kusang-loob, at feloniously ipinasok - upon order ng isang tiyak na Major Elfano - Piadeco ng lupa sa baryo Anginan, Montalban, Rizal, sa labas ng watershed reserbasyon. They made a portion of the land their private quarters. Sila ay ginawa ng isang bahagi ng lupa ang kanilang mga pribadong tirahan. They prevented Piadeco's officers (a) from continuing its logging operations, especially the construction of the road inside the land; (b) from cutting, gathering and removing timber and other forest products therefrom; and (c)from living and moving in freedom and engaging in the pursuit of happiness on said land. Sila ay naghadlang sa Piadeco ng mga opisyal (a) mula sa patuloy na operasyon nito ang pag-log in, lalo na ang konstruksiyon ng daan sa loob ng lupa; (b) mula sa pagputol, pagtitipon at pagtanggal sa troso at ang iba pang mga produkto ng gubat roon; at (c) mula sa pamumuhay at ang paglipat sa kalayaan at kaakit-akit sa mga hangarin ng kaligayahan sa inyo sa mga sinabi lupa. Piadeco asks principally that respondent officials be declared "without authority and jurisdiction to stop logging operations, construction of the roads, cutting, gathering and removing of timber and other forest products from the Private Woodland area" of the former. Piadeco humihingi sumasagot lalung-lalo na ang mga opisyal ay ipinahayag "walang kapangyarihan at hurisdiksyon na huminto sa pag-log operasyon, konstruksiyon ng daan, pagputol, pagtitipon at pagtanggal ng mga troso at iba pang mga produkto mula sa gubat ang Pribadong Woodland lugar" ng dating. There was a prayer for the issuance of a writ of preliminary injunction which this Court, however, denied on December 31, 1965, and upon reconsideration, on February 1, 1966. Nagkaroon ng isang dasal para sa labas ng isang kasulatan ng mga paunang-uutos na ito Court, subalit, tinanggihan sa Disyembre 31, 1965, at sa muling pagsasaalang-alang, sa February 1, 1966. After respondents' answer, and hearing on oral arguments, the case was submitted for decision. Pagkatapos respondents' sagot, at mga pagdinig sa oral argument, ang kaso ay naisumite para sa desisyon. 1. 1. Basic to an intelligent appraisal of the rights of Piadeco, who comes to us as an alleged private wood landowner, is the all-important question: Is Piadeco's title registrable with the Bureau of Forestry? Basic sa isang intelligent tasa ng karapatan ng mga Piadeco, na lumapit sa amin bilang isang di-umano'y kahoy pribadong may-ari ng lupa, ay ang lahat-ng-mahalagang katanungan: Ay Piadeco pamagat registrable sa Bureau of gugubat? The pertinent statutory provision is Section 1829 of the Revised Administrative Code, viz : Ang mga may kinalaman ukol sa batas probisyon ay Section 1829 ng Binago Administrative Code, viz: SEC. Sec. 1829. Registration of title to private forest land . 1829. Registration ng titulo sa mga pribadong gubat lupa. — Every private owner of land containing timber, firewood and other minor forest products shall register his title to the same with the Director of Forestry. - Ang lahat ng mga pribadong may-ari ng lupa na naglalaman ng kahoy, panggatong at iba pang mga produkto ng gubat menor de edad ay dapat magrehistro sa kanyang mga pamagat sa parehong kasama ang Director ng gugubat. A list of such owners, with a statement of the boundaries of their property, shall be furnished by said Director to the Collector of Internal Revenue, and the same shall be supplemented from time to time as occasion may require. Ang isang listahan ng mga may-ari, sa pamamagitan ng isang pahayag ng mga hangganan ng kanilang mga ari-arian, ay sa pamamagitan ng mga kagamitang said Director sa kolektor ng Internal Revenue, at ang parehong ay pupunan mula sa oras-oras na pagkakataon ay maaaring mangailangan. Upon application of the Director of Forestry the fiscal of the province in which any such land lies shall render assistance in the examination of the title thereof with a view to its registration in the Bureau of Forestry. Sa aplikasyon ng mga Direktor ng gugubat ang piskal ng lalawigan kung saan ang anumang ganoong lupa lies ay dapat gawaran ng tulong sa pagsusulit ng pamagat nito sa isang pagtingin sa kanyang registration sa Bureau of gugubat. Ampliatory thereof is Section 7, Forestry Administrative Order 12-1 of July 1, 1941, as amended by Forestry Administrative Order 12-2, which took effect on January 1, 1963. Ampliatory nito ay Seksyon 7, gugubat Administrative Order 12-1 ng Hulyo 1, 1941, bilang susugan gugubat sa pamamagitan ng Administrative Order 12-2, na kung saan kinuha epekto sa ika-1 ng Enero, 1963. It reads: Ito nagbabasa ng: 7. Titles that may be registered . 7. Titles na maaaring nakarehistro. — Only the following titles covering lands containing timber, firewood and other minor forest products may be registered under and pursuant to Section 1829 of the Revised Administrative Code; - Lamang ang mga sumusunod na mga pamagat na sumasakop makakarating naglalaman ng kahoy, panggatong at iba pang mga menor de edad na kagubatan na produkto ay maaaring nakarehistro sa ilalim at alinsunod sa Section 1829 ng Binago Administrative Code; (a) Administrative titles granted by the present Government, such as homestead patent, free patent, and sales patent; and (a) Administrative pamagat na ipinagkaloob sa pamamagitan ng Gobyerno sa kasalukuyan, gaya ng homisted patent, libreng patent, at sales patent; at (b) Judicial titles, such as Torrens Title obtained under the Land Registration Act (Act 496, as amended) or under the Cadastral Act (Act No. 2259, as amended). (b) Panghukuman pamagat, tulad ng Torrens Title nakuha sa ilalim ng Land Registration Act (Batas sa 496, na susugan) o sa ilalim ng mga nasa kadastre Act (Batas No. 2259, bilang susugan). The amendment of Forestry Administrative Order 12-1 by Forestry Administrative Order 12-2 consisted in the omission of one paragraph, paragraph (c), which particularized as one of the titles registrable pursuant to Section 1829 of the Revised Administrative Code, "[t]itles granted by the Spanish sovereignty in the islands and duly recognized as valid titles under the existing laws." Ang pagbabago ng gugubat Administrative Order 12-1 sa pamamagitan ng gugubat Administrative Order 12-2 binubuo sa pagkakasama ng isang talata, talataan (c), na kung saan particularized bilang isa sa mga pamagat registrable alinsunod sa Section 1829 ng Binago Administrative Code, "[t ] itles na ipinagkaloob ng mga Espanyol sa pamamagitan ng kapangyarihan sa isla at nang nararapat na kinikilala bilang mga balidong pamagat sa ilalim ng umiiral na mga batas. " Piadeco's position is that such amendment contravenes said Section 1829, which does not specify the titles that are registrable thereunder; and that it is diametrically opposed to the Opinion of the Attorney General of October 15, 1919, which ruled that a royal title "issued in September, 1896, and inscribed in the Registry of Property within a year after its issuance is valid, and therefore its owner is entitled to the benefits" of Section 1829 aforesaid. Piadeco posisyon ay na ang ganoong mga susog contravenes sinabi Seksyon 1829, na hindi banggitin ang mga pamagat na registrable sa ilalim, at na ito ay haba ng dyametro laban sa Opinion ng Attorney General ng Oktubre 15, 1919, na pinasiyahan na ang isang hari o reyna pamagat "inisyu sa Setyembre, 1896, at inscribed sa registry ng Ari-arian sa loob ng isang taon matapos ang kanyang labas ay may-bisa, at sa gayon ang kanyang may-ari ay may karapatan sa mga benepisyo "ng Seksyon 1829 aforesaid. Also cited are the Opinion of the Secretary of the Interior of November 7, 1916, stating that registration under Section 1829 is not subject to change and revocation unless title is established in a different person by judicial declaration; the Opinion of the Director of Forestry of January 8, 1925, which recognized as registrable, titles "such an informacion posesoria ..., composicion con el estado and purchase under the Spanish sovereignty" amongst others; and the Opinion of the Collector of Internal Revenue of February 6, 1926, declaring imperfect titles within the purview of Section 45(a) of Act 2874, as also registrable. Din cited ay ang Opinion ng Kalihim ng Panloob ng Nobyembre 7, 1916, na nagsasabi na ang registration sa ilalim ng Seksyon 1829 ay hindi maaaring magbago at bisa maliban kung ang pamagat ay itinatag sa ibang tao sa pamamagitan ng deklarasyon panghukuman; ang Opinion ng mga Direktor ng gugubat ng January 8, 1925, na kinikilala bilang registrable, pamagat na "tulad ng isang Impormasyon posesoria ..., composicion con el Estado at pagbili ng mga Espanyol sa ilalim ng kapangyarihan" sa gitna ng iba; at ang Opinion ng mga kolektor ng Internal Revenue ng Pebrero 6, 1926, deklarasyon hindi lubos pamagat sa loob ng saklaw ng Seksyon 45 (a) ng Batas 2874, tulad din registrable. True it is that the law, Section 1829, does not describe with particularity titles that may be registered with the Bureau of Forestry. Totoo ito ay na ang mga batas, Seksiyon 1829, ay hindi naglalarawan ng partikularidad na may pamagat na maaaring nakarehistro sa Bureau of gugubat. Concededly, too, administrative authorities in the past considered as registrable, titles issued during the Spanish regime. Concededly, masyadong, administrative awtoridad sa nakalipas na itinuturing bilang registrable, pamagat na inisyu sa panahon ng rehimeng Espanyol. In fact, as late as 1962, Forestry Administrative Order 12-1 was still in force, authorizing registration of such Spanish titles. Sa katunayan, ayon sa huli bilang 1962, gugubat Administrative Order 12-1 ay pa rin sa lakas, ang registration ng mga Espanyol pamagat. But when Forestry Administrative Order 12-2 came into effect on January 1, 1963, that order should be deemed to have repealed all such previous administrative determinations. Ngunit kapag gugubat Administrative Order 12-2 ang dumating sa bisa sa ika-1 ng Enero, 1963, na ang order ay dapat ituring na may repealed ang lahat ng ganoong mga nakaraang administrative determinations. There should be no question now that Forestry Administrative Order 12-2 has the force and effect of law. Wala na tanong ngayon na gugubat Administrative Order 12-2 ay may bisa at epekto ng batas. It was promulgated pursuant to law. Ito ay promulgated alinsunod sa batas. Section 1817, Revised Administrative Code, empowers the Bureau of Forestry, with the approval of the department head, to issue regulations "deemed expedient or necessary to secure the protection and conservation of the public forests in such manner as to insure a continued supply of valuable timber and other forest products for the future, and regulating the use and occupancy of the forests and forest reserves, to the same end." Seksyon 1817, Binago Administrative Code, empowers ang Bureau of gugubat, kasama ang pag-apruba ng mga departamento ng ulo, sa mga isyu na regulasyon "ituring nababagay o kinakailangan para sa mga secure na proteksyon at pag-iimbak ng pampublikong kagubatan sa ganoong paraan sa pag-insure ng patuloy na supply ng mahalagang troso at iba pang mga produkto ng gubat para sa darating na panahon, at mga regulasyon sa paggamit at pagsaklaw ng kagubatan at gubat Taglay, sa parehong dulo. " Forestry Administrative Order 12-2 was recommended by the Director of Forestry, and approved by the Secretary of Agriculture and Natural Resources. Gugubat Administrative Order 12-2 ay inirerekomenda ng mga Direktor ng gugubat, at inaprobahan ng Kalihim ng Agrikultura at Natural Resources. It is no less a valid law. Ito ay hindi kukulangin ng isang may-bisang batas. It is an administrative regulation germane to the objects and purposes of the law. Ito ay isang administratibong regulasyon dyermeyn sa mga bagay at ang mga layunin ng mga batas. A rule shaped out by jurisprudence is that when Congress authorized the promulgation of administrative rules and regulations to implement a given legislation, "[a]ll that is required is that the regulation should be germane to the objects and purposes of the law; that the regulation be not in contradiction with it, but conform to the standards that the law prescribes." 