Republic of the Philippines Republika ng Pilipinas THIRD DIVISION IBA PANG Division GR No. 157866 February 14, 2007 GR No. 157866 Pebrero 14, 2007 AUGUSTO MANGAHAS and MARILOU VERDEJO, petitioners, AUGUSTO MANGAHAS at MARILOU VERDEJO, petitioners, DECISION Desisyon CHICO-NAZARIO, J.: Chico-NAZARIO, J.: This petition for Declaratory Relief, Certiorari, Prohibition With Prayer For Provisional Remedy filed by petitioners Augusto Mangahas and Marilou Verdejo seeks to nullify and set aside the 14 February 2003 Order 1 of the Regional Trial Court (RTC), Branch 124, Caloocan City, denying their Motion to Suspend Execution in Civil Case No. C-19097. Ang petisyon para sa mapaliwanag Relief, Certiorari, pagbabawal Sa Panalangin Para sa provisional lunas-file sa pamamagitan ng petitioners Augusto Mangahas at Marilou Verdejo naghahanap upang pawalang-bisa at magtabi ng 14 Pebrero 2003 Order 1 ng Regional Trial Court (RTC), Branch 124, Pasig City, pagtangging sumampalataya kanilang Motion sa Suspindihin pagpapatupad sa Civil Case No. C-19097. The instant controversy arose from a verified complaint for Ejectment filed by private respondent Avelino Banaag on 31 January 1997 before the Metropolitan Trial Court (MeTC), Branch 49, Caloocan City, against petitioners. Ang instant kontrobersiya arose mula sa isang napatunayan na reklamo para sa pagbuga-file sa pamamagitan ng mga pribadong sumasagot Avelino Banaag sa 31 ng Enero 1997 bago ang Metropolitan Trial Court (MeTC), Branch 49, Pasig City, laban sa petitioners. Private respondent alleged that he is the registered owner of the disputed property identified as Lot 4, Block 21, located in Maligaya Park Subdivision, Caloocan City, as evidenced by Transfer Certificate of Title (TCT) No. 196025 of the Registry of Deeds of Caloocan City. Pribadong sumasagot umano na siya ang rehistradong may-ari ng ari-arian disputed na kinilala bilang Lot 4, Block 21, na matatagpuan sa Maligaya Park subdibisyon, Caloocan City, bilang evidenced sa pamamagitan ng Transfer Certificate of Title (TCT) No. 196025 ng pagtatala ng mga gawa ng mga Quezon City lungsod. Private respondent averred that petitioners constructed houses on the property without his knowledge and consent and that several demands were made, but the same fell on deaf ears as petitioners refused to vacate the premises. Pribadong sumasagot averred na petitioners constructed bahay sa kanyang mga ari-arian nang walang kaalaman at pahintulot at ang ilang mga demands ang ginawa, ngunit ang parehong nahulog sa tainga bilang bingi petitioners tumanggi na lisanin ang mga lugar. This prompted private respondent to refer the matter to the Lupon Tagapayapa for conciliation. Ito udyukan pribadong sumasagot na mag-refer sa bagay na ito sa Lupon Tagapayapa para sa pagkakasundo. The recourse proved futile since the parties were not able to settle amicably. Ang pagdulog proved walang saysay dahil ang mga partido ay hindi able sa aregluhin. Private respondent then filed an ejectment suit before the MeTC. Pribadong sumasagot pagkatapos-file ng isang pagbuga suit bago ang MeTC. On 23 April 1997, petitioners filed their answer denying having unlawfully deprived private respondent possession of the contested property. Sa 23 Abril 1997, petitioners-file ang kanilang mga sagot pagtangging sumampalataya pagkakaroon unlawfully bawian sumasagot pribadong pagmamay-ari ng ang ari-arian. Petitioners claimed that they have resided in the subject lot with the knowledge and conformity of the true owner thereof, Pinagkamaligan Indo-Agro Development Corporation (PIADECO), as evidenced by a Certificate of Occupancy signed by PIADECO's president in their favor. Petitioners inaangkin na sila ay resided sa subject pulutong ng kaalaman at pag-alinsunod ng mga tunay na may-ari nito, Pinagkamaligan Indo-Agro Development Corporation (PIADECO), bilang evidenced sa pamamagitan ng isang Sertipiko ng pagsaklaw nilagdaan ng PIADECO's presidente sa kanilang mga pabor. On 10 July 1997, petitioners filed a Manifestation And Motion To Suspend Proceedings on the ground that the subject property is part of the Tala Estate and that the RTC of Quezon City, Branch 85, in Civil Case No. Q-96-29810 issued a Writ of Preliminary Injunction dated 10 November 1997, enjoining the