Friday, July 24, 2009


Supreme Court E-Library Kataas-taasang hukuman sa E-Library
Padre Faura St., Ermita Padre Faura St, Ermita
Manila, Philippines Manila, Philippines


The LibraryThe StaffJurisprudence -- Decisions, Resolutions, Project COMUSDEC Laws -- Constitutions, Acts, Batas Pambansa, Presidential Decrees, Republic Acts, Legislative History & Constitutional ConventionsExecutive Issuances -- Executive Orders, Administrative Orders, Presidential Proclamations, Memorandum Circulars, Memorandum Orders & National Administrative RegisterCourt Issuances -- Rules of CourtMemorabilia Room -- Retired Justices References -- Benchbooks, Catalogue, Index to Philippine Periodicals, Law Journals, Manuals of Clerks of Court & Manual of Judicial Writing

 Date: Friday, July 24, 2009 Date: Friday, July 24, 2009 Petsa: Biyernes, Hulyo 24, 2009


Print this pageEmail this page


Court of Appeals Decisions Court Appeals ng mga desisyon

SPECIAL ELEVENTH DIVISION ESPESYAL onse Division

[CA-GR SP No. 94138, August 10, 2006] [CA-GR SP No. 94138, Agosto 10, 2006]

VICENTA G. BUNDA, CECILIA C. RUDINAS, DANILO GIL BUNDA, JR. VICENTA G. BUNDA, Cecilia C. RUDINAS, DANILO Gil BUNDA, JR. SIMEONA B. SOBERANO, AMELIA O. TRIANO, ELENA CRUZ TEVEZ, GEORGE M. CASTRO, MARLYN BASA, CANDIDA CARINO, JOSELITO GIL, AND ALVIN C. BORLASA, PETITIONERS, VS. SIMEONA B. SOBERANO, Amelia o. TRIANO, Elena Cruz TEVEZ, si George M. Castro, MARLYN Basa, CANDIDA CARINO, JOSELITO Gil, AT Alvin C. BORLASA, PETITIONERS, VS. HON. HON. SILVINO T. PAMPILO, JR. SILVINO T. PAMPILO, JR. IN HIS CAPACITY AS THE PRESIDING JUDGE OF THE REGIONAL TRIAL COURT OF MANILA, BRANCH 26, GO HOC & SONS, INC., PINAGCAMALIGAN INDO-AGRO DEVELOPMENT CORPORATION, HEIRS OF HERMOGENES R. RODRIGUEZ AND ANTONIO RODRIGUEZ, METROPOLITAN TRIAL COURT OF MANILA, BRANCHES 1, 2, 5, 6, 7, 8, 20, 26, AND 29, RESPONDENTS. SA AS Capacity NIYA ANG PRESIDING hukom NG PANREHIYONG trial korte ng Manila, Branch 26, GO hoc & SONS, Inc, PINAGCAMALIGAN Indo-Agro Development Corporation, HEIRS NG HERMOGENES R. Rodriguez AT Antonio Rodriguez, metropolitan trial korte ng Manila, mga sanga 1, 2, 5, 6, 7, 8, 20, 26, AT 29, RESPONDENTS.

DECISION Desisyon

TIJAM, J.: TIJAM, J.:

This is a petition for certiorari assailing the twin Orders dated November 10, 2005 and February 16, 2006, [1] of the Regional Trial Court (RTC) of Manila, Branch 26, in Civil Case No. 05-113552, an action for Interpleader filed by herein petitioners Vicenta Bunda, et. Ito ay isang petisyon para sa certiorari assailing ang kambal Orders petsang Nobyembre 10, 2005 at Pebrero 16, 2006, [1] ng Regional Trial Court (RTC) ng Manila, Branch 26, sa Civil Case No. 05-113552, ang isang aksyon para sa Interpleader-file sa pamamagitan ng petitioners dito Vicenta Bunda, et. al. al. against herein private respondents Go Hoc & Sons, Inc. and Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation (PIADECO). laban dito pribadong respondents Pumunta hoc & Sons, Inc at Pinagcamaligan Indo-Agro Development Corporation (PIADECO). Petitioners ascribe grave abuse of discretion upon the RTC in issuing the Orders denying petitioners' prayer for the issuance of a preliminary injunction and their motion for reconsideration thereof. Petitioners ascribe libingan ng pang-aabuso ng paghuhusga sa RTC sa issuing ang Orders pagtangging sumampalataya petitioners' panalangin para sa labas ng isang paunang-uutos at ang kanilang mga kilos para sa muling pagsasaalang-alang ng mga iyon.