8 In Geukeko vs. Araneta , 102 Phil. Isang tuntunin hugis ng batas na kapag Kongreso awtorisadong ang pagpapahayag ng mga administratibong patakaran at regulasyon upang ipatupad ang isang naibigay na batas, "[a] ll na ito ay kinakailangan na ang mga regulasyon ay dapat na dyermeyn sa mga bagay at ang mga layunin ng mga batas; na ang mga regulasyon ay hindi sa mga pagkakasalungatan sa mga ito, ngunit ang sumusunod sa mga pamantayan na ang mga batas prescribes. "8 Sa Geukeko kumpara Araneta, 102 Phil. 706, 712, we pronounced that the necessity for vesting administrative authorities with power to make rules and regulations for various and varying details of management has been recognized and upheld by the courts. 706, 712, kami ay maliwanag na ang mga pangangailangan para sa vesting administrative awtoridad na may kapangyarihan na gumawa ng mga alituntunin at mga regulasyon para sa iba't-ibang at ang iba't ibang mga detalye ng management na ito ay makikilala at upheld ng korte. And we are certainly totally unprepared to jettison Forestry Administrative Order 12-2 as illegal and unreasonable. At tayo ay tiyak na ganap na hindi handa sa itapon ang kargada gugubat Administrative Order 12-2 bilang iligal na at wala sa katwiran. Spanish titles are quite dissimilar to administrative and judicial titles under the present system. Spanish pamagat ay lubos na hindi magkapareho sa administrative at panghukuman pamagat sa ilalim ng kasalukuyang sistema. Although evidences of ownership, these Spanish titles may be lost thru prescription. Kahit na evidences ng pagmamay-ari, ang mga Espanyol pamagat maaaring mawala sa pamamagitan ng reseta. They are, therefore, neither indefeasible nor imprescriptible. Sila ay, samakatuwid, ni hindi mapawawalang-bisa ni imprescriptible. The law in this jurisdiction, both under the present sovereignty and the previous Spanish regime is that ordinary prescription of ten years may take place against a title recorded in the Registry of Property "in virtue of another title also recorded," 9 and extra-ordinary prescription of thirty years will run, even "without need of title or of good faith." 10 For possession for along period fixed by law, the "unquestionable foundation of the prescription of ownership ... weakens and destroys the force and value of the best possible title to the thing possessed by one who is not the owner thereof." 11 The exception, of course, is the Torrens title, expressly recognized to be indefeasible and impresciptible. 12 Ang batas na ito sa kapangyarihan, parehong sa ilalim ng kasalukuyang kapangyarihan at ang nakaraang rehimeng Espanyol ay ang mga karaniwang reseta ng sampung taon ay maaaring tumagal ng lugar laban sa isang pamagat naitala sa registry ng Ari-arian "sa kabanalan ng ibang pamagat din naitala," 9 at extra-ordinaryo reseta ng tatlumpung taon ay tatakbo, kahit na "walang kailangan ng pamagat o ng mabuting pananampalataya." 10 Para sa mga kasama-aari para sa mga takdang panahon sa pamamagitan ng batas, ang "hindi mapag-aalinlanganan pundasyon ng reseta ng pagmamay-ari ... weakens at destroys ng lakas at halaga ng pinakamabuting posibleng pamagat sa mga bagay na may nagmamay ari ng isa na ito ay hindi ang may-ari nito. "11 Ang mga kataliwasan, siyempre, ay ang Torrens pamagat, malinaw na kinikilala na hindi mapawawalang-bisa at impresciptible. 12 And more. At marami pang iba. If a Spanish title covering forest land is found to be invalid, that land is public forest land, is part of the public domain, and cannot be appropriated. 13 Before private interests have intervened, the government may decide for itself what portions of the public domain shall be set aside and reserved as forest land. 14 Possession of forest lands, however long, cannot ripen into private ownership. 15 Kung ang isang Espanyol pamagat takip gubat lupain ay matatagpuan sa mga hindi wasto, na ang lupa ay pampublikong kagubatan lupa, ay bahagi ng public domain, at hindi maaaring appropriated. 13 Bago pribadong mga interes may intervened, ang pamahalaan ay maaaring magpasiya para sa sarili kung ano ang mga bahagi ng pampublikong domain ay dapat magtabi at bilang reserved forest lupa. 14-aari ng gubat makakarating, subalit ang haba, ay hindi pahinugin sa pribadong pagmamay-ari. 15 In this case, it is undisputed that Picadeco's title which it sought to register was issued by the Spanish sovereignty — Titulo de Propiedad No. Sa kasong ito, ito ay hindi mapag-aalinlanganan na Picadeco ng pamagat na ito na hinahangad na magparehistro ay ibinibigay sa pamamagitan ng kapangyarihan ang mga Espanyol - Titulo de Propiedad No. 4136, dated April 25 or 29, 1894. 4136, may petsang Abril 25 o 29, 1894. It is unmistakably not one of those enumerated in Section 7 aforesaid. Ito ay unmistakably hindi isa sa mga enumerated sa Section 7 aforesaid. It should not have been allowed registration in the first place. Ito ay hindi dapat na ito ay pinapayagan ng rehistrasyon sa unang lugar. Obviously, registration thereof can never be renewed. Obviously, registration nito ay maaaring hindi renewed. 2. 2. Piadeco is nonetheless insistent in its plea that it can still cut, gather, and remove timber from its alleged private woodland, upon payment of forest charges and surcharges. Piadeco gayunman ay sunud-sunod sa kanyang sagot sa paratang na ito ay maaari pa rin hiwa, magtipon, at tanggalin ang troso mula sa kanyang mga di-umano'y pribadong kagubatan, sa pagbabayad ng mga singil na kagubatan at surcharges. The purposes of registration, as succinctly stated in Section 6, Forestry Administrative Order 12-1 dated July 1, 1941, are: Ang mga layunin ng registration, bilang succinctly nakasaad sa Seksyon 6, gugubat Administrative Order 12-1 napetsahan Hulyo 1, 1941, ay ang mga: 6. Objects of registration — (a) to exempt the owners of private woodlands from the payment of forest products gathered therefrom for commercial or industrial purposes. 6. Bagay ng pagrerehistro - (a) na exempt ang mga may-ari ng pribadong kagubatan mula sa pagbabayad ng mga produkto ng gubat na natipon mula rito para sa komersyal o pang-industriya na layunin. (b) To regulate the transportation of forest products gathered or collected therefrom and to avoid fraud which may be committed in connection with utilization of such forest products with respect to their origin. (b) Upang iayos ang transportasyon ng mga produkto ng gubat natipon o kinolekta mula rito at upang maiwasan ang pandaraya na maaaring ang pangako na may kaugnayan sa paggamit ng ganitong uri ng mga produkto ng gubat na may paggalang sa kanilang pinanggalingan. (c) To determine the legality of private claims for the protection of the interest of the owners as well as of the Government, and to exclude all land claimed under valid titles from the mass of the public forest in order to facilitate the protection, administration, and supervision of the latter. (c) Upang matukoy ang legalidad ng pribadong claims para sa proteksyon ng interes ng mga may-ari pati na rin ng gobyerno, at upang ibukod ang lahat sa ilalim ng lupa inaangkin balidong pamagat mula sa mass ng pampublikong kagubatan upang mapadali ang proteksyon, pangangasiwa , at pangangasiwa ng huli. The foregoing has in part gained judicial approval in Santiago vs. Basilan Lumber Company , L-15532, October 31, 1963, where we pronounced: "Obviously, the purpose of the registration required in Section 1829 of the Administrative Code is to exempt the titled owner of the land from the payment of forestry charges as provided for under Section 266 of the National Internal Revenue Code." 16 And Section 266 of the Tax Code, therein mentioned, provides in full: Ang una ay sa bahagi nagkamit panghukuman apruba sa Santiago kumpara sa Basilan tabla Company, L-15532, Oktubre 31, 1963, kung saan namin maliwanag: "Obviously, ang layunin ng registration kinakailangan sa Section 1829 ng Administrative Code ay na exempt ang mga pamagat na may-ari ng lupa mula sa mga pagbabayad ng gugubat singil para sa bilang na ibinigay sa ilalim ng Seksyon 266 ng National Internal Revenue Code. "16 At Section 266 ng Tax Code, sa ganyang bagay na nabanggit, ay nagbibigay sa ganap na: SEC. Sec. 266. Charges collectible on forest products cut, gathered and removed from unregistered private lands . 266. Charges collectible sa gubat produkto hiwa, natipon at tinanggal na mula sa hindi nagpatala pribadong makakarating. — The charges above prescribed shall be collected on all forest products cut, gathered and removed from any private land the title to which is not registered with the Director of Forestry as required by the Forest Law: Provided, however , That in the absence of such registration, the owner who desires to cut, gather and remove timber and other forest products from such land shall secure a license from the Director of Forestry in accordance with the Forest Law and regulations. - Ang mga singil na inireseta sa itaas ay dapat na nakolekta sa lahat ng mga produkto ng gubat hiwa, natipon at tinanggal na mula sa anumang pribadong lupa ang pamagat na kung saan ay hindi nakarehistro sa Direktor ng gugubat kung iniaatas ng Forest Law: Ibinibigay, gayunpaman, na sa kawalan ng registration, ang may-ari na hinahangad na hiwa, magtipon at tanggalin ang troso at iba pang mga produkto mula sa gubat tulad ng lupa ay dapat secure lisensiya mula sa Direktor ng gugubat alinsunod sa Forest Law at regulasyon. The cutting, and the removing of timber and other forest products from said private lands without license shall be considered as unlawful cutting, gathering and removing of forest products from public forest and shall be subject to the charges prescribed in such cases in this Chapter. Ang pagputol, at ang pagtanggal ng mga troso at iba pang mga produkto mula sa gubat sinabi pribadong makakarating nang walang lisensya ay dapat ituring bilang labag sa batas pagputol, pagtitipon at pagtanggal ng mga produkto mula sa mga gubat gubat at pampublikong ay dapat na napapailalim sa mga singil na inireseta sa ganitong mga kaso sa Chapter na ito. (As amended by Rep. Act No. 173, approved June 20, 1947.) 17 (Bilang susugan sa pamamagitan ng Rep. Act No. 173, na inaprubahan ng Hunyo 20, 1947.) 17 Following this provision in the Tax Code is Section 267, which in part provides: Mga sumusunod na probisyon na ito sa Tax Code ay Seksyon 267, na bahagi ay nagbibigay ng: SEC. Sec. 267. Surcharges for illegal cutting and removal of forest products or for delinquency . 267. Surcharges para sa mga iligal na pagputol at pagtanggal ng mga produkto ng gubat o para sa mga pagkakasala. — Where forest products are unlawfully cut or gathered in any public forest without license or, if under license, in violation of the terms thereof, the charges on such products shall be increased by three hundred per centum .... - Saan gubat produkto ay unlawfully hiwa o natipon sa anumang pampublikong kagubatan nang walang lisensiya, o kapag sa ilalim ng lisensiya, sa paglabag sa mga tuntunin nito, ang mga singil sa ganoong produkto ay nadagdagan ng tatlong daan para sa bawat centum .... To recapitulate, registration of titles by the owners of private woodlands with the Bureau of Forestry results in an exemption "from the payment of forest products gathered therefrom for commercial or industrial purposes." Upang lumagom, registration ng mga pamagat sa pamamagitan ng mga pribadong may-ari ng kagubatan sa Bureau of gugubat resulta sa isang exemption "mula sa pagbabayad ng mga produkto ng gubat na natipon mula rito para sa komersyal o pang-industriya na layunin." If an owner fails to so register, he is obliged to pay forest charges, as prescribed in Sections 264 and 265 of the Tax Code, because "he still retain(s) his rights of ownership, among which are his rights to the fruits of the land and to exclude any person from the enjoyment and disposal thereof (Art. 429, New Civil Code)." 