MeTCs of Quezon City and Caloocan City from ordering the eviction and demolition of all occupants of the Tala Estate. Sa 10 ng Hulyo 1997, petitioners-file ng isang paghahayag At Motion Upang Suspindihin ng pagdinig sa lupa na ang mga paksa ng ari-arian ay bahagi ng Tala Estate at ang RTC ng Quezon City, Branch 85, sa Civil Case No. Q-96-29810 na inisyu ng isang sulat ng paunang atas ng hukuman sa petsang 10 Nobyembre 1997, enjoining ang MeTCs ng Quezon City at Pasig City mula sa order ang pagpalayas at demolisyon ng lahat ng occupants ng Tala Estate. They posited that the injunction issued by the Quezon City RTC is enforceable in Caloocan City because both cities are situated within the National Capital Region. Sila posited na ang mga atas ng hukuman na inisyu ng Quezon City RTC ay maaaring gawin sa Caloocan City dahil parehong lungsod ay nakalagay sa loob ng National Capital Region. In an order dated 7 August 1997, the MeTC denied said manifestation and motion. 1awphi1.net It ratiocinated that the injunction issued by the Quezon City RTC has binding effect only within the territorial boundaries of the said court and since Caloocan City is not within the territorial area of same, the injunction it issued is null and void for lack of jurisdiction. Sa isang order napetsahan 7 Agosto 1997, ang MeTC tinanggihan sinabi paghahayag at kilos. 1awphi1.net Ito ratiocinated na ang mga atas ng hukuman na inisyu ng Quezon City RTC ay may bisa sa umiiral na lamang sa loob ng mga teritoryal na hangganan ng mga nasabing mga hukuman at since Caloocan City ay hindi sa loob ng teritoryal ng parehong lugar, ang mga atas ng hukuman na inisyu ito ay walang saysay at walang bisa para sa mga kakulangan ng mga nasasakupan. For failure of the parties to arrive at a compromise agreement during the preliminary conference, they were required to submit their respective position papers containing their positions on the following issues: (a) whether or not the torrens title of private respondent is a valid basis of his right to eject petitioners, (b) whether the MeTC has jurisdiction to hear and decide the case, and (c) whether either the private respondent or petitioners are entitled to their respective claims for damages. Para sa kabiguan ng mga partido upang makarating sa isang kasunduan sa kompromiso sa panahon ng paunang pagpupulong, ang mga ito ay kinakailangang magsumite ng kani-kanilang mga posisyon ng mga papeles na naglalaman ng kanilang mga posisyon sa mga sumusunod na isyu: (a) kung o hindi ang torrens pamagat ng pribadong sumasagot ay isang wastong batayan ng ang kanyang karapatan na paalisin petitioners, (b) kung ang MeTC ay may kapangyarihan upang marinig at magpasya ang kaso, at (c) kung ang alinman sa mga pribadong sumasagot o petitioners ay may karapatan sa kani-kanilang mga kaukulang claims para sa danyos. In their position paper, petitioners insisted that they are entitled to the possession of the land because they have been occupants thereof as early as 1978, long before the property was acquired by private respondent. Sa kanilang mga posisyon ng papel, petitioners insisted na sila ay may karapatan sa pagmamay-ari ng lupa dahil sila ay na-occupants nito nang maaga bilang 1978, matagal na bago ang ari-arian ay nakuha sa pamamagitan ng mga pribadong sumasagot. Since they possessed the property for that long, the MeTC has no jurisdiction to hear and decide the case as ejectment suit applies only to instances where possession of the land lasted for a period of not more than one year. Since sila nagmamay ari ng ari-arian para sa mga na mahaba, ang MeTC ay walang kapangyarihan sa marinig at magpasya sa mga kaso gaya ng pagbuga suit ay sumasaklaw lamang sa mga pagkakataon na kung saan ang pagmamay-ari ng lupa lasted para sa isang panahon ng hindi hihigit sa isang taon. In addition, they claimed that private respondent has not proffered any evidence that he has prior physical possession over the property. Sa karagdagan, ang mga ito na inaangkin pribadong sumasagot ay hindi proffered anumang ebidensiya na siya ay may bago pisikal-aari sa mga ari-arian. Petitioners reiterated their posture in the motion to suspend proceedings wherein they urged the MeTC to respect the Writ of Preliminary Injunction issued by the