The antecedent facts are as follows: Ang antecedent katotohanan ay ang mga sumusunod:

Private respondent Go Hoc & Sons, Inc. (Go Hoc) leased to petitioners respective units on the subject property located at 839 S. Loyola St., Sampaloc, Manila, and covered by TCT No. 40426 under Go Hoc's name. Pribadong sumasagot Pumunta hoc & Sons, Inc (Pumunta hoc) naupahan sa petitioners kaukulang mga yunit sa mga paksa ng ari-arian na matatagpuan sa 839 S. Loyola St, Sampaloc, Manila, at sakop ng TCT No. 40426 hoc Pumunta sa ilalim ng pangalan. The lease agreements were embodied in separate Contracts of Lease. [2] The Contracts similarly provided, among others, that the lease period was for 1 year; that if the lease is not renewed in writing by both parties upon the automatic expiration of the term, and if the lessee continues to occupy the premises, the lease shall be understood as running from month-to-month under the same terms of the Contract, subject to termination by either party upon a 30-day prior written notice to the other party; and that the lessor cannot sublease the premises, or any part thereof, for any purpose. Ang kasunduan ay katawanin lease sa hiwalay na Kontrata ng lease. [2] Ang Kontrata parehas na ibinigay, bukod sa iba pa, na ang lease ng panahon ay para sa 1 taon; na kung ang lease na ito ay hindi renewed sa pamamagitan ng sulat sa pamamagitan ng parehong partido sa mga awtomatikong expiration ng term , at kung ang Naglelease patuloy na maghawak ng mga lugar, ang mga lease ay dapat na maunawaan na tumatakbo mula sa buwan-sa-buwan sa ilalim ng parehong mga tuntunin ng Kontrata, napapailalim sa pagwawakas ng alinmang partido sa isang 30-araw na walang paunang nakasulat na paunawa sa mga ibang partido ; at ang arendante ay hindi subpangungupahan ang mga lugar, o anumang bahagi nito, para sa anumang layunin.

Except for petitioner Borlasa, petitioners' lease contracts are presently on a month-to month basis. Maliban sa mampepetisyon Borlasa, petitioners' lease kontrata ay kasalukuyang sa isang buwan-buwan na batayan.

On March 10, 2005, private respondent PIADECO sent Go Hoc a letter [3] informing the latter that the subject premises is a portion of the land owned by PIADECO by virtue of the Decision dated December 29, 1964 of the Court of First Instance of Malolos, Bulacan, which has been affirmed by the Supreme Court on June 28, 1968. Sa March 10, 2005, pribadong sumasagot PIADECO ipinadala Pumunta hoc isang sulat na [3] pagpapabatid sa huli na ang paksa ng mga lugar ay isang bahagi ng lupa ang may-ari sa pamamagitan ng PIADECO dahil sa ang Desisyon petsang Disyembre 29, 1964 ng mga hukumang unang dulugan ng Malolos, Bulacan, na kung saan ay na-affirmed ng kataas-taasang hukuman sa June 28, 1968. Said Decision declared PIADECO the owner of the land in question. Said Desisyon ipinahayag PIADECO sa may-ari ng lupa sa mga katanungan. On March 21, 2005, PIADECO sent Go Hoc's tenants similar letters [4] likewise informing them of PIADECO's claim of ownership and demanding that the tenants vacate within 30 days. Sa March 21, 2005, ipinadala PIADECO Pumunta hoc ng nangungupahan mga katulad na mga titik [4] pati na ang mga ito ng PIADECO's claim ng pagmamay-ari at demanding na ang mga nangungupahan mawalan ng tao sa loob ng 30 araw. On April 25, 2005 and May 24, 2005, PIADECO sent the tenants 2 more demand letters reiterating its previous demand to vacate but to no avail. Noong Abril 25, 2005 at Mayo 24, 2005, PIADECO nagpadala ng nangungupahan 2 more demand na mga titik reiterating kanyang nakaraang demand sa mabakante ngunit upang hindi mapakinabangan.