18 However, as provided in Section 266 above-quoted, if an owner does not register his title, but he desires to cut, gather and remove timber and other forest products from his land, he may "secure a license from the Director of Forestry in accordance with the Forest Law and regulations." Kung ang isang may-ari hindi kaya rehistro, siya ay nagpapasalamat sa pay gubat charges, na inireseta sa Seksyon 264 at 265 ng Tax Code, dahil "siya pa rin panatilihin (s) ang kanyang mga karapatan ng pagmamay-ari, bukod sa kung saan ay kanyang mga karapatan sa bunga ng ng lupa at upang ibukod mula sa kahit sinong tao ang kasiyahan at pagtatapon ng mga iyon (Art. 429, New Civil Code). "18 Gayunman, ang bilang na ibinigay sa Section 266 sa itaas-quoted, kung ang isang may-ari ay hindi magrerehistro ng kanyang pamagat, ngunit siya hinahangad na hiwa , magtipon at tanggalin ang troso at iba pang mga produkto mula sa kagubatan ng kanyang lupa, siya ay maaaring "secure na lisensya mula sa Direktor ng gugubat alinsunod sa Forest Law at regulasyon." If he does not, under the same Section 266, his cutting, gathering and removing of timber and other forest products "shall be considered as unlawful cutting, gathering and removing of forest products from public forests and shall be subject to the charges prescribed in such cases." Kung siya ay hindi, sa ilalim ng parehong Seksyon 266, ang kanyang pagputol, pagtitipon at pagtanggal ng mga troso at iba pang mga produkto ng gubat "ay dapat na ituring bilang labag sa batas pagputol, pagtitipon at pagtanggal ng mga gubat mga produkto mula sa mga pampublikong at kagubatan ay dapat na napapailalim sa mga singil na inireseta sa naturang mga kaso. " And this would bring into play Section 267, where, as heretofore quoted, the charges on forest products "unlawfully cut and gathered in any public forest without license, or, if under license, in violation of the terms thereof ... shall be increased by three hundred per centum ." At ito ay magdadala sa paglalaro ng Seksyon 267, kung saan, tulad ng dati quoted, ang mga singil sa mga produkto ng gubat "unlawfully cut at natipon sa anumang pampublikong kagubatan na walang lisensiya, o, kung sa ilalim ng lisensiya, sa paglabag sa mga tuntunin nito ... ay nadagdagan sa pamamagitan ng tatlong daan para sa bawat centum. " But it should be stressed that all of the situations herein mentioned refer specifically to owners of private woodlands. Ngunit ito ay dapat na stressed na ang lahat ng mga sitwasyon na binanggit dito sumangguni mismo sa mga pribadong may-ari ng kagubatan. The position Piadeco has taken is a jump ahead of where it should be. Ang posisyon Piadeco ay kinuha ay isang tumalon maagang ng kung saan ito ay dapat na. We are not ready to grant the assumption that Piadeco owns the forest land it seeks to register. Kami ay hindi handa na bigyan ang mga palagay na ang Piadeco nagmamay-ari ng lupa gubat ito naghahanap upang magrehistro. Such unwillingness can come from even a superficial assessment of Piadeco's pretensions of ownership based on the Titulo de Propiedad in question. Ang ganitong mga unwillingness ay maaaring nanggaling mula sa kahit na isang mababaw pagtatasa ng Piadeco ng pretensions ng pagmamay-ari base sa Titulo de Propiedad sa mga katanungan. Neither said Titulo , nor a copy thereof, was presented in the two proceedings before us. Ni sinabi Titulo, o ng isang kopya nito, ay iniharap sa dalawang pamamaraan bago sa amin. What we have is merely a description thereof, viz : Ano ang mayroon kami ay lamang ng isang paglalarawan nito, viz: TITULO DE PROPIEDAD NUMERO 4136 Titulo DE PROPIEDAD NUMERO 4136
DATED APRIL 25, 1894, ISSUED BY Pinetsahan Apr 25, 1894, na inisyu ng
GOBIERNO CIVIL DE LA PROVINCIA GOBIERNO Civil DE LA PROVINCIA
DE BULACAN DE Bulacan Titulo de Propiedad Numero 4136, in the name of Dn. Titulo de Propiedad Numero 4136, sa pangalan ng Dn. Mariano San Pedro y Esteban, dated April 25, 1894, being a gratuitous composicion title, grated to Dn. Mariano San Pedro y Esteban, may petsang Abril 25, 1894, ay isang walang dahilan composicion pamagat, gadgad sa Dn. Mariano San Pedroy Esteban, by the Spanish Government in the Philippines, pursuant to Resolution dated April 14, 1894, of the Board of Land Adjustment of the (Spanish) Administration Civil de Filipinas, as authorized under Royal Decree of May 14, 1867 and August 31, 1888, and signed by Dn. San Mariano Pedroy Esteban, sa pamamagitan ng Pamahalaan ang mga Espanyol sa Pilipinas, alinsunod sa Resolution petsang Abril 14, 1894, ang Lupon ng Land Adjustment ng (Spanish) Pangangasiwa Civil de Filipinas, gaya ng awtorisadong sa ilalim ng Royal Decree ng Mayo 14, 1867 at Agosto 31, 1888, at pinirmahan ng Dn. Alejandro Garcia, El Jefede la Provincia de Bulacan and Dn. Alejandro Garcia, El Jefede la Provincia de Bulacan at Dn. Mariano Lopez Delgado El Secretario de la Junta, with the Seal of the Spanish Government in the Philippines attached thereto and to said Titulo de Propiedad Numero 4136, is affixed a "Sello 10aA*s 1894 y 95 de Peso" documentary stamp bearing Serial Number NO. Mariano Lopez Delgado El Secretario de la Junta, na may selyo ng Pamahalaang Kastila sa Pilipinas at mga kalakip na paparoon sa sinabi Titulo de Propiedad Numero 4136, ay affixed isang "Sello 10aA * s 1894 y 95 de Peso" documentary stamp nadadala Serial Number NO . 292-404 inscribed in the Office of the Registry of Property of Bulacan, on pages 127 and 129 of Book I, for Norzagaray, as Tax Declaration (Fincas) Nos. 57 and 58, Inscripcion No. 1, on July 16, 1894 (or within one (1) year from April 25, 1894, pursuant to Royal Decree of January 12, 1863), the inscription of the said TITULO DE PROPIEDAD NUMERO 4136 of Dn. 292-404 inscribed sa Opisina ng pagpapatala ng Ari-arian ng Bulacan, sa pahina 127 at 129 ng Book ko, para sa Norzagaray, tulad ng Tax Declaration (Fincas) Nos. 57 at 58, Inscripcion No. 1, noong Hulyo 16, 1894 ( o sa loob ng isang (1) taon mula sa buwan ng Abril 25, 1894, alinsunod sa Royal Decree ng Enero 12, 1863), ang tatak ng sinabi Titulo DE PROPIEDAD NUMERO 4136 ng Dn. Mariano San Pedro y Esteban, having been accomplished by the Office of the Land Registry of Bulacan, on the said date of July 16, 1894, by the then Registrar of Bulacan, Dn. Mariano San Pedro y Esteban, na sa pamamagitan ng pagkakaroon ng Office of the Land registry ng Bulacan, sa nasabing petsa ng Hulyo 16, 1894, at pagkatapos ay sa pamamagitan ng Registrar ng Bulacan, Dn. Miguel de Lizan, as follows: Miguel de Lizan, tulad ng sumusunod: Ynscrito el titulo que precede, a los folios ciento veinti-sietey ciento veintinueve del Tomo primero de Norzagaray, fincas numeros cincuenta y siete y cincuenta y ocho inscripcion numero uno, Bulacan, diez y seis de julio de mil ocho cientos noventa y cuatro (Fdo.) MIGUEL DE LIZAN. Ynscrito el Titulo que mauna, isang los folios ciento veinti-sietey ciento veintinueve del Tomo primero de Norzagaray, fincas numeros cincuenta y Siete y cincuenta y ocho inscripcion numero uno, Bulacan, diez y seis de Julio de MIL ocho cientos noventa y cuatro (Fdo .) Miguel de LIZAN. Two (2) vast parcels of land (agricultural and mountainous lands), together with the improvements thereon, including all the trees in the mountains, all mineral deposits or resources ( pertenecia minera ), including lime, gravel and lumber for ship building, located in the Provinces of Bulacan, Rizal, Quezon and Quezon City, and bounded, on the North, by Sierra Madre Mountains and Rio Grande (Laog to Kinabayunan); on the East, by Maputi, Umiray and Caliwatcanan (Ibona Estate and Public Land); on the South by Susong Dalaga and Cupang (Hegmatangan to Pinugay) and on the West, by Pugad-Lawin and Sapang-Alat (Pinugay, Public Land, Bignay, Lauan to Laog). Dalawang (2) malawak parcels ng lupa (pang-agrikultura at bulubundukin makakarating), kasama ang mga pagpapabuti sa ibabaw niyon, kasama ang lahat ng mga puno sa mga bundok, ang lahat ng mineral na deposito o mapagkukunan (pertenecia minera), kasama ang dayap, bato at mga kahoy para sa paggawa ng barko, na matatagpuan sa Probinsya ng Bulacan, Rizal, Quezon at Quezon City, at bounded, sa North, sa pamamagitan ng Sierra Madre Mountains at Rio Grande (Laog sa Kinabayunan); sa East, sa pamamagitan ng Maputi, Umiray at Caliwatcanan (Ibona Estate at Public Land) ; sa South ng Susong Dalaga at Cupang (Hegmatangan sa Pinugay) at sa West, sa pamamagitan ng Pugad-lawin at Sapang-Alat (Pinugay, Public Land, Bignay, Lauan sa Laog). The various types of titles granted by the Spanish crown, it will be remembered, were: (1) the "titulo real" or royal grant; (2) the "concession especial" or special grant; (3) the "composicion con el estado" title or adjustment title; (4) the "titulo de compra" or title by purchase; and (5) the "informacion posesoria" or possessory information title, which could become a "titulo gratuito" or a gratuitous title. 19 Ang mga iba't-ibang uri ng mga pamagat na ipinagkaloob ng mga Espanyol magputong, ito ay remembered, ay: (1) ang "Titulo real" o bigyan ng hari; (2) ang "concession espesyal" o espesyal na bigyan; (3) ang "composicion con el Estado "pamagat o titulo ng adjustment; (4) ang" Titulo de compra "o pamagat sa pamamagitan ng pagbili, at (5) ang" Impormasyon ng posesoria "o pagkamaytaglay impormasyon pamagat, na kung saan ay maaaring maging isang" Titulo gratuito "o isang gratis pamagat. 19 Piadeco's Titulo appears to be an adjustment title. Piadeco's Titulo ay lilitaw upang maging isang adjustment pamagat. Piadeco asserts in its answer in L-24796 20 that it is a "titulo de composicion con el estado" 21 or a "composicion" with the State. 22 The given description of Titulo de Propiedad No. Piadeco asserts sa kanyang kasagutan sa L-24796 20 na ito ay isang "Titulo de composicion con el Estado" 21 o isang "composicion" sa Estado. 22 Ang ibinigay na paglalarawan ng Titulo de Propiedad No. 4136 above-quoted calls it a "gratuitous composition title." 4136 sa itaas-quoted tawag na ito ng isang "gratis komposisyon pamagat." Title by "composicion con el estado" was granted by the Direccion General de Administracion Civil , pursuant to the Royal Decree of June 25, 1880, or by the Chief of the Province by delegation, pursuant to the Royal Decree of August 31, 1888, or under the Royal Decree of February 13,1894, otherwise known as the Maura Law. Pamagat sa pamamagitan ng "composicion con el Estado" ay ibinibigay sa pamamagitan ng Direccion General de Administracion Civil, alinsunod sa Royal Decree ng Hunyo 25, 1880, o sa pamamagitan ng Chief ng Lalawigan ng delegasyon, alinsunod sa Royal Decree ng Agosto 31, 1888, o sa ilalim ng Royal Decree ng Pebrero 13,1894, sa kabilang banda na kilala bilang Maura Law. The theory behind this title is that all lands belong to the State. Ang mga teorya sa likod sa pamagat na ito ay na-aari ng lahat ng makakarating ng Estado. Applicants to be entitled to adjustment must possess the lands sought to be acquired for a number of years. 23 These titles, as the "titulo real", altho evidences of ownership, may be lost by prescription. 24 Aplikante ay may karapatan sa pag-aayos ay dapat taglayin ng makakarating na hinahangad na nakuha para sa isang bilang ng mga taon. 23 mga pamagat, gaya ng "Titulo real", bagama't evidences ng pagmamay-ari, maaaring mawala sa pamamagitan ng reseta. 