Quezon City RTC. Petitioners reiterated kanilang tindig sa mga kilos na isuspinde ang mga pamamaraang kung saan sila urged ang MeTC sa paggalang sa mga kasulatan ng mga paunang atas ng hukuman na inisyu ng Quezon City RTC. They also alleged that private respondent's certificate of title originated from a fictitious title. Sila din ang di-umano'y na pribadong katugon ng sertipiko ng pamagat buhat mula sa isang gawa-gawa lamang pamagat. In a decision dated 5 October 1999, the MeTC ruled for private respondent. Sa isang desisyon napetsahan 5 ng Oktubre 1999, ang MeTC pinasiyahan para sa pribadong sumasagot. It opined that TCT No. 196025 in private respondent's name was an indefeasible proof of his ownership of the lot and his inherent right to possess the same. Ito opined na TCT No. 196025 sa mga pribadong sumasagot ang pangalan ay hindi mapawawalang-bisa ang isang patunay ng kanyang pagmamay-ari ng lot at ang kanyang likas karapatan na makamtan ang parehong. This title entitled private respondent better right to possess the subject property over petitioners' Certificate of Occupancy executed in their favor by PIADECO. Sa pamagat na ito may karapatan ng pribadong katugon ng mas mahusay na karapatan sa ari-arian ariin ang paksa sa petitioners' Sertipiko ng pagsaklaw sa pagsubaybay sa kanilang mga pabor sa pamamagitan ng PIADECO. It held that it has jurisdiction over the controversy since private respondent filed the case within one year from the time the demand to vacate was given to petitioners. Ito ay gaganapin na ito ay may kapangyarihan sa ibabaw ng kontrobersiya since pribadong sumasagot-file ang kaso sa loob ng isang taon mula sa panahon na ang demand sa mabakante ay ibinibigay sa mga petitioners. The decretal portion of the decision reads: Ang decretal bahagi ng desisyon nagbabasa ng: Wherefore, judgment is hereby rendered for the plaintiff, ordering defendants Augusto Mangahas, Victor Solis, Elisa M. Dionila, Joselito Mangahas and Rogelio Verdejo and all persons claiming right under them as follows: Sa anong dahilan, paghuhusga nito ay ibinigay para sa mga nagsasakdal, order defendants Augusto Mangahas, Victor Solis, Elisa M. Dionila, Joselito Mangahas at Rogelio Verdejo at ang lahat ng tao sa pagtubos ng karapatan sa ilalim ng mga ito bilang mga sumusunod: 1) To vacate the lot in question by removing their houses erected thereat and restore possession of the lot to the plaintiff; 1) Upang mabakante ang pulutong sa mga katanungan sa pamamagitan ng pagtatanggal sa kanilang mga bahay erected sa lugar na iyon at ibalik-aari ng mga pulutong sa sakdal; 2) To pay plaintiff a reasonable compensation for their use of the premises for the period from August, 1996 until the property is vacated at the rate of two thousand ( 3) To reimburse to plaintiff the sum of ten thousand ( 4) To pay the costs of this suit. 2 4) Para bayaran ang mga gastos ng mga ito suit. 2 On 2 December 1999, petitioners appealed to the RTC, which case was docketed as Civil Case No. C-19097. Sa 2 Disyembre 1999, petitioners nag-apela sa RTC, na kaso ay docketed bilang Civil Case No. C-19097. In a Decision dated 16 November 2000, the trial court affirmed in toto the MeTC decision. Sa isang Desisyon petsang 16 Nobyembre 2000, ang paglilitis sa hukuman affirmed sa toto ang MeTC desisyon. It ruled that the MeTC was correct in denying petitioners' motion to suspend proceedings anchored on the Writ of Preliminary Injunction issued by the Quezon City RTC reasoning that the writ of the latter court is limited only to its territorial area, thus, the same has no binding effect on the MeTC of Caloocan City. Ito pinasiyahan na ang MeTC ay tama sa pagtangging sumampalataya petitioners' mosyon isuspinde pamamaraan iniduong sa utos ng paunang atas ng hukuman na inisyu ng Quezon City RTC paliwanagan na ang utos ng hukuman sa huli ay limitado lamang sa kanyang teritoryal na lugar, kaya, ang parehong na ito ay walang umiiral na epekto sa mga MeTC ng Caloocan City. It sustained the MeTC's ruling that the latter court has jurisdiction over the case as the same has been filed within the reglementary period from the date of demand to vacate. Ito ang matagal MeTC ang namumuno sa huli na ang hukuman ay may hurisdiksiyon sa mga kaso na ang parehong