Meanwhile, due to breach of contract committed by the tenants, including petitioners herein, Go Hoc instituted unlawful detainer cases after the requisite demands to vacate went unheeded. Samantala, dahil sa paglabag sa kontrata ang pangako sa pamamagitan ng mga nangungupahan, kabilang ang mga petitioners dito, Go hoc instituted labag sa batas detainer kaso pagkatapos ng kahingian demands sa mabakante napunta hindi pinapansin. Go Hoc alleged in the respective ejectment cases that the tenants failed to pay rent for several months and, except for petitioner Borlasa, even subleased the premises in violation of the lease contract. Pumunta hoc sa mga di-umano'y sa kani-kanyang pagbuga ng kaso na ang mga nangungupahan bigo na magbayad ng upa para sa mga ilang buwan at, maliban sa mga mampepetisyon Borlasa, kahit subleased ang mga lugar sa paglabag ng lease kontrata. The ejectment cases against petitioners were instituted separately from April to July, 2005 and on March, 2006. Ang pagbuga ng kaso laban sa petitioners ay instituted hiwalay mula sa buwan ng Abril sa Hulyo, 2005 at sa Marso, 2006.

On the other hand, petitioners filed against Go Hoc and PIADECO an Interpleader case on September 26, 2005, also praying for the issuance of a temporary restraining order and/or preliminary injunction to abate the ejectment proceedings. Sa kabilang dako, petitioners filed laban Pumunta hoc at PIADECO ng isang Interpleader kaso sa Setyembre 26, 2005, din ng dasal para sa labas ng isang pansamantalang restraining order at / o sa atas ng hukuman sa unang baitang sa abate ang pagbuga ng pagdinig. Petitioners alleged that they “have no means of knowing definitely as to who is the legal owner of the said property and who are legally entitled to receive rents” because both Go Hoc and PIADECO claim ownership over the subject property. Petitioners umano na sila "na walang ibig sabihin ng mga tiyak na alam na ang mga legal na may-ari ng nasabing mga ari-arian at mga legal na karapat-dapat na tumanggap ng rents" dahil parehong Pumunta hoc at PIADECO paghahabol ng pagmamay-ari sa mga paksa ng ari-arian.

In an Order dated October 13, 2005, the RTC issued a TRO against Go Hoc, PIADECO, and the MTC enjoining the courts from conducting further proceedings in the ejectment cases involving petitioners and Go Hoc. Sa isang Order petsang Oktubre 13, 2005, ang RTC na inisyu ng isang TRO laban Pumunta hoc, PIADECO, at ang mga MTC enjoining ang korte mula sa pagsasagawa ng karagdagang pangyayari sa pagbuga ng kaso kinalaman petitioners at Magpunta hoc. However, on November 10, 2005, the RTC denied petitioners' application for preliminary injunction. Subalit, noong Nobyembre 10, 2005, ang RTC tinanggihan petitioners' aplikasyon para sa paunang atas ng hukuman. The RTC declared that “although the applicants are entitled to the (TRO), the issuance or continuance thereof, as in this case, would cause irreparable damage to defendant (Go Hoc) and to the lower courts enjoined.” The RTC likewise denied petitioners' motion for reconsideration thereof. Ang RTC ipinahayag na "kahit na ang mga aplikante ay may karapatan sa (TRO), ang labas o sa pagpapatuloy nito, tulad ng sa kaso na ito, ay hindi na mapananauli maging sanhi ng pinsala sa defendant (Pumunta hoc) at sa mga mas mababang korte enjoined." Ang RTC din tinanggihan petitioners 'mosyon para sa muling pagsasaalang-alang ng mga iyon.

Consequently, petitioners filed this petition for certiorari with prayer for TRO and/or preliminary injunction. Samakatuwid, petitioners file na ito petisyon para sa certiorari sa panalangin para sa TRO at / o sa atas ng hukuman sa unang baitang.

Petitioners argue that the RTC acted with grave abuse of discretion when it denied the issuance of the writ of preliminary injunction despite its earlier issuance of a TRO. Petitioners magtaltalan na ang RTC acted na may libingan ng pang-aabuso ng discretion kapag ito pagkakaitan ng labas ng mga kasulatan ng mga paunang-uutos sa kabila ng kanyang mga naunang labas ng isang TRO.