24 Piadeco's Titulo de Propiedad 4136, as heretofore described, was signed, pursuant to the Royal Decrees of May 14, 1867 and August 31, 1888, by Dn. Piadeco ng Titulo de Propiedad 4136, tulad ng inilarawan noong una, ay nalagdaan, alinsunod sa Royal Decrees ng Mayo 14, 1867 at August 31, 1888, sa pamamagitan ng Dn. Alejandro Garcia, el Jefe de la Provincial de Bulacan , and Dn. Alejandro Garcia, el Jefe de la probinsiya de Bulacan, at Dn. Mariano Lopez Delgado, el Secretario de la Junta , purportedly with the Seal of the Spanish Government in the Philippines. Mariano Lopez Delgado, el Secretario de la Junta, purportedly na may selyo ng Pamahalaang Kastila sa Pilipinas. The main difficulty here lies with the requirements, then obtaining, for the issuance of Spanish adjustment titles. Ang pangunahing nahihirapan dito lies sa kinakailangan, at pagkatapos ay makuha, para sa labas ng mga Espanyol adjustment pamagat. The Royal Decree of August 31, 1888 — under which Piadeco's title was issued — classified public lands subject to adjustment into two groups: Ang Royal Decree ng Agosto 31, 1888 - sa ilalim ng pamagat na Piadeco ay inisyu --uri-uri ng pampublikong makakarating napapailalim sa pag-aayos sa dalawang grupo: First . Una. Those bounded at any point thereof by other lands belonging to the State, and those which, though entirely encircled by private lands, had a total area of more than 30 hectares. Mga bounded sa anumang point nito sa pamamagitan ng iba pang mga makakarating-aari ng Estado, at sa mga kung saan, kahit na buong libid sa pamamagitan ng mga pribadong makakarating, nagkaroon ng isang kabuuang area ng higit sa 30 hectares. Second . Segundo. Those with an area of less than 30 hectares and entirely bounded by private lands. Mga may isang lugar ng mas mababa sa 30 hectares at buong bounded sa pamamagitan ng mga pribadong makakarating. By this royal decree, adjustment of the lands of the first group just mentioned continued to be heard and determined by the general directorate of civil administration with the intervention of the Inspector General of Forests; adjustment of lands of the second group were heard and determined by "a provincial board for the adjustment of lands "headed by a Civil or Military-Civil Governor as president. Sa pamamagitan ng utos ng hari na ito, pag-aayos ng makakarating sa mga unang grupo lamang nabanggit patuloy na marinig at natutukoy sa pamamagitan ng pangkalahatang pangangasiwaan ng sibil pamamahala sa pamamagitan ng Inspektor Heneral ng kagubatan; adjustment ng makakarating ng pangalawang grupo ay naririnig at tinutukoy sa pamamagitan ng "isang probinsiya board para sa mga pag-aayos ng mga makakarating" ulo ng isang Civil o Militar-Gobernador Sibil bilang pangulo. When the provincial board approves the adjustment, "the chief of the province, in his capacity as deputy of the General Directorate of Civil Administration, shall issue the corresponding title." 25 Kapag ang hunta probinsyal approves ang adjustment, "ang chief ng mga probinsiya, sa kanyang kakayahan bilang kinatawan ng General pangangasiwaan ng Civil Administration, ay isyu na ang nararapat na pamagat." 25 The property here involved unquestionably belongs to the first group. Ang mga ari-arian dito kasangkot unquestionably-aari sa unang grupo. That is because the area thereof is more than 30 hectares (72,000 or 74,000 hectares); and, going by the descripcion of its boundaries, the property is bounded by public land. Iyon ay dahil sa ang lugar nito ay higit sa 30 hectares (72,000 o 74,000 hectares); at, sa pamamagitan ng pagpunta sa descripcion ng kanyang hangganan, ang ari-arian ay bounded sa pamamagitan ng pampublikong lupa. In particular, the description is that it is "bounded, on the North, by Sierra Madre Mountains and Rio Grande (Laog to Kinabayunan); on the East, by Maputi, Umiray and Caliwatcanan (Ibona Estate and Public Land ); on the South by Susong Dalaga and Cupang (Hegmatangan to Pinugay) and on the West, by Pugad-Lawin and Sapang-Alat (Pinugay, Public Land , Bignay, Lauanto Laog)." 26 Sa partikular, ang paglalarawan ay na ito ay "bounded, sa North, sa pamamagitan ng Sierra Madre Mountains at Rio Grande (Laog sa Kinabayunan); sa East, sa pamamagitan ng Maputi, Umiray at Caliwatcanan (Ibona Estate at Public Land); sa South sa pamamagitan ng Susong Dalaga at Cupang (Hegmatangan sa Pinugay) at sa West, sa pamamagitan ng Pugad-lawin at Sapang-Alat (Pinugay, Public Land, Bignay, Lauanto Laog). "26 As stated, the title were was "signed by Dn. Alejandro Garcia, El Jefe de la Provincia de Bulacan , and by Dn. Mariano Lopez Delgado, El Secretario de la Junta , with the Seal of the Spanish Government in the Philippines attached thereto." Tulad nang nakalagay, ang pamagat ay ay "nilagdaan ng Dn. Alejandro Garcia, El Jefe de la Provincia de Bulacan, at sa pamamagitan ng Dn. Mariano Lopez Delgado, El Secretario de la Junta, na may selyo ng Pamahalaang Kastila sa Pilipinas kalakip dito. " Piadeco now claims before this Court that its title "appears to be issued by (on its face) the DIRECTOR GENERAL DE ADMINISTRACION DE FILIPINAS"; that the title is in printed form, with the dry seal in the form of a mountain, bearing the inscription, "Office of the Inspector General of Forests in the Philippine Islands — Adjustment of Lands" and the rubric of the said Inspector General of Forests and is serially numbered, pursuant to the Circular dated February 14, 1894 of the General Directorate of Civil Administration. Piadeco ngayon claims bago ito Hukuman na nito pamagat "ay lilitaw upang maipadala sa pamamagitan ng (sa kanyang mukha) ang DIREKTOR PANGKALAHATANG DE ADMINISTRACION DE Filipinas"; na ang pamagat ay nakalimbag sa form, na may dry seal sa anyo ng isang bundok, nadadala ang inskripsyon, "Opisina ng Inspektor Heneral ng kagubatan sa Republika ng Pilipinas - Pagbabago ng Lands" at ang mga ulong pambungad ng sinabi Inspektor Heneral ng kagubatan at ito ay seryal na de-numero, alinsunod sa mga Circular petsang Pebrero 14, 1894 sa General pangangasiwaan ng Civil Pangangasiwa . In the same breath, however, Piadeco avers that the title was approved by the Chief of the Province of Bulacan as Deputy of the General Directorate of Civil Administration and the said Chief issued Titulo 4136 pursuant to the Royal Decree of August 31, 1888. 27 These averments , we must say, merely emphasize the necessity of adducing evidence to prove the validity of Piadeco's title, which should be done in appropriate land registration proceedings. Ramirez vs. Director of Lands , 60 Phil. Sa parehong paghinga, gayunpaman, Piadeco avers na ang pamagat ay inaprobahan ng Chief ng Lalawigan ng Bulacan bilang Deputy ng General pangangasiwaan ng Civil Pangangasiwa at ang sinabi Chief inisyu Titulo 4136 alinsunod sa Royal Decree ng Agosto 31, 1888. 27 Ang mga ito averments, kami ay dapat sabihin, at wala na bigyang-diin ang mga pangangailangan ng adducing katibayan upang patunayan ang katotohanan ng Piadeco pamagat, na kung saan ay dapat gawin sa mga angkop na lupain ng rehistrasyon ng pagdinig. Ramirez kumpara sa Direktor ng Lands, 60 Phil. 114, 123, struck down a similar title covering land which it thereupon declared public forest land, upon grounds, amongst others, that the title was not issued by the proper authority. 114, 123, struck down ng katulad na pamagat ng takip ng lupa kung saan ito sa ibabaw nito ipinahayag na pampublikong kagubatan lupa, sa paligid, sa gitna ng iba, na ang pamagat ay hindi na inisyu ng tamang kapangyarihan. On this ground, this Court there specifically declared — Sa lupa, ang Korte may partikular na ipinahayag -- Judging from the area of the land 28 in question and that of the two-third portions from which it has been segregated, upon the supposition that the three-third portions above-mentioned constitute the whole tract of land which had originally passed from Tomas Ilao, it is obvious that the same belonged to the first group, as defined in the aforesaid Royal Decree, on the ground that the area thereof greatly exceeded thirty hectares and was not entirely bounded by private lands. Judging mula sa lugar ng lupa sa 28 na tanong at ng dalawang-ikatlong bahagi mula sa kung saan ito ay na-segregated, sa mga haka-haka na ang tatlong-pangatlong bahagi nabanggit ay bumubuo sa buong sukat ng lupa na kung saan ay may orihinal na lumipas mula sa Tomas Ilao , ito ay malinaw na ang mga parehong belonged sa unang grupo, gaya ng nilinaw sa aforesaid Royal Decree, sa lupa na ang mga lugar nito lubos na lumampas sa tatlumpung hectares at hindi buong bounded sa pamamagitan ng mga pribadong makakarating. Notwithstanding such facts, the title Exhibit D-2 was not issued by the General Directorate of Civil Administration with the intervention of the Inspector General of Forests, but merely by the provincial board , in open violation of the laws and regulations relative thereto. 29 Sa kabila ng ganitong mga katotohanan, ang pamagat ng eksibit D-2 ay hindi na inisyu ng General pangangasiwaan ng Civil Pangangasiwa sa interbensyon ng Inspektor Heneral ng kagubatan, ngunit lamang sa pamamagitan ng hunta probinsyal, sa bukas na paglabag sa mga batas at regulasyon na may kaugnayan dito. 29 But an important moiety here is the deeply disturbing intertwine of two undisputed facts. First . Ngunit isang mahalagang moiety dito ay ang malabis disturbing maglala ng dalawang hindi mapag-aalinlanganan katotohanan. Una. The title embraces land "located in the Provinces of Bulacan, Rizal, Quezon, and Quezon City." Second . Ang pamagat embraces lupa "na matatagpuan sa Probinsya ng Bulacan, Rizal, Quezon, at Quezon City." Pangalawa. The title was signed only by the provincial officials of Bulacan, and inscribed only in the Land Registry of Bulacan. Ang pamagat ay sign lamang ng mga opisyal ng lalawigan ng Bulacan, at inscribed lamang sa Land registry ng Bulacan. Why? Bakit? The situation, indeed, cries desperately for a plausible answer. Ang sitwasyon, sa katunayan, cries desperately para sa isang tila matuwid na sagot. To be underscored at this point is the well-embedded principle that private ownership of land must be proved not only through the genuineness of title but also with a clear identity of the land claimed. 30 This Court ruled in a case involving a Spanish title acquired by purchase that the land must be concretely measured per hectare or per quiñon , not in mass ( cuerpos ciertos ), 31 That fact that the Royal Decree of August 31, 1888 used 30 hectares as a basis for classifying lands strongly suggests that the land applied for must be measured per hectare. Upang maging underscored at sa puntong ito ay ang well-embed prinsipyo na ang pribadong pagmamay-ari ng lupa ay dapat proved hindi lamang sa pamamagitan ng katapatan ng mga pamagat ngunit din sa isang malinaw na pagkakakilanlan sa lupain inaangkin. 30 Ang Hukuman pinasiyahan sa isang kaso na kinasasangkutan ng isang Espanyol pamagat tinamo na sa pamamagitan ng pagbili ng lupa ay dapat concretely pantay-pantay sa bawat ektarya o bawat quiñon, hindi sa mass (cuerpos ciertos), 31 na ang katotohanan na sa Royal Decree ng Agosto 31, 1888 na ginagamit ng 30 hectares bilang isang batayan para sa classifying makakarating Matindi nagpapahiwatig na ang lupa na ginagamit ay dapat na para sa pantay-pantay sa bawat ektarya. Here, no definite are seems to have been mentioned in the title. Dito, hindi na tiyak ay tila ay na nabanggit sa title. In Piadeco's "Rejoinder to Opposition" dated April 28, 1964 filed in Civil Case 3035-M, it specified the area covered by its Titulo de Propiedad as 74,000 hectares. 32 In its "Opposition" of May 13, 1964 in the same case, it described the land as containing 72,000 hectares. 33 Which is which? Sa Piadeco's "tugon sa pagsalungat" petsang Abril 28, 1964-file sa Civil Case 3035-M, ito ang lugar na tinukoy na sakop ng kanyang Titulo de Propiedad bilang 74,000 hectares. 32 Sa kanyang mga "pagsalungat" ng Mayo 13, 1964 sa parehong kaso, ito na inilarawan sa lupain na naglalaman ng 72,000 hectares. 