ay na-file sa loob ng reglementary ng panahon mula sa petsa ng demand na mawalan ng tao. Furthermore, the RTC stated that the validity of private respondent's title cannot be assailed collaterally in the instant case. Dagdag dito, ang RTC sinabi na ang lakas ng pribadong sumasagot pamagat ay hindi maaaring assailed collaterally sa instant kaso. On 18 December 2000, petitioners filed a motion for reconsideration which the RTC denied in a resolution dated 1 June 2001. Sa 18 Disyembre 2000, petitioners-file ng isang mosyon para sa muling pagsasaalang-alang na ang mga RTC tinanggihan sa isang resolution ng petsang 1 Hunyo 2001. Unfazed, petitioners appealed the ruling of the RTC to the Court of Appeals on 6 June 2001 which was docketed as CA-GR SP No. 65076. Unfazed, petitioners nag-apela ang mga namamahala ng RTC sa Court of Appeals sa 6 ng Hunyo 2001 na kung saan ay docketed bilang CA-GR SP No. 65,076. In a Decision 3 dated 25 April 2002, the Court of Appeals affirmed the ruling of the RTC. Sa isang Desisyon 3 petsang 25 Abril 2002, ang Hukuman ng Appeals affirmed ang namumuno ng RTC. Petitioners' Motion for Reconsideration was, likewise, denied in a Resolution dated 20 November 2002. Petitioners' Motion para sa muling pagsasaalang-alang ay, gayon din naman, tinanggihan sa isang Resolusyon petsang 20 Nobyembre 2002. The decision of the Court of Appeals became final and executory on 13 December 2002. Ang desisyon ng Court of Appeals ang naging huling at executory sa 13 Disyembre 2002. Meanwhile, on 11 December 2000, private respondent filed with the RTC a motion for execution pending appeal which was opposed by petitioners. Samantala, sa 11 ng Disyembre 2000, pribadong sumasagot filed sa RTC ng isang mosyon para sa pagpapatupad nakabinbing apela kung saan ay laban sa pamamagitan ng petitioners. In an order dated 12 September 2001, the RTC granted the motion. Sa isang order ng petsang 12 Setyembre 2001, ang RTC na ipinagkaloob ng mga galaw. To implement and enforce its decision, the same court on 27 September 2001 issued a Writ of Execution. Upang ipatupad at ipatupad ang desisyon nito, ang parehong mga hukuman sa 27 Setyembre 2001 na inisyu ng isang kasulatan ng pagpapatupad. On 28 September 2001, petitioners filed a Motion to Reconsider Order dated 12 September 2001 which was denied in an order dated 5 February 2002. Sa 28 Setyembre 2001, petitioners-file ng Motion muli Order petsang 12 Setyembre 2001 na kung saan ay tinanggihan sa isang order napetsahan 5 Pebrero 2002. On 17 January 2003, petitioners filed a Motion to Suspend Execution before the RTC. Sa 17 ng Enero 2003, petitioners-file ng Motion sa Suspindihin pagpapatupad bago ang RTC. Said motion was denied in an order dated 14 February 2003. Said mosyon ay tinanggihan sa isang order ng petsang 14 Pebrero 2003. On 05 March 2003, Sheriff Erlito Bacho implemented and enforced the writ of execution. Sa 05 ng Marso 2003, serip Erlito Bacho ipatupad at enforced ang kasulatan ng pagpapatupad. Hence, the instant recourse. Hence, ang mga instant pagdulog. At the outset it must be pointed out that petitioners' direct recourse to this Court via petition for Declaratory Relief, Certiorari, Prohibition With Prayer For Provisional Remedy is an utter disregard of the hierarchy of courts and should have been dismissed outright. Sa simula ito ay dapat na nakatutok ang mga petitioners na 'direkta humingi ng tulong sa Hukuman sa pamamagitan ng petisyon para sa mapaliwanag Relief, Certiorari, pagbabawal Sa Panalangin Para sa provisional lunas ay isang tubos ipagwalang-bahala ng herarkiya ng korte at dapat ay na-awas tahas. This Court's original jurisdiction to issue writs of certiorari, prohibition, mandamus, quo warranto, habeas corpus and injunction is not exclusive. 4 It is shared by this Court with the Regional Trial Courts and the Court of Appeals. 5 Such concurrence of jurisdiction does not give the petitioners unbridled freedom of choice of court forum. 6 A direct recourse of the Supreme Court's original jurisdiction to issue these writs should be allowed only when there are special and important reasons therefor, clearly and specifically set out in the petition. 7 Ang Korte ng orihinal na hurisdiksyon sa mga isyu na writs ng certiorari, pagbabawal, mandamus, quo warranto, habyas korpus at atas ng hukuman ay hindi eksklusibong. 