Petitioners allege that, during the hearing on the preliminary injunction, Go Hoc merely submitted evidence pertinent to the Interpleader case, and not on the propriety of the issuance of a preliminary injunction. Petitioners manindigan na, sa panahon ng pagdinig sa paunang atas, Go hoc lamang na isinumite katibayan may kinalaman sa Interpleader kaso, at hindi sa pagiging angkop ng mga labas ng isang paunang-uutos. Go Hoc's evidence pertained to the issue as to the rightful ownership of the subject land. Pumunta hoc ng katibayan pertained sa mga isyu tulad ng sa makatwiran ang pagmamay-ari ng paksa lupa. Petitioners added that petitioners were able to present “overwhelming” evidence in support of their prayer for the issuance of a writ of preliminary injunction. Petitioners naidagdag na petitioners ay able sa kasalukuyan "napakalaki" ebidensiya sa suporta ng kanilang panalangin para sa labas ng isang kasulatan ng paunang atas ng hukuman. Although these pieces of evidence were uncontroverted, the RTC still refused to issue the writ of preliminary injunction without legal justification despite the fact that it earlier issued a TRO. Kahit na ang mga piraso ng ebidensiya ay uncontroverted, ang RTC pa tumanggi sa isyu na ang kautusan ng paunang atas ng hukuman na walang legal na dahilan sa kabila ng ang katunayan na ito ay mas maaga na inisyu ng isang TRO. Thus, the RTC acted with grave abuse of discretion. Kaya, ang RTC acted na may libingan ng pang-aabuso ng paghuhusga.

To support their prayer for a TRO with this Court, Petitioners allege that, any time soon, they may be ordered to vacate the subject premises due to their failure to pay rents. Upang suportahan ang kanilang mga panalangin para sa isang TRO sa Korte, Petitioners manindigan na, anumang oras sa lalong madaling panahon, maaaring sila ay iniutos na lisanin ang paksa ng mga lugar dahil sa kanilang kabiguan na magbayad rents. Petitioners admit that they deliberately refused to pay rent pending the determination of who is legally entitled to receive the same. Petitioners aminin na sila kusa tumanggi na magbayad ng upa nakabinbin ang pagpapasiya ng na legal na karapat-dapat na tumanggap ng pareho. Petitioners maintain that they are entitled to the issuance of a TRO because the MTC, in some of the ejectment cases is posed to issue writs of execution pending appeal to the RTC to their damage and prejudice. Petitioners paniwala na sila ay karapat-dapat sa labas ng isang TRO dahil ang MTC, sa ilang ng pagbuga ng kaso ay posed sa isyu writs pagpapatupad ng mga nakabinbing apela sa RTC sa kanilang mga pinsala at pinsala. In fact, in the ejectment case against petitioner herein Danilo Bunda, the MTC has ordered the issuance of a writ of execution pending appeal to the RTC. [5] Sa katunayan, sa pagbuga kaso laban sa mampepetisyon dito Danilo Bunda, ang MTC ay iniutos sa labas ng isang kasulatan ng pagpapatupad nakabinbing apela sa RTC. [5]

In its Comment, private respondent Go Hoc avers that it is the lawful, registered owner of the subject property designated as #839 SH Loyola Street, Sampaloc, Manila and covered by TCT No. 40246 where several apartment units have been leased to herein petitioners who individually entered into lease agreements with Go Hoc. Sa kanyang Comment, pribadong sumasagot Pumunta hoc avers na ito ay ang mga ayon sa batas, rehistradong may-ari ng ari-arian paksa na itinalaga bilang # 839 SH Loyola Street, Sampaloc, Manila at sakop ng TCT No. 40246 kung saan ang ilang mga apartment units na na-buwisan na dito petitioners na isa-isa na ipinasok sa lease kasunduan sa Go hoc. Go Hoc contends that petitioner failed to show how the RTC gravely abused its discretion in denying their prayer for the issuance of a writ of preliminary injunction, considering Petitioners' failure to show entitlement thereto. Pumunta hoc contends na mampepetisyon bigo upang ipakita kung paano ang RTC seriyoso inabuso ng kanyang pagpapasya sa pagtangging sumampalataya sa kanilang panalangin para sa labas ng isang kasulatan ng paunang atas, isaalang-alang ang Petitioners' kabiguan upang ipakita ang karapatan dito. Go Hoc argues that, during the hearing on petitioners' prayer for preliminary injunction, it sufficiently established that the parties executed written lease agreements and that it filed ejectment cases against petitioners because of their non- payment of monthly rental dues, despite repeated demands. Pumunta hoc argues na, sa panahon ng pagdinig sa petitioners' panalangin para sa paunang atas, ito sapat na itinatag ng mga partido sa pagsubaybay nakasulat na kasunduan at lease na ito filed pagbuga ng kaso laban sa petitioners dahil sa kanilang di-pagbabayad ng buwanang upa dues, sa kabila ng paulit-ulit na demands. Contrary to Petitioners' allegation, the pieces of evidence that Go Hoc presented were pertinent to the Interpleader case because they establish the parties' lessor-lessee relationship. Laban sa Petitioners' allegation, ang mga piraso ng ebidensiya na ang Go hoc iniharap ay may kinalaman sa Interpleader kaso dahil sila magtatag ng mga partido 'arendante-Naglelease relasyon. Indeed, Petitioners' wanton breach of their contractual obligations under the lease contract violated and prejudiced Go Hoc's rights. Sa katunayan, Petitioners' pakundangan paglabag sa kontrata ng kanilang mga obligasyon sa ilalim ng lease kontrata lumabag at kampi Pumunta hoc karapatan. As such, Petitioners were clearly not entitled to the writ of preliminary injunction. Nang ganoon, Petitioners ay malinaw na hindi karapat-dapat na ang mga utos ng paunang atas ng hukuman. Therefore, the RTC did not act with grave abuse of discretion when it refused to grant the injunction. Samakatuwid, ang RTC na hindi gawa sa libingan na pang-aabuso ng discretion kapag ito tumanggi na bigyan ang mga atas ng hukuman.