33 Alin ang alin? This but accentuates the nebulous identity of Piadeco's land. Ito ngunit accentuates malabo ang pagkakakilanlan ng Piadeco ng lupa. Piadeco's ownership thereof then equally suffers from vagueness, fatal at least in these proceedings. Piadeco ng pagmamay-ari nito pagkatapos ay pantay suffers mula sa dilim, ikinamamatay ng hindi bababa sa ganitong mga pangyayari. Piadeco asserts that Don Mariano San Pedro y Esteban, the original owner appearing on the title, acquired his rights over the property by prescription under Articles 4 and 5 of the Royal Decree of June 25, 1880, 34 the basic decree that authorized adjustment of lands. Piadeco asserts na Don Mariano San Pedro y Esteban, ang orihinal na may-ari lumalabas sa pamagat, nakuha ng kanyang mga karapatan sa mga ari-arian sa pamamagitan ng reseta sa ilalim ng Artikulo 4 at 5 ng Royal Decree ng Hunyo 25, 1880, 34 ang pangunahing utos na awtorisadong pag-aayos ng makakarating . By this decree, applications for adjustment — showing the location, boundaries and area of land applied for — were to be filed with the Direccion General de Administracion Civil , which then ordered the classification and survey of the land with the assistance of the interested party or his legal representative. 35 Sa pamamagitan ng utos na ito, mga aplikasyon para sa pag-aayos - na nagpapakita ng lokasyon, mga hangganan at mga lugar ng lupa-apply para sa - ay na-file sa Direccion General de Administracion Civil, na kung saan pagkatapos ay iniutos ang pag-uuri at pagsusuri ng lupa sa tulong ng mga interesadong partido o ang kanyang legal na kinatawan. 35 The Royal Decree of June 5, 1880 also fixed the period for filing applications for adjustment at one year from the date of the publication of the decree in the Gaceta de Manila on September 10, 1880, extended for another year by the Royal Order of July 15, 1881. 36 If Don Mariano sought adjustment within the time prescribed, as he should have, then, seriously to be considered here are the Royal Orders of November 25, 1880 and of October 26, 1881, which limited adjustment to 1,000 hectares of arid lands, 500 hectares of land with trees and 100 hectares of irrigable lands. 37 And, at the risk of repetition, it should be stated again that Piadeco's Titulo is held out to embrace 72,000 or 74,000 hectares of lands. Ang Royal Decree ng Hunyo 5, 1880 din ang takdang panahon para sa mga file ng aplikasyon para sa pag-aayos sa isang taon mula sa petsa ng paglalathala ng mga utos sa Gaceta de Manila noong Setyembre 10, 1880, ng palugit para sa isa pang taon ng Royal Order ng Hulyo 15, 1881. 36 Kung Don Mariano na hinahangad adjustment sa loob ng panahon na inireseta, na siya ay dapat na magkaroon ng, pagkatapos, mataimtim na isinaalang-alang dito ay ang Royal Orders ng Nobyembre 25, 1880 at ng Oktubre 26, 1881, na kung saan limitado adjustment sa 1,000 hectares ng arid makakarating, 500 hectares ng lupa na may mga puno at 100 hectares ng irrigable makakarating. 37 At, at ang panganib ng pag-uulit, na ito ay dapat na nakasaad muli na Piadeco ng Titulo ay ginanap sa akapin 72,000 o 74,000 hectares ng makakarating. But if more were needed, we have the Maura Law (Royal Decree of February 13, 1894), published in the Gaceta de Manila on April 17, 1894. 38 That decree required a second petition for adjustment within six months from publication, for those who had not yet secured their titles at the time of the publication of the law. 39 Said law also abolished the provincial boards for the adjustment of lands established by Royal Decree of December 26, 1884, and confirmed by Royal Decree of August 31, 1888, which boards were directed to deliver to their successors, the provincial boards established by Decree on Municipal Organization issued on May 19, 1893, all records and documents which they may hold in their possession. 40 Ngunit kung higit pa ay kinakailangan, kami ay ang Maura Law (Royal Decree ng Pebrero 13, 1894), na inilathala sa Gaceta de Manila noong Abril 17, 1894. 38 na utos na kinakailangan ng isang pangalawang petisyon para sa pag-aayos sa loob ng anim na buwan mula sa publikasyon, para sa mga na ay hindi pa Secured ang kanilang mga pamagat sa panahon ng paglalathala ng mga batas. 39 Said batas din abolished ang panlalawigang boards para sa pag-aayos ng makakarating na itinatag sa pamamagitan ng Royal Decree ng Disyembre 26, 1884, at nakumpirma na sa pamamagitan ng Royal Decree ng Agosto 31, 1888 , na kung saan boards ay itutungo sa paghahatid sa kanilang successors, ang panlalawigang boards na itinatag sa pamamagitan ng Decree sa Municipal Organization na inisyu sa May 19, 1893, ang lahat ng mga record at mga dokumento kung saan sila ay maaaring humawak sa kanilang mga hawak. 40 Doubt on Piadeco's title here supervenes when we come to consider that that title was either dated April 29 or April 25, 1894, twelve or eight days after the publication of the Maura Law . Agam-agam sa Piadeco pamagat dito supervenes kapag kami dumating upang isaalang-alang na ang na ang pamagat ay alinman sa petsang Abril 29 o Abril 25, 1894, alas-dose o walong araw matapos ang paglalathala ng mga Maura Law. Let us now take a look, as near as the record allows, at how Piadeco exactly acquired its rights under the Titulo. Ipaalam kami ngayon bistahan, tulad ng malapit na sa rekord ay nagbibigay-daan, at kung paano Piadeco eksakto nakuha nito sa mga karapatan sa ilalim ng Titulo. The original owner appearing thereon was Don Mariano San Pedro y Esteban. Ang orihinal na may-ari ay lumilitaw sa ibabaw niyon ay Don Mariano San Pedro y Esteban. From Piadeco's explanation — not its evidence — 41 we cull the following: On December 3,1894, Don Mariano mortgaged the land under pacto de retro , redeemable within 10 years, for P8,000.00 to one Don Ignacio Conrado. Mula sa Piadeco ang paliwanag - hindi nito katibayan - 41 namin piliin ang mga sumusunod: Sa December 3,1894, Don Mariano mortgaged ng lupa sa ilalim ng pacto de retro, redeemable sa loob ng 10 taon, para sa P8, 000.00 sa isang Don Ignacio Conrado. This transaction was said to have been registered or inscribed on December 4, 1894. Sa transaksiyon na ito ay said sa may been rehistrado o inscribed sa Disyembre 4, 1894. Don Mariano failed to redeem within the stipulated period. Don Mariano bigo para makuha sa loob ng stipulated panahon. When Don Ignacio died, his daughter, Maria Socorro Conrado, his only her, adjudicated the land to herself. Kapag Don Ignacio namatay, ang kanyang anak na babae, Maria Socorro Conrado, ang kanyang lamang ang kanyang, adjudicated sa lupain sa kanyang sarili. At about the same time, Piadeco was organized. Its certificate of registration was issued by the Securities and Exchange Commission on June 27, 1932 . At tungkol sa parehong panahon, Piadeco ay organisado. Its sertipiko ng rehistrasyon ay inisyu ng Securities and Exchange Commission noong Hunyo 27, 1932. Later, Maria Socorro, heir of Don Ignacio, became a shareholder of Piadeco when she conveyed the land to Piadeco's treasurer and an incorporator, Trinidad B. Estrada, in consideration of a certain amount of Piadeco shares. Mamaya, Maria Socorro, tagapagmana ng Don Ignacio, ay naging isang kasosyo ng Piadeco kapag siya conveyed sa lupain sa Piadeco ng yaman at isang incorporator, Trinidad B. Estrada, sa pagsasaalang-alang ng isang tiyak na halaga ng Piadeco namamahagi. Thereafter, Trinidad B. Estrada assigned the land to Piadeco. Pagkatapos noon, Trinidad B. Estrada itinalaga ng lupa sa Piadeco. Then came to the scene a certain Fabian Castillo, appearing as sole heir of Don Mariano, the original owner of the land. Pagkatapos ay dumating sa pinangyarihan ng isang tiyak na Fabian Castillo, na lumilitaw bilang nag-iisang tagapagmana ng Don Mariano, ang orihinal na may-ari ng lupa. Castillo also executed an affidavit of adjudication to himself over the same land, and then sold the same to Piadeco. Castillo din sa pagsubaybay ng apidabit ng Adjudication sa kanyang sarili sa loob ng parehas na lupa, at pagkatapos ay ibinebenta sa parehong sa Piadeco. Consideration therefor was paid partially by Piadeco, pending the registration of the land under Act 496. Pagsasaalang-alang dito ay binayaran sa pamamagitan ng bahagyang Piadeco, habang hinihintay ang pagrerehistro ng lupa sa ilalim ng Act 496. The question may well be asked: Why was full payment of the consideration to Fabian Castillo made to depend on the registration of the land under the Torrens system, if Piadeco was sure of the validity of Titulo de Propiedad 4136? Ang tanong ay maaaring maayos ay tatanungin: Bakit ay buong kabayaran ng pagsasaalang-alang upang Fabian Castillo ginawa sa depende sa pagrerehistro ng lupa sa ilalim ng Torrens system, kung Piadeco ay sigurado ng katumpakan ng Titulo de Propiedad 4136? This, and other factors herein pointed out, cast great clouds of doubt that hang most conspicuously over Piadeco's title. Ito, at iba pang mga bagay dito nakaumang out, cast malaki ulap ng mga agam-agam na ang pinaka-hang conspicuously higit sa Piadeco pamagat. The standing presumption, we must not forget, is that land pertains to the State, and any person seeking to establish ownership over land must conclusively show that he is the owner. Ang mga nakatayong akala, kami ay hindi dapat kalimutan, ay na lupa pertains sa Estado, at ang anumang mga tao na naghahanap upang magtatag ng pagmamay-ari sa lupa ay dapat conclusively ipakita na siya ang may-ari. 42 And his presumption clings with greater force here where "a portion" of the land Piadeco claims is, as Piadeco itself admits, directly affected by Proclamation No. 71 dated March 10, 1927 of the then Governor-General Leonard Wood of the Philippines, which reserved for watershed purposes an area of 62,309.0952 hectares of land located in Montalban, Province of Rizal, in San Jose del Monte, Norzagaray, Angat, San Rafael, and San Miguel, Province of Bulacan, in Peñaranda, Province of Nueva Ecija, and in Infanta, Province of Tayabas (now Quezon),subject to "private rights if any there be." 42 At ang kanyang mga hinuha clings na may higit na lakas dito kung saan ang "isang bahagi" ng lupa Piadeco claims ay, gaya ng Piadeco mismo admits, na direktang apektado ng Proclamation No. 71 petsang March 10, 1927 pagkatapos ng Gobernador-Heneral Leonard Wood ng Pilipinas, na nakalaan para sa mga layunin ng watershed ng isang lugar ng 62,309.0952 hectares ng lupa na matatagpuan sa Montalban, Lalawigan ng Rizal, sa San Jose del Monte, Norzagaray, Angat, San Rafael, at San Miguel, Lalawigan ng Bulacan, sa Peñaranda, Lalawigan ng Nueva Ecija, at sa Infanta, Probinsya ng Tayabas (ngayon Quezon), paksa sa "pribadong karapatan kung anumang may maging." Private rights must then have to be proved. Pribadong karapatan ay dapat pagkatapos ay kailangang proved. It will be remembered that, by Article VIII of the Treaty of Paris of December 10,1898, property of the public domain was relinquished and ceded by the Kingdom of Spain to the United States of America, which, of course, transferred the same to the present Republic. Ito ay remembered na, sa pamamagitan ng Artikulo VIII ng Treaty of Paris ng Disyembre 10,1898, ari-arian ng pampublikong domain ay relinquished at ceded ng Kaharian ng Espanya sa Estados Unidos ng Amerika, kung saan, siyempre, mailipat ang parehong sa sa kasalukuyan Republika. Assertion has likewise been made that Piadeco's title has already been judicially recognized in the judgment rendered in Civil Case 3035-M, the case below, at least insofar as the portion of the land that lies in Bulacan is concerned. Assertion ay gayon din naman ginawa Piadeco na ang pamagat ay judicially na kinikilala sa paghuhusga nai-render sa Civil Case 3035-M, ang kaso sa ibaba, hindi bababa sa insofar bilang bahagi ng lupa na lies sa Bulacan ay nag-aalala. This is less than persuasive. Ito ay mas mababa kaysa mapanghimok. Piadeco's title was not directly in issue in the court below. Piadeco pamagat ay hindi na direkta sa mga usapin sa hukuman sa ibaba. A reading of the decision