4 Ito ay nai-share ito sa pamamagitan ng Hukuman sa pamamagitan ng Regional Trial Courts at ang Court of Appeals. 5 ganoong kasunduan ng kapangyarihan ay hindi ibigay ang petitioners walang pigil kalayaan ng pagpili ng hukuman forum. 6 Ang direktang pagdulog ng kataas-taasang hukuman ng orihinal na hurisdiksyon sa isyu ang mga ito writs dapat pinapayagan lamang kapag may mga espesyal na at mahalagang dahilan doon, malinaw at tiyak na nakalagay sa petisyon. 7 In the instant case, petitioners have not offered any exceptional or compelling reason not to observe the hierarchy of courts. Sa mga instant kaso, petitioners ay hindi inialok ang anumang exceptional o dahilan na hindi pagmasdan ang herarkiya ng korte. Hence, the petition should have been filed with the Regional Trial Court. Hence, ang petisyon ay dapat na na-file sa Regional Trial Court. Equally noteworthy is petitioners' resort to this Court through petition for declaratory relief. Pantay-pansing ay petitioners' sa resort na ito Hukuman sa pamamagitan ng petisyon para sa mapaliwanag kaluwagan. This action is not among the petitions within the original jurisdiction of the Supreme Court. 8 Rule 63 of the Rules of Court which deals with actions for declaratory relief, enumerates the subject matter thereof, ie, deed, will, contract or other written instrument, the construction or validity of statute or ordinance. Ang aksyon na ito ay hindi kabilang sa mga petitions sa loob ng mga orihinal na hurisdiksiyon ng kataas-taasang hukuman. 8 Rule 63 ng Rules of Court na trato sa mga aksyon para sa mapaliwanag kaluwagan, enumerates ang paksa nito, ibig sabihin, gawa, ay, kontrata o ibang nakasulat na instrumento, ang konstruksiyon o lakas ng mga batas o ordinansa. Inasmuch as this enumeration is exclusive, petitioners' action to declare the RTC order denying their motion to suspend execution, not being one of those enumerated, should warrant the outright dismissal of this case. 9 Sapagka't ito baybay ay eksklusibo, petitioners' action na idedeklara ang RTC order pagtangging sumampalataya sa kanilang kilos na tigilin pagbitay, hindi isa sa mga enumerated, ay dapat bigyang-katwiran ang tahasang pang-labas ng mga kaso na ito. 9 At any rate, since the complete records of this case have already been elevated, this Court deems it wise to resolve the controversy on the merits. Sa kahit anong rate, dahil sa ang kumpletong talaan ng mga kaso na ito ay may na-nakataas, ang Korte deems ito matalino upang malutas ang kontrobersiya sa mga katangian. Petitioners assail the Order dated 14 February 2003 of the RTC Caloocan City and its Decision dated 16 November 2000 on the sole ground that the said court is precluded from issuing said Order and Decision by virtue of the Writ of Injunction issued on 10 November 1997 by the Quezon City RTC. Petitioners assail ang Order petsang 14 Pebrero 2003 ng RTC Pasig City at ang kanyang Desisyon petsang 16 Nobyembre 2000 sa nag-iisang lupa na ang mga sinabi hukuman ay mula sa precluded issuing sinabi Order at Desisyon sa pamamagitan ng kabanalan ng mga kasulatan ng mga atas na inisyu sa 10 ng Nobyembre 1997 sa pamamagitan ng Quezon City RTC. It must be remembered that the issue on the enforceability of the injunction order originating from the Quezon City RTC had already been litigated and finally decided when the Court of Appeals in CA-GR SP No. 65076 affirmed the Decision of the RTC in Civil Case No. C-19097. Ito ay dapat na remembered na ang isyu sa enforceability ng mga atas ng hukuman sa order na mula sa Quezon City RTC ay na-litigated at sa wakas tiyak kapag ang Court of Appeals sa CA-GR SP No. 65076 affirmed ang Desisyon ng RTC sa Civil Case No . C-19097. Said Decision had become final and executory per Entry of Judgment dated 25 April 2002. 10 The relevant portion of the Court of Appeals' Decision reads: Said Desisyon had maging huling at executory bawat Entry ng Parusa petsang 25 Abril 2002. 