The petition has no merit. Ang petisyon na ito ay walang kahalagahan. We find no grave abuse of discretion on the part of public respondent when it refused to issue the writ of preliminary injunction. Hindi namin mahanap ang libingan na pang-aabuso ng mga pagpapasya sa bahagi ng mga pampublikong sumasagot kapag ito tumanggi sa isyu ng utos ng paunang atas ng hukuman.

Petitioner prayed before the RTC that it issue an order to abate the ejectment proceedings, pending the resolution of the Interpleader case. Mampepetisyon prayed bago ang RTC na ito sa isang isyu upang abate ang pagbuga ng pagdinig, habang hinihintay ang resolusyon ng Interpleader kaso. In support thereof, Petitioners alleged that the MTC can only decide the unlawful detainer cases after the issue of ownership has been resolved. Sa suporta nito, Petitioners umano na ang mga MTC ay maaari lamang magdesisyon ang labag sa batas detainer kaso matapos na ang isyu ng pagmamay-ari ay masolusyonan. Moreover, according to Petitioners, said issue of ownership should first be determined in the Interpleader case where PIADECO is a party. Ryan, ayon sa mga Petitioners, sinabi isyu ng pagmamay-ari ay dapat na maging unang tinutukoy sa Interpleader kaso kung saan PIADECO ay isang partido.

However, the issue of ownership is not essential to an action for unlawful detainer. Gayunman, ang isyu ng pagmamay-ari na ito ay hindi na kailangan-kailangan ng isang aksyon para sa labag sa batas detainer. The fact of lease and the expiration of its term (in this case, due to violations of the lease agreement) are the only elements of the action. [6] Ang katotohanan ng lease at ang bisa ng kanyang salita (sa kasong ito, dahil sa paglabag ng lease na kasunduan) ay ang tanging mga elemento ng aksyon. [6]

Unlawful detainer and forcible entry suits under Rule 70 are designed to summarily restore physical possession of a piece of land or building to one who has been illegally or forcibly deprived thereof, without prejudice to the settlement of the parties' opposing claims of juridical possession in appropriate proceedings. [7] Labag sa batas at sapilitan detainer entry nababagay sa ilalim ng Rule 70 ay dinisenyo upang summarily ibalik pisikal-aari ng isang piraso ng lupa o mga gusali sa isa na ito ay illegally o papuwersa bawian nito, walang kinikilingan sa settlement ng mga partido 'laban-angkin ng juridical-aari sa mga angkop na ng pagdinig. [7]

Considering that the subject unlawful detainer cases merely involve the questions of possession and entitlement to the rents due, We find that the same can proceed despite the pendency of the action for interpleader. Isaalang-alang na ang mga paksa ng labag sa batas detainer kaso lamang isasangkot ang mga tanong ng-aari at karapatan sa rents dahil, Aming natagpuan na ang parehong ay maaaring magpatuloy sa kabila ng ang pendency ng aksyon para sa interpleader. In actions for unlawful detainer, the main issue is possession de facto , independently of any claim of ownership or possession de jure that either party may set forth in his pleadings. [8] Consequently, an adjudication made in an ejectment proceeding regarding the issue of ownership should be regarded as merely provisional and, therefore, would not bar or prejudice an action between the same parties involving title to land. [9] Sa mga aksyon para sa detainer labag sa batas, ang mga pangunahing isyu ay hawak de facto, nagsasarili ng anumang paghahabol ng pagmamay-ari o aari ayon sa batas na ang alinmang partido ay maaaring ilagay sa kanyang pleadings. [8] Samakatuwid, ang isang Adjudication ginawa sa pagbuga ng isang pamamaraan ukol sa mga isyu ng pagmamay-ari ay dapat regarded bilang lamang provisional at, kung gayon, ay hindi bar o pinsala ng isang aksyon sa pagitan ng mga partido na may kinalaman sa parehong pamagat sa lupa. [9]

Furthermore, We find that PIADECO was not a party to the unlawful detainer cases simply because it has not demanded rental payments from the Petitioners. Bukod dito, kami na ang PIADECO ay hindi isang partido sa labag sa batas detainer kaso lang dahil ito ay hindi demanded paupahang mga kabayaran mula sa Petitioners.