thereof suggests that said title was not submitted therein. Ang pagbabasa ng mga desisyon nito ay nagpapahiwatig na ang nasabing pamagat ay hindi na isinumite doon. The judge did not even examine that title. Ang hukom ay hindi kahit na suriin na ang pamagat. According to the decision, Piadeco's ownership was gleaned merely from the registration certificate which stated that a copy of Piadeco's land title, including the corresponding plan, was submitted to the Director of Forestry. Ayon sa desisyon, Piadeco ang pagmamay-ari ay gleaned lamang mula sa registration certificate na nakasaad na ang isang kopya ng Piadeco ng titulo ng lupa, kasama na ang mga nararapat na plano, ay isinumite sa Direktor ng gugubat. A mere statement by the judge below that Piadeco appears to be the owner of the land cannot wipe out the objectionable features of its title. Isang pahayag lamang ng mga hukom sa ibaba na Piadeco ay lilitaw upang maging ang mga may-ari ng lupa ay hindi maaaring lipulin ang katutol-tutol na mga katangian ng kanyang pamagat. From all the foregoing, our conclusion is that we cannot give prima facie value to Piadeco's title. Mula sa lahat ng mga naunang nabanggit, ang aming pagtatapos na hindi namin bigyan prima facie halaga sa Piadeco pamagat. We cannot thus truly state that Piadeco is a private woodland owner for purpose of these proceedings. Hindi namin kaya tunay na estado na Piadeco ay isang pribadong may-ari ng kagubatan para sa layunin ng mga pangyayari. This all the more strengthens our view that Piadeco needs to acquire an indefeasible title to be entitled to registration under Section 1829 of the Revised Administrative Code. Ang lahat ng mga mas strengthens aming tingnan na Piadeco pangangailangan para makakuha ng isang hindi mapawawalang-bisa ng pamagat na maging karapat-dapat sa pagpaparehistro sa ilalim ng Seksiyon 1829 ng Binago Administrative Code. 3. 3. Even on the assumption that Piadeco's alleged title is registrable, said corporation cannot complain against the cancellation thereof by the Director of Forestry on April 11, 1964. Kahit na sa palagay na ang di-umano'y Piadeco ang pamagat ay registrable, sinabi korporasyon ay hindi magreklamo laban sa pagkansela nito sa pamamagitan ng mga Direktor ng gugubat sa Abril 11, 1964. Why? Bakit? When the Director of Forestry cancelled Piadeco's registration certificate, he only performed his duty as he saw fit. Kapag ang Director ng gugubat kinansela Piadeco ng registration certificate, siya lamang ang ginanap sa kanyang tungkulin bilang siya nakakita magkasya. By Forestry Administrative Order 12-2, "[t]he Director of Forestry may cancel a certificate of registration for any violation of the provision of this Order or of the forest and internal revenue laws and regulations or of the terms and conditions embodied in the certificate , or when found that the area is no longer covered with forest, or upon failure of the landowner thereof, or of his representatives, to obey, follow or implement instructions of the said Director of Forestry." 43 To him, a condition expressly written into the registration certificate was being violated. Gugubat sa pamamagitan ng Administrative Order 12-2, "[t] siya ang Director ng gugubat maaaring ikansela ng isang sertipiko ng rehistrasyon para sa anumang paglabag sa pagkakaloob ng Order na ito o ng mga gubat at kita ang panloob na mga batas at regulasyon o ng mga tuntunin at kundisyon katawanin sa sertipiko, o kapag natagpuan na ang lugar na ito ay hindi na sakop sa gubat, o sa kabiguan ng mga may-ari ng lupa nito, o ng kanyang kinatawan, sumunod, sundin o ipatupad tagubilin ng sinabi Director ng gugubat. "43 Para sa kanya, sa isang kondisyon na malinaw nakasulat sa registration certificate ay ini-nilabag. Piadeco was found to be cutting trees within the Angat and Marikina Watershed Reservations in direct contravention of a specific prohibition in the certificate. Piadeco ay natagpuan sa pagputol mga puno sa loob ng Angat at Manila Watershed ang reserbasyon sa direktang paglalabag ng isang tukoy na pagbabawal sa certificate. And this, upon the basis of positive and actual findings of qualified and competent forestry officers. At ito, sa mga batayan ng positibo at aktwal na natuklasan ng mga kwalipikadong at maaasahan gugubat opisyales. Quite revealing is Piadeco's admission 44 before the court below that "it made cuttings on that portion of its own private land within the Angat and Marikina Watershed Reservation where it was constructing its access road to the area covered by PWP No. 2065 to the construction of which no objection was interposed by ... Nawasa as per its resolution No. 126, Series of 1964." 45 Deducible from the foregoing is that Piadeco was cutting within the watershed reservations outside the area covered by its registration certificate, altho within the land it claims in private ownership, which is now disputed. Lubos na nagsisiwalat ay Piadeco ng pagpasok 44 bago ang hukuman sa ibaba na "ito na ginawa sa pinagputulan na bahagi ng kanyang sariling mga pribadong lupain sa loob ng Angat at Manila Watershed reserbasyon kung saan ito ay paggawa sa kanyang ma-access ang daan papunta sa lugar na sakop ng PWP No. 2065 sa konstruksiyon ng mga na walang pagsang-ayon ay interposed sa pamamagitan ng ... Nawasa bilang bawat nito resolution No. 126, Series of 1964. "45 Deducible mula sa mga naunang nabanggit na Piadeco ay pagputol sa loob ng watershed reserbasyon sa labas ng lugar na sakop ng kanyang registration certificate, kahit sa loob ng lupa ito-angkin sa mga pribadong pagmamay-ari, na ngayon ay disputed. Piadeco's registration certificate should remain cancelled. Piadeco's registration certificate ay dapat manatiling kinansela. It could be stricken down anytime. Ito ay maaaring tinamaan down anumang oras. It is a nullity. Ito ay isang kawalang-saysay. And, notwithstanding the fact that said registration certificate had expired and was not renewed, Piadeco had the temerity to continue operations. At, sa kabila ng ang katunayan na ang sinabi registration certificate ay wala nang bisa at hindi renewed, Piadeco nagkaroon ng lakas ng loob upang ipagpatuloy ang operasyon. Correctly, there was necessity for freezing forthwith Piadeco's illegal acts. 46 Tama, may pangangailangan para sa lamig kagyat Piadeco ng mga iligal na gawain. 46 4. 4. True it is that the judgment below virtually reinstated Piadeco's registration certificate. Totoo ito ay na ang paghusga sa ibaba halos reinstated Piadeco's registration certificate. However, as shall be discussed later on in this opinion, that judgment has now no legal effect. Subalit, ang bilang ay tinalakay sa susunod na ito sa opinyon, na paghuhusga ay ngayon walang legal na epekto. For, said certificate, by its very terms, expired on December 31, 1964. Para sa, sinabi sertipiko, sa pamamagitan ng kanyang mga tunay na kataga, nawalan na ng bisa sa Disyembre 31, 1964. Piadeco cannot be heard to protest further. Piadeco ay hindi maaaring narinig na pagtutol karagdagang. But Piadeco still insists that it objected to the expiry date of the registration certificate, when it was issued that certificate. Ngunit Piadeco pa rin insists na ito objected sa expiry date ng registration certificate, kapag ito ay ibinigay na ang certificate. Granting the truth of this averment, Piadeco nonetheless accepted the certificate, did not follow up its objection to its logical conclusion, sat supinely until the certificate was cancelled; only then did it renew the bid that its registration certificate is non-expirable. Kagulkol ang katotohanan ng mga ito averment, Piadeco gayunman tinanggap ang certificate, hindi follow up ang kanyang pagtutol sa kanyang lohikal na konklusyon, Sabado supinely hanggang sa sertipiko ay kinansela; lamang ito pagkatapos ay i-renew ang mga bid na kanyang registration certificate ay non-expirable. At all events, Piadeco's submission is inaccurate. Sa lahat ng mga pangyayari, Piadeco's submission ay hindi tama. Forestry Administrative Order 12-2, promulgated pursuant to law, amended Section 11 of Forestry Administrative Order 12-1, the pertinent part of which reads: Gugubat Administrative Order 12-2, promulgated alinsunod sa batas, susugan ng Seksyon 11 ng gugubat Administrative Order 12-1, may kinalaman ang mga bahagi ng na mababasa: (b) Duration of the certificate . (b) Duration ng sertipiko. — The certificate of registration issued under this Order shall be made to expire on the last day of the 12th month from the date of its issuance. - Ang sertipiko ng rehistrasyon na inisyu sa ilalim ng Order na ito ay dapat gawin nang mawalan ng bisa sa huling araw ng ika-12 buwan-buwan mula sa petsa ng kanyang labas. This regulation is not without rational basis. Regulasyon na ito ay hindi makatuwiran na walang batayan. This Court had occasion to say once 47 that: "Land may be classified as forestry or mineral today, and, by reason of the exhaustion of the timber or mineral, be classified as agricultural land tomorrow. And vice-versa, by reason of the rapid growth of timber or the discovery of valuable minerals, land classified as agricultural today may be differently classified tomorrow." Ang Hukuman ay nagkaroon ng pagkakataon upang sabihin kapag 47 na: "Land ay maaaring uri-uri bilang gugubat o mineral sa araw na ito, at, sa pamamagitan ng dahilan ng pagkaubos ng troso o mineral, maaaring uri-uri bilang pang-agrikultura lupa bukas. At vice-versa, sa pamamagitan ng dahilan ng sunud-unlad ng mga kahoy o sa pagkatuklas ng mga mahahalagang mineral, lupa-uri-uri bilang pang-agrikultura sa araw na ito ay maaaring iba-uri-uri bukas. " Forestry Administrative Order 12-2 verily declares that certificates "are renewable for as long as there are substantial amounts of forestry in the area, upon filing of the necessary application therefor" and that those "cancelled for causes may be renewed upon submission of application for registration by the owner and if the cause of cancellation is explained satisfactorily." 48 If only for purposes of effective regulation, annual registration of private woodlands cannot be successfully assailed. Gugubat Administrative Order 12-2 sigurado declares na mga sertipiko ng "ay para sa mga renewable hangga't may mga malaking halaga ng gugubat sa lugar, sa-file ng application na kinakailangan ukol doon" at ang mga "kinansela para sa mga dahilan ay maaaring renewed sa pagsumite ng aplikasyon para sa ng rehistrasyon ng may-ari at kung ang dahilan ng pagkansela ay ipinaliwanag nang kasiya-siya. "48 Kung para lamang sa mga layunin ng epektibong regulasyon, ang taunang rehistrasyon ng pribadong kakahuyan ay hindi maaaring maging matagumpay na assailed. 5. 5. We cannot place our stamp of approval on Piadeco's claim that it should be permitted to remove from the premises those logs that have already been cut before December 31, 1964, the expiry date of its registration certificate. Kami ay hindi maaaring ilagay ang aming selyo ng approval sa Piadeco ang claim na ito ay dapat na pinapayagan na tanggalin mula sa lugar ng mga logs na may na-hiwa bago Disyembre 31, 1964, ang petsa ng pagtapos ng kanyang registration certificate. We have already said that its registration certificate is a nullity. Namin na sinabi na ang kanyang registration certificate ay isang kawalang-saysay. Even if it is not, the facts and the law will not support its plea. Kahit na ito ay hindi, ang katotohanan at ang batas ay hindi sumusuporta sa kanyang mga sagot sa paratang. It is not altogether clear whether the 600 pieces of unscaled and the 1,000 pieces of mixed (scaled and unscaled)timber sought to be hauled by Piadeco, were cut before December 31, 1964. Ito ay hindi lahatan malinaw kung ang mga 600 piraso ng unscaled at ang 1,000 piraso ng sama-sama (kinaliskisan at unscaled) troso na hinahangad sa hilahin sa pamamagitan ng Piadeco, ay hiwa bago Disyembre 31, 1964. Piadeco could present only one auxiliary invoice thereon, which but covers 256 logs and that very invoice stated that those logs were "cut or ordered cut" in the area covered by PWR No. 2065-New, " after its expiration on Dec. 31, 1964." 