10 Ang mga kaugnay na bahagi ng Court of Appeals' Desisyon mababasa: The petitioners postulate that the Writ of Preliminary Injunction dated November 10, 1997 which emanated from the Regional Trial Court of Quezon City should have prompted the Regional Trial Court of Caloocan City to suspend the ejectment proceedings then pending before it. Ang petitioners totoo na ang mga utos ng paunang atas ng hukuman sa petsang Nobyembre 10, 1997 kung saan emanated mula sa Regional Trial Court ng Quezon City ay dapat na magkaroon ng sinenyasan ng Regional Trial Court ng Manila City isuspinde ang pagbuga ng pagdinig pagkatapos ay naghihintay na bago ito. It was the petitioners' contention that the injunction writ issued in Quezon City is enforceable also in Caloocan City inasmuch [as] both cities are situated within the National Capital Region. Ito ay ang mga petitioners' paninindigan na ang mga atas ng hukuman sa utos na inisyu sa Quezon City ay maaaring gawin din sa Caloocan City dahil [bilang] parehong lungsod ay nakalagay sa loob ng National Capital Region. Under Sec. Sa ilalim ng Sek. 17 of BP 129, the exercise of jurisdiction of the Regional Trial Courts and their judges is basically regional in scope (Malaoan vs. Court of Appeals, 232 SCRA 249), but under Sec. 17 ng BP 129, ang paggamit ng hurisdiksiyon ng Regional Trial Courts at ang kanilang mga hukom ay karaniwang rehiyon sa saklaw (Malaoan kumpara sa Court of Appeals, 232 SCRA 249), ngunit sa ilalim ng Sek. 18, it may be limited to the territorial area of the branch in which the judges sits (OCA vs. Matas, August 2, 1995). 18, ito ay maaaring limitado sa teritoryal na lugar ng sangay na kung saan ang hukom sits (OCA kumpara Matas, Agosto 2, 1995). Sec. Sek. 18 of BP 129 states: 18 ng BP 129 kalagayan: "Sec. 18. Authority to define territory appurtenant to each branch. – The Supreme Court shall define the territory over which a branch of the Regional Trial Court shall exercise its authority. The territory thus defined shall be deemed to be the territorial area of the branch concerned for purposes of determining the venue of all suits, proceedings or actions, whether civil or criminal, as well as determining the Metropolitan Trial Courts, Municipal Trial Courts and Municipal Circuit Trial Courts over which the said branch may exercise appellate jurisdiction. xxx" "Sek. 18. Authority upang tukuyin ang teritoryo appurtenant sa bawat sangay. - Ang kataas-taasang hukuman ay dapat itakda sa mga teritoryo sa kung saan ang isang sangay ng Regional Trial Court ay ipamalas ang kanyang kapangyarihan. Ang teritoryo kaya tinukoy ay dapat ituring na ang teritoryal na lugar ng sangay na nag-aalala para sa mga layunin ng pagtukoy ng lugar sa lahat ng mga nababagay, paglilitis o aksyon, kung sibil o kriminal, pati na rin ang pagtukoy ng Metropolitan Trial Courts, Municipal Trial Courts at Municipal circuit Trial Courts higit na ang mga sinabi ng sangay ay maaaring magsanay sa paghahabol nasasakupan. xxx " Taking Our bearings from the above pronouncement, the Regional Trial Court of Caloocan City could not be deemed to have committed a reversible error when it denied the petitioners' Motion to Suspend Proceedings. Ang pagkuha ng aming bearings mula sa mga pahayag sa itaas, ang Regional Trial Court ng Quezon City City ay hindi maaaring ituring na may pangako ng isang nababaligtad error kapag ito pagkakaitan ng petitioners' Motion sa Suspindihin ng pagdinig. Apparently, the extent of the enforceability of an injunction writ issued by the Regional Trial Court is defined by the territorial region where the magistrate presides. 11 Tila, ang lawak ng enforceability ng isang sulat na inisyu atas ng hukuman sa pamamagitan ng Regional Trial Court ay natukoy sa pamamagitan ng mga teritoryo sa rehiyon kung saan ang mga mahistrado presides. 11 Consequently, the issue involving the binding effect of the injunction issued by the Quezon City RTC became the law of the case between the parties. Samakatuwid, ang mga isyu na kinasasangkutan ng mga umiiral na epekto ng mga atas na inisyu ng Quezon City RTC ang naging batas ng kaso sa pagitan ng mga partido. Under this legal principle, whatever is irrevocably established as the controlling legal rule or decision between the parties in the same case continues to be the law of the case, so long as the facts on which the decision was predicated continue. 12 Stated otherwise, the doctrine holds that once an appellate court has declared the law in a case that declaration continues to hold even in subsequent appeal. 