Indeed, Petitioners filed the action for interpleader to determine who between Go Hoc and PIADECO is the real owner of the subject property and is, thus, entitled to the rental payments. However, in its letters to Petitioners, PIADECO, claiming ownership over the subject property, merely demanded that Petitioners vacate the subject property. In fact, in filing the subject unlawful detainer cases against the petitioners, only the lessor Go Hoc is seeking to collect the rents due. Sa katunayan, Petitioners-file ng aksyon para sa interpleader upang matukoy na sa pagitan ng Go hoc at PIADECO ay ang tunay na may-ari ng ari-arian at ang paksa ay, kaya, may karapatan na ang mga paupahang kabayaran. Gayunman, sa kanyang mga titik sa Petitioners, PIADECO, pagtubos ng pagmamay-ari sa loob ng mga paksa ari-arian, at wala na demanded na Petitioners mabakante ang paksa ng ari-arian. Sa katunayan, sa-file ang mga paksa ng labag sa batas detainer kaso laban sa mga petitioners, tanging ang arendante Pumunta hoc ay naghahanap upang mangolekta ng rents dahil. Furthermore, the ejectment cases were filed by Go Hoc because Petitioners failed to meet their obligations under the contract and not because of the fact that another entity is claiming ownership over the subject property. Dagdag dito, ang kaso ay pagbuga-file sa pamamagitan ng Go hoc dahil Petitioners bigo upang matugunan ang kanilang mga obligasyon sa ilalim ng mga kontrata at hindi dahil sa ang katunayan na ang isa pang nilalang ay pagmamay-ari sa pagtubos sa mga paksa ng ari-arian.

The action of interpleader is a remedy whereby a person who has property whether personal or real, in his possession, or an obligation to render wholly or partially, without claiming any right in both, or claims an interest which in whole or in part is not disputed by the conflicting claimants, comes to court and asks that the persons who claim the said property or who consider themselves entitled to demand compliance with the obligation, be required to litigate among themselves, in order to determine finally who is entitled to one or the other thing. The remedy is afforded not to protect a person against a double liability but to protect him against a double vexation in respect of one liability . [10] Ang aksyon ng interpleader ay isang lunas kung saan ang isang tao na may ari-arian kung ang personal o real, sa kanyang mga hawak, o isang obligasyon na gawaran lubusan o bahagya, nang walang pagtubos ng anumang karapatan sa kapwa, o angkin ng interes na sa kabuuan o bahagi ay hindi disputed ng magkakontrahan claimants, lumapit sa hukuman at humihingi na ang mga tao na nag-angkin ng ari-arian o sinabi na isaalang-alang ang kanilang mga sarili may karapatan sa demand pagsunod sa obligasyon, ay kinakailangan na litigate bukod sa kanilang sarili, upang matukoy na sa wakas ay may karapatan sa isa o sa iba pang bagay. Ang lunas ay hindi bigyan upang protektahan ng isang tao laban sa isang double pananagutan ngunit upang maprotektahan laban sa kanya ng isang double-inis sa paggalang ng isang pananagutan. [10]

The conflicting claims of Go Hoc and PIADECO refer to ownership of the property and not to material possession and entitlement to the rents due. Ang magkakontrahan-angkin ng Go hoc at PIADECO sumangguni sa pagmamay-ari ng mga ari-arian at hindi sa mga materyal na-aari at karapatan sa rents dahil.

Clearly, the ejectment proceedings sought to be abated are distinct from and not prejudicial to the interpleader case. Malinaw, ang pagbuga ng pagdinig na hinahangad na maging abated ay naiiba mula sa at hindi makasasama sa interpleader kaso. Evidently, PIADECO has not exposed Petitioners to a double vexation of paying said rents. Talaga, PIADECO ay hindi hantad Petitioners sa isang double-inis ng mga nagbabayad ng sinabi rents.