49 Piadeco ay kasalukuyan lamang ng isang katulong na invoice sa ibabaw noon, na kung saan ngunit sumasaklaw 256 logs at tunay na invoice na nakasaad na ang mga logs ay "hiwa o iniutos hiwa" sa lugar na sakop ng PWR No. 2065-Bagong, "matapos ang bisa nito sa Disyembre 31, 1964 ". 49 Worse, a factual assumption that the logs were cut before that date, is meaningless in law. Mas masahol pa, isang tunay palagay na ang mga logs ay hiwa bago na ang petsa, ay walang kahulugan sa batas. A contrary view would easily lend itself to misuse and mischief. Isang laban tingnan ay madaling ipahiram ang sarili sa maling paggamit at intriga. For, loopholes could then be bored through which an unscrupulous logger may crawl. Para sa, at pagkatapos ay loopholes mainis na sa pamamagitan ng isang walang prinsipyo magtotroso ay maaaring crawl. Such that a holder of a registration certificate could be at complete liberty to just cut and cut during the lifetime of that certificate and leave the hauling for later, as he pleases, even long after expiry thereof. Ang ganitong na ang isang may-hawak ng isang registration certificate ay maaaring makumpleto sa kalayaan sa makatarungan-cut at hiwa sa panahon ng buhay ng mga sertipiko na at iwanan ang hatak para sa susunod na panahon, gaya ng kagustuhan niya, kahit na matagal na matapos ang pagtapos ng mga iyon. This, we must say, should not be allowed to pass. Na ito, kami ay dapat na sabihin, ay hindi dapat pinapayagang pumasa. 6. 6. Absent a valid registration certificate under Section 1829 of the Revised Administrative Code, or a license to cut, gather and remove timber, and more important, credible evidence of private ownership over the forestry land in question, Piadeco's logging operations logically descend to the level of unlawful cutting from public forests. Absent ng isang may-bisang sertipiko ng rehistrasyon sa ilalim ng Seksiyon 1829 ng Binago Administrative Code, o ng isang lisensiya sa hiwa, magtipon at tanggalin ang troso, at mas importante, totoo katibayan ng pribadong pagmamay-ari sa ibabaw ng lupa gugubat sa katanungan, Piadeco ang pag-log operasyon logically magmula sa antas ng labag sa batas pagtibag mula sa pampublikong kagubatan. Seizure made by the government authorities here of logs illegally cut cannot be branded as illegal. Aagaw na ginawa ng pamahalaan ng mga awtoridad dito logs illegally cut ay hindi maaaring branded bilang iligal. It was but in obedience to Bureau of Internal Revenue General Circular No. V-337 of May 24, 1961, which prescribed rules on the disposition of illegally cut logs, pursuant to a directive from the Office of the President to the Secretary of Finance on March 22, 1961. Ngunit ito ay sa pagsunod sa Bureau of Internal Revenue Pangkalahatang Circular No. V-337 ng Mayo 24, 1961, na inireseta patakaran sa disposisyon ng mga illegally cut logs, alinsunod sa isang direktiba mula sa Opisina ng Pangulo sa Kalihim ng Pananalapi sa March 22, 1961. Section 3 of Circular V-337 declares as follows: Seksyon 3 ng Circular V-337 declares tulad ng sumusunod: 3. 3. Logs illegally cut from public forests, such as timberlands, forest reserves other than national parks, 50 communal forests and communal pastures shall be subject to seizure and delivered to the nearest Bureau of Internal Revenue Officer who in turn shall deliver them to the duly authorized representative of the Armed Forces of the Philippines for use in the manufacture of prefabricated school houses. Logs illegally hiwa mula sa pampublikong kagubatan, tulad ng timberlands, gubat taglay na iba sa mga pambansang parke, 50 komunidad na kagubatan at mga komunidad pastures ay dapat na napapailalim sa pag-agaw at inihatid sa pinakamalapit na Bureau of Internal Revenue Opisyal na naman ay dapat ihatid ang mga ito sa gaya ng nararapat awtorisadong kinatawan ng mga armadong Forces of the Philippines para magamit sa paggawa ng mga gawa na paaralan bahay. The illegal cutter shall not be allowed to pay the forest charges and surcharges and other fees on the logs cut. Ang iligal na pamutol ay hindi pahihintulutan na bayaran ang mga singil na kagubatan at surcharges at iba pang mga bayad sa logs hiwa. However, if such forest charges and fees have already been paid, the same shall be retained by the Bureau of Internal Revenue Officer concerned as part of the collection for forest charges, but shall not be the basis for the release of such logs. Subalit, kung ang naturang kagubatan singil at bayad na na-bayad, ang parehong ay mananatili sa pamamagitan ng Bureau of Internal Revenue Officer nababahala bilang bahagi ng koleksyon ng mga singil para sa mga gubat, ngunit ay hindi dapat ang batayan para sa release ng mga logs. On the other hand, such payment shall be used as evidence should the illegal cutter be prosecuted in court for the violation of the corresponding forest laws. 51 Sa kabilang dako, tulad ng pagbabayad ay magagamit bilang ebidensiya ay dapat na ang mga iligal na pamutol ay prosecuted sa hukuman para sa mga paglabag sa mga kaukulang mga batas na kagubatan. 51 Could this Court then justifiably order the delivery to Piadeco of the logs impounded right there on the land? The answer must certainly have to be in the negative; a contrary posture is tantamount to abetting a wrong. The logs belong to the State. They are not Piadeco's. Piadeco cannot later on come back to claim them by curing defects in the proof of its ownership over the land. It has submitted the controversy over the logs for decision to this Court. Any ruling thereon should bind Piadeco. It cannot be overturned by fresh convincing proof of ownership, which it should have offered in the first place. We hold that government seizure of Piadeco's logs here complained of is valid. 7. 7. The view this Court takes of the cases at bar is but in adherence to public policy that should be followed with respect to forest lands. Ang view na ito ay tumatagal ng Hukuman ng mga kaso sa bar ay ngunit sa malasakit sa mga pampublikong patakaran na dapat ay sinundan tungkol sa gubat makakarating. Many have written much, and many more have spoken, and quite often, about the pressing need for forest preservation, conservation, protection, development and reforestation. Maraming may nakasulat na marami, at marami pang ibang may magsalita, at lubos na madalas, tungkol sa pagpindot ng kailangan para sa mga gubat pangangalaga, pag-iimbak, pagkalinga, pag-unlad at reforestation. Not without justification. Walang katarungan. For, forests constitute a vital segment of any country's natural resources. Para sa, na kagubatan ay bumubuo ng isang napakaimportante na segment ng anumang bansa natural resources. It is of common knowledge by now that absence of the necessary green cover on our lands produces a number of adverse or ill effects of serious proportions. Ito ay sa pamamagitan ng kaalaman ng mga karaniwang na ngayon na ang kawalan ng mga kinakailangang berdeng pabalat sa aming makakarating gumagawa ng isang bilang ng mga adverse o masamang epekto ng malubhang proporsyon. Without the trees, watersheds try up; rivers and lakes which they supply are emptied of their contents. Wala ang mga puno, watersheds subukan up; rivers Lakes at kung saan sila ay emptied supply ng kani-kanilang mga nilalaman. The fish disappear. Ang isda mawala. Denuded areas become dust bowls. Denuded lugar maging alikabok bowls. As waterfalls cease to function, so will hydroelectric plants. Bilang waterfalls pagtigil sa function, sa gayon ay haydroelektriko halaman. With the rains, the fertile topsoil is washed away; geological erosion results. Sa rains, ang malago lupa sa ibabaw ay hugasan malayo; geological pagguho resulta. With erosion come the dreaded floods that wreak havoc and destruction to property — crops, livestock, houses and highways — not to mention precious human lives. Sa pamamagitan ng pagguho dumating ang dreaded baha na magpahamak kalituhan at pagsira sa mga ari-arian - crops, mga baka, mga bahay at highway - hindi upang mailakip ang pinakamamahal pantao buhay. Indeed, the foregoing observations should be written down in a lumberman's decalogue. Sa katunayan, ang mga naunang nabanggit obserbasyon ay dapat na nakasulat down sa isang tindero ng kahoy ng dekalogo. Because of the importance of forests to the nation, the State's police power has been wielded to regulate the use and occupancy of forests and forest reserves. Dahil sa kahalagahan ng kagubatan sa bansa, ang Estado ng mga pulis na kapangyarihan na ito ay wielded upang pangalagaan ang gamitin at pagsaklaw ng kagubatan at gubat Taglay. To be sure, the validity of the exercise of police power in the name of the general welfare cannot be seriously attacked. Upang maging sigurado na, ang lakas ng paggamit ng kapangyarihan sa pulisya ang pangalan ng pangkalahatang kagalingan ay hindi maaaring seriously attacked. Our Government has definite instructions from the Constitution's preamble to "promote the general welfare." Ang aming mga tagubilin ng Gobyerno ay may tiyak mula sa pambungad ng Saligang Batas sa "itaguyod ang pangkalahatang kagalingan." Jurisprudence has time and again upheld the police power over individual rights, because of the general welfare. Batas ay may oras at muli upheld ng pulis na kapangyarihan sa mga indibidwal na karapatan, dahil sa mga pangkalahatang kagalingan. Five decades ago, Mr. Justice Malcolm made it clear that the "right of the individual is necessarily subject to reasonable restraint by general law for the common good" and that the "liberty of the citizen may be restrained in the interest of public health, or of the public order and safety, or otherwise within the proper scope of the police power." 52 Mr. Limang dekada ago, G. Justice Malcolm ginawa ito malinaw na ang "karapatan ng mga indibidwal ay kinakailangang sumailalim sa makatwirang pagsaway sa pamamagitan ng pangkalahatang batas para sa mga karaniwang mabuti" at ang "kalayaan ng mga mamamayan ay maaaring pinigilan sa interes ng mga pampublikong kalusugan, o ng pampublikong kaayusan at kaligtasan, o iba pa sa loob ng tamang saklaw ng pulis na kapangyarihan. "52 G. Justice Laurel, about twenty years later, affirmed the precept when he declared that "the state in order to promote the general welfare may interfere with personal liberty, with property, and with business and occupations" and that"[p]ersons and property may be subjected to all kinds of restraints and burdens, in order to secure the general comfort, health, and prosperity of the state." 53 Recently, we quoted from a leading American case, 54 which pronounced that "neither property rights nor contract rights are absolute; for government cannot exist if the citizen may at will use his property to the detriment of his fellow, or exercise his freedom of contract to work them harm," and that, therefore, "[e]qually fundamental with the private right is that of the public to regulate in the common interest. 55 Katarungan Laurel, tungkol sa dalawampung taon mamaya, ang affirmed patuntunan kapag siya ang ipinahayag na "ang estado upang itaguyod ang pangkalahatang kagalingan maaaring makagambala sa mga personal na kalayaan, na may mga ari-arian, at sa negosyo at trabaho" at na "[p] ersons at ari-arian ay maaaring ay subjected sa lahat ng mga uri ng restraints at burdens, para sa mga secure na ang pangkalahatang kaginhawahan, kalusugan, at kasaganaan ng estado. "53 Kamakailan lamang, kami quoted humahantong mula sa isang American kaso, 54 na tiyak na" ang alinman sa mga karapatan sa ari-arian o kontrata sa mga karapatan ng mga absolute; para sa pamahalaan ay maaaring hindi na umiiral kung ang mga mamamayan ay maaaring gamitin at ang kanyang mga ari-arian sa kapinsalaan ng kanyang mga kapwa, o ang kanyang ipamalas ang kalayaan ng kontrata sa trabaho ang mga ito makasama, "at, samakatuwid," [e] qually pangunahing sa mga pribadong karapatan ay na ng pampublikong upang umareglo sa pangkaraniwang interes. 