13 The reason lies in the fact that public policy dictates that litigations must be terminated at some definite time and that the prevailing party should not be denied the fruits of his victory by some subterfuge devised by the losing party. 14 Sa ilalim ng mga legal na prinsipyo na ito, kahit na ano ay irrevocably itinatag bilang kontrolado ang mga legal na tuntunin o mga desisyon sa pagitan ng mga partido sa parehong kaso ay patuloy na ang batas ng kaso, hangga't ang mga katotohanan na kung saan ang desisyon ay predicated magpatuloy. 12 nakasaad sa kabilang banda, ang mga doktrina humahawak na minsan sa isang hukuman sa paghahabol ay ipinahayag sa batas sa isang kaso na ang deklarasyon ay magpapatuloy na humawak maging sa mga kasunod na apela. 13 Ang dahilan lies sa ang katunayan na ang pampublikong patakaran dictates na litigations ay dapat na itinigil sa ilang oras at tiyak na ang mga partido ay dapat na kumakalat hindi pagkakaitan ng mga bunga ng kanyang mga tagumpay sa pamamagitan ng ilang mga dahilan devised ng pagkawala partido. 14 Petitioners are therefore barred from assailing the ruling that the injunction issued by the Quezon City RTC has no binding effect to the courts of Caloocan City as this issue had already been passed upon with finality. Petitioners ay kaya barred mula sa assailing ang namumuno na ang mga atas ng hukuman na inisyu ng Quezon City RTC na ito ay walang umiiral na epekto sa korte ng Caloocan City na ang isyu na ito ay na-pumasa sa may kawakasan. Issues should be laid to rest at some point; otherwise there would be no end to litigation. Mga isyu ay dapat na inilatag sa pamamahinga sa ilang mga punto; sa kabilang banda doon ay walang katapusan sa litigasyon. As elucidated in Hufana v. Genato 15 : Bilang elucidated sa Hufana v. Genato 15: It is well established that when a right or fact has been judicially tried and determined by a court of competent jurisdiction, so long as it remains unreversed, it should be conclusive upon the parties and those in privity with them. Ito ay mahusay na itinatag na kapag ang isang karapatan o katunayan na ito ay judicially tried at tinutukoy sa pamamagitan ng isang hukuman ng hurisdiksyon, hangga't ito ay mananatiling unreversed, ito ay dapat na kapani-paniwala sa mga partido at sa mga nasa priviti sa kanila. The dictum therein laid down became the law of the case and what was once irrevocably established as the controlling legal rule or decision, continues to be binding between the same parties as long as the facts on which the decision was predicated, continue to be the facts of the case before the court. Ang mga salawikain doon inilatag naging batas ng kaso at kung ano ang minsan irrevocably itinatag bilang kontrolado legal na tuntunin o desisyon, ay patuloy na umiiral sa pagitan ng parehong partido hangga't ang mga katotohanan na kung saan ang desisyon ay predicated, patuloy na ang katotohanan ng kaso bago ang hukuman. Hence, the binding effect and enforceability of that dictum can no longer be relitigated anew since said issue had already been resolved and finally laid to rest in that aforementioned case (Miranda v. CA, 141 SCRA 306 [1986]), if not by the principle of res judicata, but at least by conclusiveness of judgment. Hence, ang mga umiiral na effect at enforceability ng salawikain na maaaring hindi na muli relitigated dahil sinabi isyu na nagkaroon na nalutas at sa wakas inilatag sa pamamahinga sa nabanggit na kaso (Miranda v. CA, 141 SCRA 306 [1986]), kung hindi sa pamamagitan ng prinsipyo ng res judicata, ngunit hindi bababa sa pamamagitan ng conclusiveness ng paghuhusga. Quite conspicuously, the instant petition assailing the order of the RTC denying petitioners' motion to suspend execution is a ploy to deprive private respondent of the fruits of his hard-won case. Lubos na conspicuously, ang mga instant petisyon assailing ang pagkakasunod-sunod ng RTC pagtangging sumampalataya petitioners' mosyon isuspinde pagpapatupad ay isang plano upang bawian pribadong sumasagot ng mga bunga ng kanyang mga hard-won kaso. It must be stressed that once a decision becomes final and executory, it is the ministerial duty of the presiding judge to issue a writ of execution except in certain cases, as when subsequent events would render execution of judgment unjust. 