Likewise, We cannot accept Petitioners' argument that the earlier issuance of a TRO in their favor entitles them to a subsequent issuance of a preliminary injunction. Katulad din, kami ay hindi maaaring tanggapin Petitioners' argument na ang mga naunang labas ng TRO pabor sa kanilang entitles mga ito sa isang kasunod na labas ng isang paunang-uutos. The reasons for their separate consideration are clearly distinct and dissimilar. Ang mga dahilan para sa kanilang magkahiwalay na pagsasaalang-alang ay malinaw na hiwalay at magkaiba. Certainly, the law requires the concurrence of the elements for the grant of an application for injunction. Oo nga, ang batas ay nangangailangan ng kasunduan ng mga sangkap para sa bigyan ng isang aplikasyon para sa atas ng hukuman. And, a hearing must be held on the application for injunction for purposes of determining the existence of these elements before injunction may be issued. At, ang isang pagdinig ay dapat ganapin sa aplikasyon para sa atas ng hukuman para sa mga layunin ng pagtukoy ng pagkakaroon ng mga sangkap na ito bago ang atas ng hukuman ay maaaring inisyu. Unfortunately, the Trial Court has concluded correctly that Petitioners have failed to satisfy these mandatory requirements. Sa kasamaang palad, ang Trial Court ay concluded tama na Petitioners may bigo sa bigyang-kasiyahan ang mga ito sapilitan na kinakailangan.

There are three requisites for the grant of a writ of preliminary injunction: 1) The invasion of the right is material and substantial; 2) The right of complainant is clear and unmistakable; 3) There is an urgent and paramount necessity for the writ to prevent serious damage. May tatlong mga requisites para sa bigyan ng isang kasulatan ng paunang atas ng hukuman sa: 1) Ang imbasyon ng karapatan ay materyal at matibay; 2) Ang karapatan ng mga nagreklamo ay malinaw at hindi mapag-aalinlanganan; 3) May kagyat na pangangailangan at higit sa lahat para sa mga sulat sa maiwasan ang malubhang pinsala. Petitioners merely alleged the presence of these elements, but did not substantiate the same with convincing evidence. [11] We agree with Go Hoc that Petitioners failed to show that they are entitled to a preliminary injunction to abate the ejectment proceedings. Petitioners lamang umano ang pagkakaroon ng mga sangkap na ito, ngunit hindi patunayan ang parehong may nakakumbinsi ebidensiya. [11] Kami ay sumasang-ayon sa Go hoc na Petitioners bigo upang ipakita na sila ay may karapatan sa isang paunang atas ng hukuman sa abate ang pagbuga ng pagdinig.

Petitioners did not show that they have a clear legal right to the injunction. Petitioners hindi ipakita na sila ay isang malinaw na mga legal na karapatan sa atas ng hukuman. The undisputed fact that Petitioners defaulted in the payment of lease rentals, breached their lease contracts and failed to consign payment in court negate their claim of a clear legal right to an injunction. Ang katotohanan na hindi mapag-aalinlanganan Petitioners defaulted sa pagbabayad ng lease rentals, breached kanilang mga lease kontrata at bigo sa magpatinda pagbabayad sa hukuman kontrahin ang kanilang mga kahilingan ng isang malinaw na legal na karapatan sa isang utos. There is no invasion of Petitioners' right and there is no injury or damage to the petitioners that need to be avoided through the issuance of an injunction. Walang imbasyon ng Petitioners' karapatan at walang pinsala sa katawan o pinsala sa petitioners na kailangang iwasan sa pamamagitan ng mga labas ng isang atas. On the contrary, greater prejudice and detriment would have been caused to the Private Respondents if the injunction were granted. Sa laban, mas malaking pinsala at kapinsalaan ay nai-dulot sa Pribadong Respondents kung ang utos ay ibinibigay.

We have repeatedly held that there is grave abuse of discretion justifying the issuance of the writ of certiorari when there is a capricious and whimsical exercise of judgment as is equivalent to lack of jurisdiction, as where the power is exercised in an arbitrary or despotic manner by reason of passion, prejudice, or personal hostility amounting to an evasion of positive duty or to a virtual refusal to perform the duty enjoined, or to act at all in contemplation of law. Kami ay paulit-ulit na may hawak na pang-aabuso ay libingan ng discretion justifying sa labas ng mga kasulatan ng certiorari kapag may pabagu-bago at kakaiba paggamit ng paghuhusga bilang ay katumbas ng kawalan ng kapangyarihan, tulad ng kung saan ang kapangyarihan ay exercised sa isang arbitrary o despotiko paraan sa pamamagitan ng dahilan ng pagsinta, pinsala, o personal na pakikipagdigmaan amounting sa isang pag-iwas ng positibong tungkulin o sa isang virtual pagtanggi upang maisagawa ang mga tungkulin enjoined, o upang kumilos sa lahat ng sa pagmumuni-muni ng batas. Clearly, the RTC's challenged Orders were not issued with such abuse of discretion. Malinaw, ang RTC ng hinamon Orders ay hindi na inisyu na may tulad ng pang-aabuso ng paghuhusga. On the contrary, its denial of Petitioners' application for injunction exhibited the exercise of its sound discretion. Sa laban, ang kanyang pagtanggi ng Petitioners' aplikasyon para sa atas ng hukuman sa exhibited sa pagsasakatuparan ng kanyang sound discretion. Injunction is the strong arm of equity which must be issued with great caution and deliberation, and only in cases of great injury where there is no commensurate remedy in damages. [12] Atas ng hukuman ay ang malakas na braso ng katarungan na dapat na inisyu sa dakilang pag-iingat at pag-aaral, at lamang sa mga kaso ng mga dakilang pinsala sa katawan na kung saan ay walang kabagay lunas sa danyos. [12]

Considering the foregoing, there is no need to delve into the issue of Petitioners' prayer for a TRO before Us. Isaalang-alang ang mga naunang nabanggit, diyan ay hindi mangilangan sa bungkalin ang isyu ng Petitioners' panalangin para sa isang TRO bago sa Amin.

WHEREFORE , this petition is DISMISSED for lack of merit. Sa anong dahilan, ang petisyon ay awas sa kakulangan ng merito.

SO ORDERED. KAYA iniutos.

Salazar-Fernando, (Chairperson) , and Dimaampao, JJ. , concur. Salazar-Fernando, (Chairperson), at Dimaampao, JJ., Pagsabayin.


[1] Rollo , pages 24 and 27. [1] Rollo, mga pahina 24 at 27.

[2] Rollo , pages 64, 91, 160, 179, 200 and 248. [2] Rollo, pahina 64, 91, 160, 179, 200 at 248.

[3] Rollo at 30. [3] Rollo sa 30.

[4] Rollo at 271. [4] Rollo sa 271.

[5] Rollo at 306, Order dated April 18, 2006. [5] Rollo sa 306, Order pinetsahan Abril 18, 2006.

[6] Ocampo vs. Tirona , 455 SCRA 62 (2005). [6] Ocampo kumpara Tirona, 455 SCRA 62 (2005).

[7] Palattao vs. The Court of Appeals, et. [7] Palattao kumpara Ang Court of Appeals, et. al. , 381 SCRA 681 (2002). al., 381 SCRA 681 (2002).

[8] Supra, note 6. [8] mataas pa, tandaan 6.

[9] Ross Rica Sales Center, Inc., et. [9] Ross Rica Sales Center, Inc, et. al. al. vs. Ong , 467 SCRA 35 (2005). kumpara Ong, 467 SCRA 35 (2005).

[10] Supra, note 6, citing Oscar M. Herrera, III REMEDIAL LAW 182 (1999) citing Alvarez, et. [10] mataas pa, tandaan 6, citing Oscar M. Herrera, III pampagaling BATAS 182 (1999) citing Alvarez, et. al. al. vs. Commonwealth, et. kumpara sa Commonwealth, et. al. , 65 Phil. al., 65 Phil. 302 (1938), emphasis supplied. 302 (1938), diin ibinibigay.

[11] Valencia vs. Court of Appeals, et. [11] Valencia kumpara sa Hukuman ng Appeals, et. al. , 352 SCRA 72 (2001). al., 352 SCRA 72 (2001).

[12] Philippine Ports Authority vs. Pier 8 Arrastre and Stevedoring Services, Inc. , 475 SCRA 426 (2005). [12] Philippine Ports Authority kumpara sa Pier 8 Arrastre at Stevedoring Services, Inc, 475 SCRA 426 (2005).




E-Library Doc. E-Library Doc. ID: a45475a11ec72b843d74959b60fd7bd646965b2593296 ID: a45475a11ec72b843d74959b60fd7bd646965b2593296


© Supreme Court E-Library 2004 © kataas-taasang hukuman sa E-Library 2004
This website was designed and developed, and is maintained, by the E-Library Technical Staff Ang website na ito ay dinisenyo at binuo, at ay pinananatili, sa pamamagitan ng E-Library Technical Staff

Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)