55 These precepts more than suffice to sustain the validity of the government's action with respect to Piadeco's logging operations. Ang mga ito precepts higit sa sumapat upang sang-ayunan ang katotohanan ng pamahalaan ng action tungkol sa pag-log Piadeco ng operasyon. 8. 8. We come to consider the effects of the judgment in Civil Case 3035-M, where the Court of First Instance of Bulacan adjudged Piadeco's operation not to be in violation of forestry rules and regulations and made permanent the writ of preliminary injunction issued against the defaulting forestry authorities, upon Piadeco's ex-parte evidence. Kami ay dumating upang isaalang-alang ang mga epekto ng paghuhusga sa Civil Case 3035-M, kung saan ang mga hukumang unang dulugan ng Bulacan adjudged Piadeco's operasyon hindi dapat gugubat sa paglabag sa mga tuntunin at mga regulasyon at ginawa permanenteng ang kasulatan ng paunang atas ng hukuman na inisyu laban sa defaulting gugubat awtoridad, sa Piadeco's ex-parte na katibayan. That judgment, it should be remembered, is sought to be executed by Piadeco and the execution proceedings in that case are not before this Court on review. Na hatol, na ito ay dapat na remembered, ay hinahangad na maisasakatuparan sa pamamagitan ng Piadeco at ang pagpapatupad ng pagdinig sa kaso na ito ay hindi bago Hukuman sa review. Said judgment enjoined the forestry officials from carrying out and executing the order of April 11, 1964 and the implementing letter of April 14, 1964, cancelling Piadeco's registration certificate, PWR 2065-New. Said paghuhusga enjoined ang gugubat opisyal mula sa pagdala out at Isinasagawa ang pagkakasunud-sunod ng Abril 11, 1964 at ang pagpapatupad ng sulat ng Abril 14, 1964, kinakansela Piadeco's registration certificate, PWR 2065-New. But when execution was ordered on June 1, 1965, and the writ of execution issued on June 3, 1965, and when the court ordered on July 8, 1965 that Piadeco be allowed to haul its logs, the registration certificate had already expired on December 31, 1964. Ngunit kapag ang pagpapatupad ay iniutos sa Hunyo 1, 1965, at ang kautusan ng pagbitay na inisyu sa June 3, 1965, at kapag ang mga hukuman iniutos sa Hulyo 8, 1965 na Piadeco ay pinahihintulutan na bumatak sa kanyang logs, ang registration certificate nagkaroon na napaso sa Disyembre 31, 1964. It is, therefore, not inappropriate for us to say that judgment had already become functus officio 56 and can no longer be executed. Ito ay, samakatuwid, hindi sa hindi nararapat na para sa amin na sabihin na ang paghuhusga nagkaroon na maging functus opisyo 56 at hindi na maisasakatuparan. The over-all position we have here taken should dispose of all other issues raised by the parties; hence, unnecessary is a discussion thereof. Ang over-lahat ng posisyon na namin dito na kinuha ay dapat magtapon ng lahat ng iba pang mga isyu ng itataas ng mga partido; kaya, hindi kailangan ay isang diskusyon nito. For the reasons given — Para sa mga dahilan na ibinigay -- The petition for certiorari and prohibition in L-24796 is hereby granted; the June 1, 1965 order of execution, the June 3, 1965 writ of execution issued pursuant thereto, and the July 8, 1965 order, allowing respondent Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc. to haul its logs, all of the Court of First Instance of Bulacan in Civil Case 3035-M, are hereby declared null and void; the writ of preliminary injunction issued herein is hereby made permanent; and the Chief of the Engineer Corps, Armed Forces of the Philippines, who was permitted by this Court on October 8, 1965 to retain for safekeeping and custody the logs previously seized by the State from the log ponds of respondent Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc., is now given authority to use the same for the manufacture of prefabricated school houses; and — Ang mga petisyon para sa certiorari at pagbabawal sa L-24796 ay ibinibigay nito; sa Hunyo 1, 1965 order ng pagpapatupad, ang June 3, 1965 kautusan ng pagbitay inisyu alinsunod dito, at sa Hulyo 8, 1965-order, na nagpapahintulot sa sumasagot Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc. to haul its logs, all of the Court of First Instance of Bulacan in Civil Case 3035-M, are hereby declared null and void; the writ of preliminary injunction issued herein is hereby made permanent; and the Chief of the Engineer Corps, Armed Forces of the Philippines, who was permitted by this Court on October 8, 1965 to retain for safekeeping and custody the logs previously seized by the State from the log ponds of respondent Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc., is now given authority to use the same for the manufacture of prefabricated school houses; and — The petition of Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc. for injunction and prohibition in L-25459 is hereby denied. Costs in both cases against Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc. So ordered. Concepcion, CJ, Reyes, JBL, Dizon, Makalintal, Zaldivar, Castro, Angeles and Fernando, JJ., concur. Footnotes Footnotes 1 Hereinafter referred to merely as Nawasa. Nawasa should be deemed excluded as a petitioner inasmuch as it did not make any appearance before this Court as such, because of its amicable settlement with respondent Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc. 2 On March 14, 1966, this Court noted petitioner's motion for substitution of party respondents and for leave of court to include incumbents of the positions of Secretary and Undersecretary of National Defense, and the Chief of Staff, Armed Forces of the Philippines. 3 Rollo of L-24796, p. 48. 48. According to Piadeco also in another pleading, the area is 74,000 hectares. Id ., p. 36. 36. Piadeco's pleadings are attached to the record as annexes of the Government's petition. 4 Some portions of the record place the date as April 29, 1894. 4 Ang ilang mga bahagi ng mga rekord ng lugar ng petsa tulad ng Abril 29, 1894. 5 One condition of the certificate is that it "does not permit the holder to cut trees within the strip of one (1) kilometer wide from the boundary of the Angat and Marikina Watershed Reservation." 6 Civil Case 3035-M, Court of First Instance of Bulacan, entitled "Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation, Inc., Petitioner, vs. The Director of Forestry, et al., Respondents." 7 On August 3, 1965, Piadeco moved that this Court delete Nawasa as one of the petitioners in view of its compromise agreement with Piadeco, to which the Solicitor General signified no objection. 8 People vs. Exconde, 101 Phil. 1125, 1129-1130, citing Calalang vs. Williams, 70 Phil. 727; Pangasinan Transportation vs. Public Service Commission, 70 Phil., 221; People vs. Rosenthal, 68 Phil. 328; Rubi vs. Provincial Board of Mindoro, 39 Phil. 660. 660. 9 Article 1126, Civil Code; Article 1949, Spanish Code. Ordinary prescription as between absentees is twenty years under Article 1957, Spanish Civil Code. 10 Article 1137, Civil Code; Article 1959, Spanish Civil Code. 11 Kincaid vs. Cabututan, 35 Phil. 11 Kincaid kumpara sa Cabututan, 35 Phil. 383, 395, where the title of ownership lost by prescription was previously acquired from the Spanish government. 12 Section 46, Act 496. 13 See : Ankron vs. Government, 40 Phil. 10, 14; Li Seng Giap y Cia vs. Director of Lands, 55 Phil. 693; 695; Fernandez Hermanos vs. Director of Lands, 57 Phil. 929, 936; Alfafara vs. Mapa, 95 Phil. 125, 128. 14 Ankron vs. Government, supra, at p. 16, citing Ramos vs. Director of Lands, 39 Phil. 175; Jocson vs. Director of Forestry, 39 Phil. 560. 560. 15 Adorable vs. Director, L-13663, March 25, 1960. See also : Vaño vs. Government, 41 Phil. 161, 162. 16 Emphasis supplied. 17 Emphasis supplied. 18 Santiago vs. Basilan Lumber Company, supra . 19 For a discussion of these titles, see Ventura, Land Titles and Deeds, 1955 ed., pp. 17-32; Noblejas, Land Titles and Deeds, 1965 ed., pp. 4-9; Peña, Registration of Land Titles and Deeds, 1961 ed., pp. 2634; Ponce, The Philippine Torrens System, 1964 ed., pp. 11-31. 20 To be noted here is this Court's resolution of October 20,1965 ( Rollo , pp. 139, 227) denying the first to the eighth extensions of time sought by respondent Piadeco within which to answer. In the interest of substantial justice, as Piadeco's answer is attached to the record and the Solicitor General not having moved to expunge the same therefrom, said answer is here considered in the disposition of L-24796. 21 Rollo , p. 486. 486. 22 Rollo , p. 187. 187. 23 Law 19, Title 12, Book IV, Laws of the Indies. See : Valenton vs. Murciano, 3 Phil. 537, 540, 548, 553; JM Tuason & Co., Inc. vs. Santiago, 99 Phil. 615, 628-629. 24 Noblejas, op. cit ., pp. cit., pp. 5, 6. 5, 6. 25 Article 10, Royal Decree of August 31, 1888. 26 Emphasis supplied. 27 Rollo of L-24796, pp. 184-185. 28 The area in the Ramirez case was 203 hectares, 85 ares and 44 centares (at p. 115). Compare this with the alleged area herein involved — 72,000 or 74,000 hectares. 29 Emphasis supplied. The Royal Decree referred to is the Royal Decree of August 31, 1888. 30 Oligan vs. Mejia, 17 Phil. 494, 496; Villa Abrille vs. Bañuelos, 20 Phil. 1, 8, citing Sison vs. Ramos, 13 Phil. 54 and Belen vs. Belen, 13 Phil. 202; Licad vs. Bacani, 51 Phil. 51, 54-56; Lasam vs. Director, 65 Phil. 367, 371. 31 Valdez vs. Director, 62 Phil. 362, 373, 375. 32 Rollo in L-24796, p. 36. 36. 33 Id ., p. 48. 48. 34 Rollo of L-24796, p. 34 Rollo ng L-24796, p. 184. 184. 35 Ponce, op. 35 Ponce, op. cit ., p. cit., p. 22. 22. 36 Ibid . 36 Ibid. 37 See : Government vs. Avila, 46 Phil. 146, 154; Bayot vs. Director of Lands, 98 Phil. 935, 941. Article 15 of the royal Decree of January 26, 1889 limited the area that may be acquired by purchase to 2,500 hectares, with allowable error up to 5%. Ponce, op. cit ., p. 19. 19. 38 Ibid ., p. 26; Ventura, op. cit ., p. 28. 28. 39 Ibid . 40 Ramirez vs. Director of Lands, supra, at p. 124. 124. 41 Rollo of L-24796, pp. 179-188. 42 De Ralla vs. Director of Lands, 83 Phil. 491, 501, citing Director of Lands vs. Penales, 63 Phil. 1065. 1065. 43 Second paragraph, section 11(c), Forestry Administrative Order 12-1, as amended by Forestry Administrative Order 12-2; emphasis supplied. 44 Rollo of L-24796, p. 50. 50. 45 Emphasis supplied. 46 See : Cornejo vs. Gabriel, 41 Phil. 188, 193-194; Bisschop vs. Galang, L-18365, May 31, 1963. 47 Ankron vs. Government, supra , at p. 15. 15. 48 Fifth paragraph, Section 11(c), Forestry Administrative Order 12-1, as amended by Forestry Administrative Order 12-2. 49 Rollo of L-24796, p. 94. 94. 50 Logs cut from national parks are governed by the preceding section, Section 2, which also directs prosecution and seizure of the logs under Republic Act 122, for use in the manufacture of prefabricated school houses. 51 The Philippine Tax Journal, December, 1961, pp. 769-771. 52 Rubi vs. Provincial Board of Mindoro, 39 Phil. 660, 706. See also: Ermita-Malate Hotel and Hotel Operators Ass'n. Inc. vs. City of Manila, 20 Supreme Court Reports Anno. 849, 864; Morfe vs. Mutuc, L-20387, January 31, 1968. 53 Calalang vs. Williams, 70 Phil. 726, 733, cited in Ermita-Malate Hotel and Motel Operators Ass'n, Inc. vs. City of Manila, supra, at p. 865. 865. 54 Nebbia vs. New York, 291 US 502, 523, 78 L. ed. 940,948-949. 55 Philippine American Life Insurance Company vs. Auditor General, L-19255, January 18, 1968. 56 Manila Railroad Company vs. Yatco, L-23056, May 27,1968, citing Villasenor vs. Albano, 1967C Phild. 882, 885, and cases cited.
The Lawphil Project - Arellano Law Foundation Ang Lawphil Project - Arellano Law Foundation
|