16 Petitioners did not allege nor proffer any evidence that this case falls within the exception. Ito ay dapat na stressed na minsan sa isang pangwakas na desisyon ay nagiging at executory, ito ay ang tungkulin ng pamahalaan ng presiding hukom sa mga isyu ng isang kasulatan ng pagpapatupad maliban sa ilang mga kaso, tulad ng kapag ang kasunod na mga pangyayari ay render pagpapatupad ng paghuhusga hindi makatarungan. 16 Petitioners hindi manindigan ni alok anumang ebidensiya na ang kaso na ito ay bumaba sa loob ng exception. Hence, there is no reason to vacate the writ of execution issued by the RTC. Kaya, walang dahilan upang mawalan ng tao ang kautusan ng pagbitay na inisyu ng RTC. WHEREFORE, the petition is DENIED. Sa anong dahilan, ang mga petisyon ay tinanggihan. The Order of the Regional Trial Court, Branch 124, Caloocan City, denying petitioners' Motion to Supend Execution dated 14 February 2003 in Civil Case No. C-19097 is AFFIRMED. Ang Order ng Regional Trial Court, Sangay ng 124, Pasig City, pagtangging sumampalataya petitioners' Motion sa Supend pagpapatupad petsang 14 Pebrero 2003 sa Civil Case No. C-19097 ay AFFIRMED. Costs against petitioners. Gastos na laban sa petitioners. SO ORDERED. KAYA iniutos. MINITA V. CHICO-NAZARIO MINITA V. Chico-NAZARIO WE CONCUR: TAYO magsabay: CONSUELO YNARES-SANTIAGO CONSUELO YNARES-Santiago
On Leave Sa Iwanan ATTESTATION Patotoo I attest that the conclusions in the above Decision were reached in consultation before the case was assigned to the writer of the opinion of the Court's Division. Ako attest na ang pagpapalagay sa itaas ng Desisyon ay umabot sa konsultasyon bago ang kaso ay itinalaga sa mga manunulat ng opinyon ng Hukuman's Division. CONSUELO YNARES-SANTIAGO CONSUELO YNARES-Santiago CERTIFICATION KATIBAYAN Pursuant to Section 13, Article VIII of the Constitution, and the Division Chairperson's Attestation, it is hereby certified that the conclusions in the above Decision were reached in consultation before the case was assigned to the writer of the opinion of the Court's Division. Alinsunod sa Seksyon 13, Artikulo VIII ng Saligang Batas, at ang Division Chairperson ng patotoo, ito ay sertipikadong nito na ang pagpapalagay sa itaas ng Desisyon ay umabot sa konsultasyon bago ang kaso ay itinalaga sa mga manunulat ng opinyon ng Hukuman's Division. REYNATO S. PUNO REYNATO S. Puno Footnotes Footnotes 1 Rollo, pp. 1 Rollo, pp. 86-88. 86-88. 2 Id. 2 Id. at 55-56. sa 55-56. 3 Penned by Associate Justice Bienvenido L. Reyes with Associate Justices Roberto A. Barrios and Edgardo F. Sundiam, concurring; id. 3 Penned ng Associate Justice Bienvenido L. Reyes sa Associate Justices Roberto P. Barrios at Edgardo F. Sundiam, concurring; id. at 170-176. sa 170-176. 4 Rubenito v. Lagata, GR No. 140959, 21 December 2004, 447 SCRA 417, 423-424. 4 Rubenito v. Lagata, GR No. 140,959, 21 Disyembre 2004, 447 SCRA 417, 423-424. 8 Allied Broadcasting Center, Inc. v. Republic, GR No. 91500, 18 October 1990, 190 SCRA 782, 786. 8 Allied Broadcasting Center, Inc v. Republika, GR No. 91,500, 18 Oktubre 1990, 190 SCRA 782, 786. 9 Vda. 9 Vda. De Aviles v. Court of Appeals, GR No. 95748, 21 November 1996, 264 SCRA 473, 482. Mula Aviles v. Court of Appeals, GR No. 95,748, 21 Nobyembre 1996, 264 SCRA 473, 482. 11 Rollo, pp. 11 Rollo, pp. 173-174. 173-174. 12 Cucueco v. Court of Appeals, GR No. 139278, 25 October 2004, 441 SCRA 290, 301. 12 Cucueco v. Court of Appeals, GR No. 139,278, 25 Oktubre 2004, 441 SCRA 290, 301. 13 Id. 13 Id. at 300-301. sa 300-301. 14 Pio Barretto Realty Development Corporation v. Court of Appeals, GR No. 132362, 28 June 2001, 360 SCRA 127, 138. 14 Pio Barretto ari-arian Development Corporation v. Court of Appeals, GR No. 132,362, 28 Hunyo 2001, 360 SCRA 127, 138. 15 GR No. 141209, 17 September 2001, 365 SCRA 384, 396. 15 GR No. 141,209, 17 Setyembre 2001, 365 SCRA 384, 396. 16 Fideldia v. Songcuan, GR No. 151352, 29 July 2005, 465 SCRA 218, 226-227. 16 Fideldia v. Songcuan, GR No. 151,352, 29 Hulyo 2005, 465 SCRA 218, 226-227. The Lawphil Project - Arellano Law Foundation Ang Lawphil Project - Arellano Law Foundation   |
Friday, July 24, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment